Sunday, May 06, 2012

Էդուարդ Հարենց։ԻՍԻԿԱՎԱ ԹԱՔՈՒԲՈՔՈՒ


Մահվան հեռավոր արվարձաններում
ետընտրական անդորրի
բարձերը միշտ
կարմիր են,
ինչից հրեշտակների քունը տանում է:
Իսկ նրանց նորածին երազների աղմուկից
գրգռվում են օզոնի վերին ենթամաշկերը:
Փրփրադեզ ճերմակը
լցվում է տիեզերքի շնչափողը,
և Աստված մոռանում է հանկարծ
իր աղոթքի 27-րդ հիերոգլիֆը,
որն ընկնում ու գալարվում է
Հավերժության պորտին`
իբրև ականջօղ…

No comments: