Friday, June 21, 2013

Websites Related to Armenia at the Library of Congress


The Armenia Country page gives contact information for queries concerning Armenia and Acquisitions of materials related to it at the Library of Congress, as well as access to various to a variety of online sources relating to collections, programs, and research methodology.

The text and illustrations of the chapter on “Armenia and Georgia”
Library of Congress Near East Collections: An Illustrated Guide have been mounted
at this URL.

This is the link to the African and Middle Eastern Division which provides access to all aspects relating to the Near East Section (which has custody of Armenian language materials), as well as to the African and  the Hebraic sections.

Access to the Library of Congress’ superb cataloged collections.

The online version of the Armenian Exhibition: “To Know Wisdom and Instruction:
The Armenian Literary Tradition at the Library of Congress.

A search under Armenia in the Prints and Photographs Divisions site will yield photographs,
posters and a variety of important graphic materials.

A search under Armenia in the American Memory Page of the Library’s homepage will yield photographs, documents, maps, folksongs, and historical articles on Armenia and the Armenians.

The World Digital Library Page gives access to the digital collections of the Library of Congress via its Global Gateway and to the cooperative project between the Library of Congress and UNESCO that presents the patrimony of the world’s cultures digitally for general users, students, teachers and scholars.  Armenian materials are available.

For Further Information contact:
Dr. Levon Avdoyan, Armenian and Georgian Area Specialist
Near East Section, African and Middle Eastern Division, The Library of Congress
Washington, DC 20540-4823
Phone: (202) 707-5680 Fax: (202) 252-3180 
email: lavd@loc.gov

Saturday, June 15, 2013

Vacation/Vacances/Արձակուրդ

Kind Reader / Յարգելի Ընթերցող՝

The Armenian Poetry Project is taking a break as I am preparing to travel to the International Poetry Festival in Lima, Peru, where I will be reading my work July 4-7, 2013.

During this period, I encourage you to read through the Project's archives by clicking on the Author or Monthly links found on the right side of the page. There are over 2000 entries, many with translations and audio clips.

I look forward to returning to APP and this mission in July. 

Best regards,

ձ՝

Լօլա Գունտաքճեան/Lola Koundakjian
Curator and Producer, 
ArmenianPoetryProject[at]gmail[dom]com

Thursday, June 13, 2013

Անյայտ բանաստեղծ։ Պանդուխտ առ կռունկ


Կռունկ, ուստի՞ կուգաս, ծառայ եմ ձայնիդ.
Կռունկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս,
Մի վազեր երամիդ՝ շուտով կը հասնիս.
Կռունկ, մեր յաշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:

Թողեր եմ ու եկեր իմ մըլքերս ու այգիս.
Քանի որ ա՜խ կ՛անեմ կու քաղուի հոգիս.
Կռունկ, պահ մի կացիր, ձայնիկդ ի հոգիս.
Կռունկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:
Քեզ խապար հարցնողին չես տանիր տալապ.
Ձայնիկդ անուշ կուգայ քան զջըրի տօլապ.
Կռունկ, Պաղտատ իջնուս կամ թէ ի Հալապ.
Կռունկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:

Սըրտերնիս կամեցաւ, ելանք գընացանք,
Այս սուտ աստընւորիս տէրտէրն իմացանք.
Աղուհացկեր մարդկանց կարօտ մընացանք։
Կռունկ,մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:

Աստընւորիս բաներն կամաց կամաց է.
Միթէ Աստուած լըսէ, դռնակըն բացցէ.
Ղարիպին սիրտն է սուգ, աչերն ի լաց է։
Կռունկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:

Աստուած, քեզնէ խնդրեմ մուրվէթ ու քէրէմ,
Ղարիպին սիրտն է խոց, ճիկերն է վէրէմ,
Կերած հացն է լեղի ու ջուրն է հարամ։
Կռունկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:

Ոչ ըզլուր օրն գիտեմ ոչ ըզկիրակին,
Զարկած է զիս շամփուրն, բըռնած կըրակին.
Այրիլըս չեմ հոգար, ձեզնէ կարօտ եմ։
Կռունկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:

Պաղտատու կու գաս, կ՛երթաս ի սէհրատ,
Թըղթիկ մի գըրեմ, տամ քեզ ամանաթ.
Աստուած թող վըկայ լինի քո վըրադ.
Տարեալ հասուսցես զայդ իմ սիրելեաց։

Գըրեր եմ մէջ թըղթիս, թէ հոս մընացի,
Օրիկ մի օրեր զաչերս չըբացի.
Սիրելիք, ձեզանէ կարօտ մընացի։
Կռունկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:

Աշունն է մօտեցեր, գնալու ես թէտպիր,
Երամ ես ժողվեր հազարներ ու բիւր,
Ինձ պատասխան չտուիր, ելար գնացիր.
Կռունկ, մեր աշխարհէն գընա՛ հեռացի՛ր։

ԺԶ դ. 

Source: Father Ghevont Alishan's Popular Songs translated into English, San Lazarus, 1852.

Wednesday, June 12, 2013

ՊԱՐՈՅՐ ՍԵՒԱԿ։ Հայաստան


Իմ քաղցրանո՜ւն,
Իմ բարձրանո՜ւն,
Իմ տառապա՛ծ,
Իմ փառապա՛նծ:
Հների մէջ` դու ալեհեր,
Նորերի մէջ` նոր ու ջահել.
Դու` խաղողի խչմարուած վազ,
Վշտերդ` ջուր, ինքդ աւազ.
Դու   բարդենի սաղարթաշատ,
Առուն ի վար փռուած փշատ.
Դու` կիսաւեր ամրոց ու բերդ,
Մագաղաթեայ մատեանի թերթ.
Դու` Զուարթնոց-աւեր տաճար,
Կոմիտասեան ծիրանի ծառ.
Դու` ջրաղաց խորունկ ձորում,
Դու` հորովել անուշ ծորուն,
Փայլ գութանի արծաթ խոփի.
Դու` նե՛տ, նիզա՛կ, մկո՛ւնդ կոպիտ,
Դու` հայրենի ծխանի ծուխ,
Դու` անգի՛ր վէպ, դու Սասնայ ծո՜ւռ…

Իմ փառապա՛նծ,
Իմ տառապա՛ծ,
Իմ բարձրանո՜ւն,
Իմ քաղցրանո՜ւն:
Դու մրգերի շտեմարան,
Ոսկեւազեան գինու մառան.
Դու` թաւշէ դեղձ, դու` փրփուր հաց,
Արտաշատեան խաղող սեւաչ.
Դու Սեւանի վառուող կոհակ.
Երեւանի սիւն ու խոյակ.
Դու` հանգրուան, կանչող փարոս,
Դու հայկական գերբ ու դրօշ.
Խօսուն վկայ կոտորածի
Ու վճիտ աչք ցամքած լացի.
Արդարութեան ահեղ ատեան,
Սրի պատեան,
Սիրոյ մատեան -
Միշտ հի՛ն ու նո՛ր իմ Հայաստան:

Tuesday, June 11, 2013

Եդուարդ Պօյաճեան: ԳԱԳԱԹՆԱԿԷՏ` ԲԱՂՁԱՆՔԻ ՄԸ ՎԱՂԱՆՑՈՒԿ


Քովդ ըլլալ, նայիլ քեզ,
Քովդ ըլլալ, լսե՛լ քեզ,
Քովդ ըլլալ եւ խօսիլ
Քովդ ըլլալ ու լռել…:
Գալ լոյսէն առաջ, գալ մութէ՛ն առաջ,
Աստղերէն կանուխ,
Հովը դեռ չեկած`
Մտնել հոգիիդ կիսաբաց դռնէն…
Բոլորն երբ մեկնին.
Երբ որ քունը գայ ու դարձեա՛լ մեկնի,
Դեռ քեզ հե՛տ մնալ, սիրտ սրտի՛ մնալ:
Քո՛ւ երջանկութեան իտէալը մնալ:
Քու անունէդ աւելի քեզ մօ՛տ ըլլալ,
Սրտէդ աւելի քեզի պէտք ըլլալ,
Քու վրադ ցանուող ափ մը հող ըլլալ,
Եւ արցունք ըլլալ, լռութիւն ըլլալ,
Քեզի Աստծոյ տանող գի՜րկն ըլլալ:


