Albert Kapikian: New Year's Eve

Tonight is for the way we rush
in lingering, looking back
at the blasting furnace of hopes
that is the year just past
for the way we transmute them
into the papier mâché stars
dangling in the dance halls
and hotel bars

tonight is for the way
it all begins again
in candlelight
over dinner, dancing with friends

for the way we become figures of imagination
again, waiting to come true in the coming year




This poem has appeared in the Summer 1999 issue of "The Ledge"

ՄԵՏԱՔՍԷ: Նոր Տարուայ Գիշեր

Թէ աշխարհում փակ դռներ կան,

թող որ բացուեն այս գիշեր,
Ու Նոր տարին նոր խնդութեամբ
թող ներս մտնի այս գիշեր,
Թէ կան դատարկ, համր տներ`
մանկան ճիչով թող լցուեն,
Ով փնտռում է սրտանց մէկին`
յանկարծ գտնի այս գիշեր:
Թէ կան լացող, տխուր աչքեր,
թող ծիծաղեն այս գիշեր,
Կանչող ձեռքերն իրար հասնեն,
հրաշք ապրեն այս գիշեր:
Թէ կան սրտեր` չար նախանձով,
դառնան բարի ու ներող,
Եւ ուրիշի ուրախ կեանքով
խանդավառուեն այս գիշեր:
Թէ մոլորուած անցորդներ կան,
դարձի թող գան այս գիշեր,
սրբագործուած սիրով մտնեն
իրենց օջախն այս գիշեր,
Թէ կան բախտի փշոտ ճամբէք,
թող ծաղկունքով կանաչեն
ու երջանիկ սպասումով
բոլորն արբեն այս գիշեր…
Թէ աշխարհում պանդուխտներ կան,
թող տուն դառնան այս գիշեր,
հայրենական յաւերժութեամբ
ողջագուրուեն այս գիշեր:

Hrant Alexanian invited to international poetry festival in Medellín, Colombia

APP wishes to congratulate Hrant Alexanian for his official selection to the 24º International Poetry Festival of Medellín, July 19th to 27th, 2014.

Hrant Alexanian was born in 1961, is a doctor of philological sciences, and occupies himself exclusively with literary and journalistic activities since 1983. He is the author of ten books of poetry, numerous essays and journalistic articles and a great number of translations of works of modern writers of world poetry. His work has been translated in a number of languages, he is the winner of the award of the Writers Union of Armenia and the editor-in-chief of a literary and art translation magazine.

ASA Announces 2013 ‘Arthur Halvajian’ Poetry Competition

WARWICK, R.I.—The Armenian Students Association of America (ASA), Inc. this month announced that it will sponsor the Armenian Poetry Project’s (APP) annual Arthur Halvajian Memorial writing competition. This is the fourth year that the ASA, Inc. has sponsored the competition named in memory of Halvajian, a longtime member and trustee of the ASA, Inc., who passed away in 2010.

The deadline for submissions is Feb. 28, 2014. Winners will be announced in March 2014.

“We are happy to continue our support of the Armenian Poetry Project in honor of Arthur Halvajian, who first built our relationship with the project,” said Brian Assadourian, chairman of the ASA, Inc. Board of Trustees. “We are encouraged by the hundreds of individuals, from elementary and high school students to college students and post-graduates, who participate in the competition. Their involvement shows that the Armenian community continues to value and promote creative writing, which has been a hallmark of the rich cultural tradition of the Armenian nation throughout the centuries.”

The Armenian Poetry Project, led by Lola Koundakjian, is a research and documentation site of 19th-21st-century Armenian poets and poetry. Whether it is through its website/blog, Facebook, or iTunes presence, which features podcasts of recited works, the APP brings together writers from all walks of life across the world.

The competition is open to individuals with one or more parents with at least partial Armenian heritage. All Armenian residents of the United States and Canada are invited to submit their work, in English or Armenian (preferred), for the competition. Entries should be e-mailed to ArmenianPoetryProject@gmail.com, with the subject heading “Halvajian ASA/APP Poetry competition.” Individuals may only submit one poem for the competition. 

The competition groups submissions into three categories: students (ages 12-17), college age (ages 18-22), and adult (ages 23 and older). A top prize will be awarded for each of the categories in the amounts of $50 (students), $100 (college age), and $250 (adult).

Each poem must be accompanied by the author’s full name, age, home address and telephone number, school name, and sponsoring teacher’s telephone number. Those in the college age category need not include a sponsoring teacher. Those in the adult category need not include school information.

The Armenian Students’ Association of America, Inc. encourages educational pursuits by Armenians in America and the raising of their intellectual standards, provides financial assistance in the form of scholarships to deserving Armenian students, develops fellowship among them, cultivates in them the spirit of service in the public interest, and acquaints them and the entire American community with Armenian culture.



To learn more about the Armenian Poetry Project, visit http://armenian-poetry.blogspot.com.

The Mary Elinore Smith Poetry Prize - 1993

TRANSLATING

I             

I was born bilingual but...

the Armenian language 

became the music of my childhood

the honeyed taste 

of everything that was home.

It is my lost treasure,

halved and bartered;

the dream that comes to haunt

the English-language dream.

It is the echo of the ages,

the shadow of old giants,

which we grasp at, a gift

we are letting drift away.

II            

Old Words

Sometimes it takes five words

of buoyant, tensile English

to explain one ancient leathery word.

Old words lie weighted, glittering

for centuries in the sun

like brittle stones.

And Armenian words have worn thin

like old coins, changed, exchanged,

gaining a soft patina unmatched

except by old monasteries in the rain.

Their meanings have grown ironic

with a subtle subliminal drone.

Take the word for justice

with its satiric overtones.

III           

Custom

Words are not lifeless. 

They live in houses; 

they grow and they are fed.

In Armenia Dada does not mean 

father but grandmother,

the second hovering figure

over baby's head.

IV          

Words Are Made of Breath,

larynx, lip, and tongue,

print and paper but the silent signs

of what there is to be sung.

The Arabs say every new language

gives the learner an added soul.

The Irish say Celtic silence

cannot be recast or retold.

Italians laugh saying music

is the challenge, moving music is the art.

The Armenians say their language

is translated only by the heart.

by Diana Der-Hovanessian.

Reprinted from The American Scholar, Summer 1993. 

Winner of The Mary Elinore Smith Poetry Prize.

ԹԱՐԳՄԱՆԱԿԱՆ...

Ա.

Երկլեզու էի ծնած, սակայն...
Հայոց լեզուն
դարձաւ մանկութեանս մեղեդին
մեղրաթոյր համը
այն բոլորին՝ ներքեւն յարկին հայրական։
Իմ կորուսեալ գանձն է ան,
կիսուած եւ առուտրուած
երազ՝ որ կուգայ բանդագուշել
անգլերէն լեզուի երազանքը։
Դարերու արձագանգն է ան,
հսկաներու շուքը հնամեայ,
որուն կը կառչինք – ընծայ՝
որ անտեսեալ կþանհետանայ։

Բ.

Հնամեայ բառեր

Յաճախ, անգլերէն լեզուի
ծփացող, ձգտուն հինգ բառ է պէտք
բացատրելու մէ՛կ հին, կաշենման բառ։
Ծանր բառեր հնամեայ կը մնան պսպղուն,
դարեր անընդհատ արեւու տակ՝
նման փխրուն քարերու։

Եւ հայ բառերը, նման հին մաշած լումաներու,
մանրուած են ու փոխանակուած,

ստանալով մեղմանուշ ցոլք մը -- աննման՝
ի բաց առեալ անձրեւակոծ, հին վանքերէ։

Անոնց իմաստները, այժմ ապաժամ,
նուրբ են, կիսաթագուն ու միապաղաղ։
Առէ՛ք «արդարութիւն» բառն անկատար
իր հեգնաբոյր շեշտաւորմամբ։


Գ.

Սովորոյթ

Բառերը զուրկ չե՛ն կեանքէ։
Տուներու մէջ կþապրին .
հասակ կþառնեն ու կը սնուցուին։
Հայաստանի մէջ տատա չի նշանակեր
«հայր», այլ՝ մեծմայր –
երկրորդ տիպարը հոգատար՝
կանգուն մանկան գլխուն։

Դ.

Բառերը շունչէ են ծնած

Շնչափող, շրթունք ու լեզու,
տպագրութիւն ու թուղթ այլեւ ծածուկ նշաններ
թէ ինչն է որ երգ է դառնալու։

Ըստ Արաբներուն, ամէն մէկ նոր լեզու
յաւելեալ հոգի մը կուտայ ուսանողին։
Ըստ Իրլանտացիներուն, Կելտերէ՛ն լռութիւնը
կարելի չէ վերաձուլել կամ վերապատմել։

Իտալացիք կը ծիծաղին երբ կþըսուի թէ
ե՛րգն է մարտահրաւէրը, երբ արուեստն ի՛սկ է յուզիչ երգը։
Ըստ հայերուն, իրենց լեզուն
կը թարգմանուի հետեւելով միայն սրտի՛ զարկերուն։


...............................................Դիանա Տէր Յովհաննէսեան

Թարգմանեց՝ Թաթուլ Սոնենց

ՎԱՀԱԳՆ ԴԱՒԹԵԱՆ: ՁՄԵՌՆԱՅԻՆ

Ձիւնն է իջնում դրսում: Եւ ինչքան լա՜ւ է այս

Գիշերի մէջ ննջել ու անրջել,
Խորհիլ, որ կեանքը կայ, որ աշխարհում դու կաս,
Որ գարուն կայ պահուած հողի մէջ ջերմ:
Խորհիլ, որ մենք անցանք տառապանքի ուղին
Եւ խլեցինք բախտն այս մեր իսկ ձեռքով
Որ այդ ձիւնն է իջնում մեր խաղաղուած հողին,
Ու լոյսերն են թարթում քաղցր ու գոհ:
Որ դու իջնող ձիւնի լոյս երազը հագած
Այս գիշերով խաղաղ կարող ես տունն իմ գալ,
Ներշնչանքի նման սպասուած, եւ սակայն
Ներշնչանքի նման անակնկալ:
Որ կարող ենք քեզ հետ գիշերուայ մէջ շրջել
Այս ձիւնի տակ մաքուր, անապական,
Պատմել իրար սիրոյ հեքիաթը մեր շքեղ,
Եւ անրջել մեր բախտն ու ապագան:
Որ կարող է քո սեւ թարթիչներին իջած
Ձիւնափոշին հալուել իմ տաք շնչից,
Որ կարող ես դու ինձ գիշերի մէջ ժպտալ
Սիրոյ մաքուր, մաքուր, արտասուքի միջից…
… Ձիւնն է իջնում դրսում: Եւ ինչքան լաւ է այս
Գիշերի մէջ նստել ու անրջել,
Խորհիլ որ կեանքը կայ, որ աշխարհում դու կաս,
Որ գարուն կայ պահուած հողի մէջ ջերմ…:

Albert Kapikian: November

Earthworms exhaust themselves to inch
Below the frost. Frogs, turtles and turds
Stiffen in the grass. Above ground, bees flinch;
Only queens live through winter interred.

There is less food, less warmth, less light.
There isn't much you can do now
If you've wasted your soul. Hindsight
Cannot cajole the strict here and now.

Still, some roses grow hips. Acorns fall.
Persimmon and pawpaw drop fruit
Which eaten, digested, et al,
Scatter in the wind and find root.


This poem has appeared in the Summer 1999 issue of "The Ledge"

Աւետիք Իսահակեան: Բինկէօլ

Երբ բաց եղան գարնան կանաչ դռները,

Քնար դառան աղբիւրները Բինկէօլի,

Շարուեշարան անցան զուգուած ուղտերը,

Եարս էլ գնաց եայլաները Բինկէօլի։

Անգին եարիս լոյս երեսին կարօտ եմ,

Նազուկ մէջքին, ծով ծամերին կարօտ եմ,

Քաղցր լեզուին, անուշ հոտին կարօտ եմ,

Սեւ աչքերով էն եղնիկին Բինկէօլի։

Մոլորուել եմ, ճամբաներին ծանօթ չեմ,

Բիւր լիճերին, գետ ու քարին ծանօթ չեմ,

Ես պանդուխտ եմ, էս տեղերին ծանօթ չեմ,

Քուրիկ ասա, որն՞ է ճամբան Բինկէօլի։

Nora Nadjarian's work on Lyrikline

Nora Nadjarian, a Cyprus based poet and a long time participant in the Armenian Poetry Project, has been included in the illustrious list of poets on the LYRIKLINE.org's website.

Congratulations, Nora!

Click here to see Nora's work and to hear the recordings.

Վահագն Դաւթեան: Եւ կար ժամանակ

Եւ կար ժամանակ, որ իմ քաղաքի
Քնած մայթերով շրջում էինք մենք
Ու չէինք փնտրում աշխարհում ոչինչ...

Իբրև լոյս ու դող
Մատներդ ունէի ես իմ ձեռքի մէջ,
Եւ դու ունէիր
Կոպիցդ կախուած արցունքը քո ջինջ:

Եւ չէինք փնտրում աշխարհում ոչինչ:

Հետոյ իմ ձեռքն էր
Քո ուսի վրայ այրվելով տխրում,
Տառապում իբրև չարձակուած մի ճիչ...

Ուսը, քո ուսն էր
Այրվող ձեռքիս տակ քնքշորէն փխրում,
Ու ծանրանում էր արցունքը քո ջինջ:

Եւ չէինք փնտրում աշխարհում ոչինչ:

Վահագն Դաւթեան (1922-1996)

There Was a Time…

And there was a time when we rambled

on the drowsy sidewalks

Asking nothing from the world…

For radiance and tremor,

In my hand, I had your fingers

and your hand --

At your eyelid, a pure teardrop dangling.

And from the world, we asked nothing.

Then, it was my hand

On your flank, feeling sad, feverish,

Miffed like a muffled scream…

It was your shoulder,

Crumbling under my scorching hand

And your crystalline tear

turning heavier.

Yet, we asked nothing from the world.

…………………….Vahagn Davtyan

Translated by Tatul Sonentz

Michael E. Stone: Massis

On the peak of Massis,

Under snow, cloud-crowned,
since antiquity
sits a spirit of past-present,
guarding the gopher wood,
and pitch of the Ark.

Life savers, life givers
Noah and his unnamed wife,
Mother of Seed, to plant
at its foot, in Ararat plain.

Massis was clear this morning
Yesterday clouds garlanded it,

The poet speaks of a cart,
Sailing down from its peak
to Jerusalem, bearing
salvation.

Symbols well-worn
for good reason.
Revived life givers,
Always majesty.


September 2013

«ԲԱԳԻՆ»Ի ԸՆԹԵՐՑՄԱՆ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ

ՅԱԿՈԲ ԿԱՐԱՊԵՆՑ 

Սփիւռքի հայ գրականութեան վաւերական դէմքերէն

(Թաւրիզ՝ 1925- Պոսթոն՝ 1994)

Կը ներկայացնէ

Արուեստագիտութեան դոկտ. ԹԱՄԱՐ ՅՈՎՀԱՆՆԻՍԵԱՆ (ԵՐԵՒԱՆ)

Տեղի կ’ունենայ Չորեքշաբթի 27 Նոյեմբեր 2013-ին,

երեկոյեան ժամը ճիշդ 8-ին, «Բագին»ի խմբագրատունը, Շաղզոյեան շ

էնք

Ծանօթ. Նկատի ունենալով, որ բացառաբար

հանդիպման ժամը փոխուած է, կը խնդրենք որ ճշդապահ ըլլաք:

Կը խնդրուի նաեւ չխաչաձեւել:

Հրատարակուած երկեր. Վէպեր՝ ԿԱՐԹԱԳԵՆԻ ԴՈՒՍՏՐԸ (Պէյրութ, 1972), ԱԴԱՄԻ ԳԻՐՔԸ (Նիւ Եորք 1983): Պատմուածքներ՝ ԱՆԾԱՆՕԹ ՀՈԳԻՆԵՐ (Պէյրութ, 1970), ՆՈՐ ԱՇԽԱՐՀԻ ՀԻՆ ՍԵՐՄՆԱՑԱՆՆԵՐԸ (Պէյրութ, 1975), ՄԻՋՆԱՐԱՐ (Նիւ Եորք, 1981), ԱՄԵՐԻԿԵԱՆ ՇՈՒՐՋՊԱՐ (Նիւ Եորք, 1986), ԱՆԿԱՏԱՐ (Նիւ Եորք, 1987), ՄԻ ՄԱՐԴ ԵՒ ՄԻ ԵՐԿԻՐ ԵՒ ԱՅԼ ՊԱՏՄՈՒԱԾՔՆԵՐ (Ուոթըրթաուն, 1994): Այլ գործեր՝ ԵՐԿՈՒ ԱՇԽԱՐՀ (Ուոթըրթաուն, 1992), ՄՏՈՐՈՒՄՆԵՐ (Արլինկթըն, 2009):

ՄԻՍԱՔ ՄԵԾԱՐԵՆՑ: Ձմրան Պարզ Գիշեր

Համբոյրիդ, գիշե՜ր, պատուհանս է բաց,

Թո՛ղ որ լիառատ ծծեմ` հեշտագին
Կաթը մեղմահոս լոյսիդ տարփանքին`
Ու զով շաղերուդ կախարդանքը թաց:

Պարզ, լուսածածան, հրաշալի՜ գիշեր,
Հոսէ՛ սրտիս մէջ դիւթանքիդ ալիք,
Ճերմակ երազիդ ցայտքերէն մեղրիկ
Պուտ պուտ կաթեցո՛ւր հոգւոյս սիրաջեր:

Կ՛ուզեմ որ դադրին ձայներն այս պատիր,
Ու նեկտարիդ դողն ըմպեմ ես անյագ.
Կ՛ուզեմ որ մեռնի՜ն տիւ ու ժամանակ`
Ու դաբիրներուդ իյնամ ծնրադիր:

Ու դաբիրներո՜ւդ իյնամ ծնրադիր,
Այս պաղատագին շարժուձեւիս մէջ,
Ու մինչ կ՛ողողեն զիս ցոլքերդ անշէջ,
Աչքերս ալ մոռնան տակաւ այս նատիր:

Ցնորաբե՜ր գիշեր, ա՜հ, ընդունէ՜ զիս,
Ընդունէ՜, միստիք ո՜վ անդորրութիւն
Իմ աղերսակոծ շունչիս սօսաւիւն,
Եւ համբոյրն անանց՝ զոր կու տայ հոգիս։

Սենեակս է լեցուն յուշքերովն աղի
Երէկի հովին վայրագ տարփանքին.
Ու դեռ կը հծծեն խորշերն ողբագին
Վախը գրգանքին անոր կատաղի։

Նե՛րս խուժէ ուժգին, նե՜րս պատուհանէս,
Ու լեցո՛ւր խցիկս, մինչեւ կաթոգին
Քու սրբութիւնով իր խորշերն յորդին,
Եւ ես արթննամ վաղնջուց քունէս։

Համբոյրի՜դ, գիշե՜ր, պատուհանս է բաց,
Թո՛ղ որ լիառատ ծըծեմ՝ հեշտագին
Կաթը մեղմահոս լոյսիդ տարփանքին՝
Ու զով շաղերուդ կախարդանքը թաց։

PLAIN WINTER NIGHT

To your kiss, oh, night, my window is open,
Allow me to breathe in deeply, in dalliance,
The leisurely stream of your milk’s passion
And the moist magic of your cool radiance.

Oh, night so plain, yet aflame with brilliance,
Pour into my heart the waves of your charm,
From the honeyed bursts of your fair trance,
Nursing my love-seared soul a sip at a time.

I want all vacuous voices to fade in silence,
And my thirst to imbibe your nectar’s fever;
I want day and time to accept their demise,
As I kneel, begging at the base of your altar,

And as I kneel to beg at the foot of your altar,
In the throes of a lowly supplicant’s posture,
And drenched in your hot, seething shimmer,
Let my eyes eschew the vision of this nadir.

Oh, entrancing night, take me as your own,
Contain me, oh, you most mystical serenity,
And the whimpering of my pleading groan,
And from my soul, a kiss to last all eternity.

My room is bursting with tart remembrance
Of the fierce passion of yesterday’s squall,
And the nooks still weep in mournful moans
In dread and in fear of its ferocious arousal.

Force your way in -- in through my window,
And fill up my cell, until in affectionate ardor,
Its four corners with your holiness overflow,
And I am awakened from my olden slumber.

To your kiss, oh, night, my window is open,
Allow me to breathe in deeply, in dalliance,
The leisurely stream of your milk’s passion
And the moist magic of your cool radiance.
       
…………….…………... Missak Metzarents

Translated by Tatul Sonentz

ՄՈՒՇԵՂ ԻՇԽԱՆ: ՀԱՅ ՄԱՄԻԿԻՆ ԱՂՕԹՔԸ

Ալ կը բաւէ՛, Տէ՜ր Աստուած, մեր տունն ու տեղ դարձուր մեզ,
Թշնամիս իսկ մեզ նման ուրիշի դուռ չձգես:

Անասունին կու տաս որջ եւ թռչունին՝ տաքուկ բոյն,
Իսկ մարդոց ալ մեղաւոր՝ տո՜ւր ապաւէն մէկ անկիւն:

Թող պալատներ վայելեն մեծահարուստն ու արքան,
Մեզ արժանի ըրէ, Տէ՛ր, մեր խրճիթին աննշան:

Ո'չ հանգիստ կայ, ո՛չ ալ քուն ցուրտ յարկին տակ օտարին,
Ա՜խ, եօթն օրէն աւելի հիւր չպահես ո՛չ ոքին:

Քու օրհնութիւնդ իջնէ, Տէ՜ր, ամբարներուն մեր նորէն,
Եւ օտարներ կշտանան մեր լիառատ սեղանէն:

Մեր սրտերուն հետ կարօտ, հին աղօթքներն ալ չորցան,
Առանց տոհմիկ այն խունկին, որ կը ծխար քու անուան:

Ծիծաղն է լաց, երբ մարդուն չի տար իր տունն արձագանգ,
Եւ արցունքն ալ՝ դառն հեգնանք, երբ չկան երդ ու փականք:

Տո՜ւր որ, Աստուա՛ծ, ամէն սիրտ վառի իր սուրբ օճախէն,
Որ չմարի մոմի պէս կեանքի դաժան հովուն դէմ:

Տո՜ւր որ ամէն ուռճացող մատղաշ հասակ իր կարգին
Զգայ յանկարծ ուսերուն բեռն իր նուշ երդիքին:

Ծնող մանուկն առջի հեղ տեսնէ տնակն հայրական
Եւ ծերունին իր տան մէջ փակէ աչքերն յաւիտեան:

Ռուբէն Խաժակ։ Այս կողմից

Տարբեր ես դու այս կողմից,
Անհարազատ ու օտար.
Տգեղ ես դու այս կողմից,
Կոպիտ ու այլանդակ.
Տխուր ես դու այս կողմից,
Լքուած ու անտէր.
Իմն ես դու, թէկուզ այս կողմից,

Հզօ՛ր, անյա՛ղթ, անմե՛ռ…

Դարոյնք, Արեւմտահայաստան 31-10-2013

ԵՂԻՇԷ ՉԱՐԵՆՑ: ՍՈՆԵՏ ԱՌԱՋԻՆ

«Դոֆինը նա[յ]իրական»

11. VII. 1936. «Բ-եր»

Նա պառկած էր նախկին սեղանատան միգում
Հին սեղանի վրայ երկայնքն ի վար դրած
Իր դագաղում դեղին,- եւ ճակատին նրա
Քստըմնելի՝ հանգչում էր ծաղիկների մի կոյտ։

Մագաղաթի նման ողորկ, ապակեգոյն՝
Կարծես մաքրել էր մի անագորոյն կրակ՝
Պսպղում էր դէմքի ալաμաստրը բարակ,-
Եւ ո՛չ մի խոհ դէմքին, իμրեւ պատգամ ոգու։-

Ո՛չ մի խորհուրդ, աւա՜ղ, կամ մտորում չնչին.
Բիլ ապակուց ձուլած բարակ մատներն անգամ՝
Անկամ՝ կառչել էին մոռացութեան տենչին։

Մի՞թէ «դոֆի՞նն» էր այդ,- վերջին նայիրական
Արքայա՞զնը՝ ննջած դափնիների ներքոյ-
Արնաշաղախ՝ քաղած իր սեփական ձեռքով...

29.VII. 1936

ԵՂԻՇԷ ՉԱՐԵՆՑ: ՃԱՆԱՊԱՐՀ ԽԱՉԻ

(Իբրեւ տապանագիր)

Չե՞ն սահմանել սակայն - «Մահուամբ զմահ կոխեալ»-
Նոխազային պատգամն ՅաղթանակիՆ
այիրական պետե՛րը վաղվաղակի,
Որոնց ոգին տոկուն էր, որպէս պողպատ։

Յաղթանակի կանաչ դափնիները թողած
Հերոսներին զուարթ ժամանակի.-
Կոփելո՛ւ են ելել նայիրական ոգին,
Որ չըկոտրի ահից, - եւ ոչ՝ մահից՝ դողայ։

Հազարամեայ այդ նո՛յն խորհուրդը չէ՜ր արդեօք,
Որ քեզ հրեց անդունդը օրհասական,-
Օ, Աղասի, դոֆի՛ն մեր հերոսական...

Նո՛յնն է, սակայն սերունդը։ - Տե՛ս՝ վայրագ ու խանդով
Նախարարները նո՛յն նա[յ]իրական զարմի-
ա՛հդ են տօնում - հագած յաղթանակի՜ կարմիր...

4.XII. 1936
Երեւան

Tatul Sonentz: CAPITAL IDEA

in oak paneled rooms

designer suits raise glasses

tinkling with ice melting

in single malt and close a deal

and like mangy dogs in heat

money sniffs and follows money

into dark vaults of glass and concrete

temples like the one where once

a young carpenter thrashed

money lenders and was absconded

sacrificed at countless missa solemnis

and fed as sacrement to repenting accountants

and such kneeling in cross-topped temples

of stone mortar and stained glass

through which the Sunday sun strains

descends with the holy ghost in colorful bits of light

on gucci clad wives no longer virgin

bearing diamond and blood red ruby crosses

around ample necks wrists ankles

shackled and fattened with mouthfuls of faith hope

and charity doled out in fetid favelas

around yuletide by armed deacons as alms

to knife club curse bearing mendicants

bereft of faith hopeless loveless

now bursting at the seams

of a globe gone mad

 

……………………………………tatul sonentz  

2013

Kosrof Chantikian: Shadow of the Poem You Are

the life of the tree, the heart of the tree

the tree of silence where language is without words

because words are for us

and yet you speak in the tongue of silence

of the oak, as if to say to it and to the air

moving over your hands

I am the voice of your dream come to watch over you

I am the sun from whose strength you were born

you turn to me and taking my hand

lead me to that place where memory lives alone.

it is there where the sea begins

where mountains receive their names

where snow has never been.

it is in this place no star has ever seen

that I shall wait for your return.

it is here in these moments of stillness

where the word lives

where the unsayable may be said

that I shall come to you

shadow of the poem you are

Kosrof Chantikian

"Shadow of the Poem You Are" was published in Ararat (Summer 2005, No. 183). The editor wishes to thank Mr. Chantikian for sending it to APP. 

Տօն Սրբոց Թարգմանչաց

Որք զարդարեցին

Որք զարդարեցին տնօրինաբար զիմաստս անեղին,
հաստատելով յերկրի զգիր կենդանի`
հովուել զհօտ նոր Իսրայէլի:
Երգով քաղցրութեան հնչմամբ զԱստուած օրհնեսցուք:

Որք զերկրաւոր մեծութեան փառաց խաւար կոչեցին,
ապաւինելով ի յոյս անմահ փեսային`
անճառ Բանին արժանի եղեն:
Երգով քաղցրութեան հնչմամբ զԱստուած օրհնեսցուք:

Որք զօրութեամբ Հօր իմաստութեան էին անեղի,
հաստատեցին զաթոռ սրբոյն Գրիգորի`
թարգմանութեամբ նշանագրութեան:
Երգով քաղցրութեան հնչմամբ զԱստուած օրհնեսցուք:

Որ խորհրդեամբ ճշմարիտ լուսոյ փառաց անեղին,
նկարագրեցաւ մեզ գիր կենդանի՝
յարգանդ մաքուր մեծին Մեսրոպայ:
Անմատոյց լուսոյն երկրպագեսցուք:

Թարգմանչաց տօնի համար 13-րդ դարուն գրուած այս շարականին հեղինակն է Վարդան Վարդ- Արեւելցին: 

Vahe Oshagan in Chanasser periodical, 1 June 1972

Վահէ Օշական։ Ծառ

Կը հարցնեմ -
երջանկութեան մուրացկաններ…
որքան հէգնանք, արհամարհանք
որ ալ կոտրին գորտռաչքերու պնակները
որ ալ դադրի՛ դրօշարշաւը
ծիծաղելի սա զոյգերու, երեքներու, չորսերու։

Տառապանքի աշկերտներ…
որքա՜ն գութ, արգահատանք
որ ալ դադրի՛ք կարասիրեր ըլլալէ
ու չերկարէք ձեր ափերը
վանդակներու ետեւէն
ամէն քայլի տոմսակ ուզել,
խղճմտանքէս։

Կեանքը կրծող ուրուականներ…
քանի՞ ծպտում պատռելու եմ
ձեր վրայէն
որ ալ դադրիք դերասաններ ըլլալէ,
կառափիս մէջ ցատկռտող։
Փշաթելի քանի՞ գօտի
անցնելու եմ տակաւին,
որ գամ կենամ
ձեր ջիղերու ժամադրութեան՝
ու պոռամ -
կենդանացէ՜ք։

Բայց երբ մարդիկ ընտելացած
ալ ետ դառնան։

Ջանասէր,  1 Յունիս 1972

Վահէ Օշական։ Մահեր

Ամէնայն տեղ մահը մի չէ

կախում ունի ինչի համար կը մեռնիս,

մարդ բիւր անգամ, գաղտագողի, պիտ՛ մեռնի

որ հասկնայ՝ եթէ կրնայ՝ ինչ ըսել է ծնիլը,

բայց երանի մէյ մը մարդուն՝

որ պայքարի ընկերներուն հետ կը զոհուի,

մէյ մ՛ալ անոր

որ ազգէն անդին, մարդէն անդին, միս մինակը՝ կ՛անհետի։

«Ահազանգ», Ֆիլատելֆի, 1980

Michael E. Stone: In Dilijan

Do I have anything to say

these days?

Long together and

now apart, gone.

My state so common

that each lives it

yet mine is unique -- it’s mine,

and worthy of  a poem

or like a stye in the eye,

mine and commonplace,

but mine.

I eat

dark red royal basilicum,

regal leaves, kingly flavor,

morosely.

In Dilijan

21-22 September, 2013