Եդուարդ Պօյաճեան (1915-1966)

Բանաստեղծ, արձակագիր, հրապարակագիր, քննադատ, խմբագիր եւ ուսուցիչ Եդուարդ Պօյաճեան ծնած է Մուսա Լերան Խըտըր Պէկ գիւղը՝ 1915-ին, Մուսա Լերան հերոսամարտի օրերուն: Երեք ամսուայ երեխայ, ծնողներուն հետ փոխադրուած է Փոր Սայիտ, ուր մնացած է 4 տարի: Ծննդավայր վերադարձին, ուսման առաջին շրջանը անցուցած է գիւղական երկու վարժարաններուն մէջ. մէկը՝ Խըտըր Պէկ, միւսը՝ Եօղուն Օլուք. իսկ երկրորդ շրջանը՝ Պէյրութի Հայ Ճեմարանէն ներս, 15 տարեկանէն մինչեւ 20 տարեկան (1930 - 1935):

Գրել սկսած է փոքր տարիքէն, իսկ տպուիլ՝ 1932-ին: Աշխատակցած է Պոսթընի «Հայրենիք» ամսագրին, Փարիզի «Յառաջ»-ին, Պէյրութի «Ազդակ» օրաթերթին եւ շաբաթաթերթին, «Նայիրի» ամսագրին եւ Պէյրութի նոյնանուն շաբաթաթերթին. նաեւ «Հասկ»-ին, «Ակօս»-ին, «Ազդարար» -ին եւ «Բագին» -ին: Գործածած ծածկանունները եղած են Ալպաթրոս, Վազգէն Տիրանեան, Ե. Սարենց եւ Ե. Ծովիկեան:

Գրականութեան առընթեր՝ Եդուարդ Պօյաճեան ամբողջ կեանքին ընթացքին զբաղած է կրթական գործով: Ուսուցչութիւն ըրած է Սուրիոյ Թել Ապեատ գիւղը, ապա ծննդավայր Խըտըր Պէկի մէջ, յետոյ՝ յաջորդաբար՝ Այնճար, Հալէպ, Քեսապ եւ Պէյրութ: Եղած է «Բագին» Ամսագրի հիմնադիր անդամներէն եւ խմբագիրներէն մէկը (1962 - 1966):

Եդուարդ Պօյաճեան լոյս ընծայած է 6 հատորներ՝ «Սէր եւ Վիշտ» (1944), «Հողը» (1948), «Պայքարողներ, Պայքարողներ դուք գազազած» (1958), «Թուղթ Զաւակներուս» (1961), «Տոմար Տարագրի» (1963) եւ «Երկու Նամակ» (1964):

Իսկ յետ մահու իր գործերէն լոյս տեսած են «Դէմքեր» (1967), «Երկեր Ա. հատոր» (1968), «Ծննդավայր Կորուսեալ» (1984), «Ընտրանի» (Երեւան 1994), «Կեանքի Ափերէն» (1995) , «Դուն» (Երեւան 2005) եւ «Միտք Պահէ»։


Monday, June 10, 2013

ԼԵՒՈՆ ՇԱՆԹ: ԵՍ ՊԱՏՐԱՆՔԸ ՍԻՐԵՑԻ


Շուրջիս նիւթի ցամքած կեանքէն զայրացկոտ`
Կանչեցի ես իտէալըս կենսածին.
Բայց ետեւէս կըծու ծաղրով անամօթ
«Է՜, ան միայն գրքի մէջն է» պոռացին,
Ես ալ գիրքը ինծի ընկեր ընտրեցի…
Ես պատրանքը սիրեցի:

Երբ գեղեցիկ, թարմ աղջիկը ժըպտեցաւ,
Սիրտըս դողաց յուզումով  մը ներդաշնակ.
Սիրեցի ալ, միայն ոչ այն որ անցաւ,
Այլ անոր նուրբ, յափշտակիչ դէմքին տակ
Նո՛ր էակ մը որ մըտքէս հոն անցուցի.
Ես պատրանքը սիրեցի:

Հայրենիքի հուր կարօտը բընածին
Երբ բըռընկցուց յուզուած լանջըս տենդօրէն,
«Դուն հայրենիք, դուն հող չունիս» հըծծեցին,
Ես դառնացայ, բայց ա՛լ ուժգին այդ օրէն
Իմս չեղող Հայրենիքըս պաշտեցի.
Ես պատրանքը սիրեցի:

Ինծի համար այն ժամերը թանկ եղան,
Երբ ներշընչուած ստեղծեցի, միշտ անգոյ,
Բայց անձնուրաց, վեհ էակներ սիրեկան.
Երբ իրական աշխարհին մէջ միշտ դժգոհ
Իտէալի կեանքը երգել ուզեցի.
Ես պատրանքը սիրեցի:

Sunday, June 09, 2013

ԳՐԻԳՈՐ ՊԸԼՏԵԱՆ: ԹՌՉՈՒՆ


Առաւօտեան ապակի այլութեան մէջ այցելու
թեւ մը հալած
հպելով սահմաններուն սրբուած
ի՞նչ վանկ վարկած կը շրջի քարի հեռու երակներուն
ի՞նչ ընկղմած թռչունի միահամուռ խորութեան կը նայիս
անջատ
վերէն
կ՛անցնէին ծածանող ծիծառներ երաժիշտ
ու կը դողայիր վերամբարձ
միաձիգ
թեւերով ծառերու բացակայ
աստղ մը կանաչ կը բացուէր բոյրերու մով ճաճանչումին
ո՞վ էր հոն ո՞վ էր հոն
տերեւներու բիլ ու մանուկ ոռոգումին ողողող
եւ նոյն ալիքը հունչին անտառներէն կը տարածուէր երկնքին
կը քալէր համասփիւռ հոյլերու հոծ արշիպեղագոսէն
անդրատլանտեան նաւերուն ուղղահայեացք թռիչքէն
եւ ծովն էր յաւերժական իր աստղերու շրջուող ալիքներով հրային
եւ թաթառը կեդրոնախոյս անսկիզբ մինչեւ ձայները գերազանց կրակներու
ուր չեն հասնիր հին վկաները լեզուին
մինչեւ հոն ուր կապոյտ միաձայնութեան եւ անծանօթ մեծ թիւերու
ովկիաններուն կը ծագին
կը փշրուին ծիր կաթիններ հելիոմէ
կը քալէիր լռութեան եզերքներէն քայքայուող
քերթուածի յայտնութեան
թեթեւ
իբրեւ ձուկ ու թռչուն ու տերեւ միասին
եղաւ
կը պտտիս ապակի տարածոյթին մարմինիդ:



ՇԱԲԹՈՒԱՆ ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹԻՒՆԸ, Ազդակ, 2011

Saturday, June 08, 2013

ԿՈՍՏԱՆ ԶԱՐԵԱՆ: ԵՐԳՍ

Ուզում եմ լինի իմ երգս խոնարհ,

ինչպէս կտոր հաց սեղանի վերայ
աշխատաւորի,
ինչպէս համեստ հարս` ծաղկած նռենի`
որ գարնան տենդով վառում է աշխարհ
ու լուռ տառապում տարփատենչ սէրով,
գաղտնի վշտերով:

Ճառագայթի խաղ` արցունքի բոցում,
լուսնոյ արծաթում
ստուերների խորքին կամ ձայն հառաչող,
սազի ելեւէջ
մեղեդիի մէջ –
ուզում եմ լինի իմ երգս թեւող:

Ինչպէս լերան գիծ պարզ եւ հոյակապ,
ինչպէս աշնան ծառ մունջ եւ ոսկեթափ,
տխուր պանդուխտի ծանր ոտնաքայլ,
կոտրած հայլիի թառամած մի փայլ,
եւ ցորենների
լռիկ տատանում – ուզում եմ լինի:

Եւ թող պարզ սրտեր, այրուած խորհուրդի,
նոր հմայքներով,
կանթեղ լոյսերով
կամ վիրաւորուած սիրոյ սուր սուրէն
իմ երգս երգեն:

Այն հոգիները` որ իմանում են
որոճող եզի թաւիշ աչքերում
իմաստը խաղաղ եւ հասկանում են
հսկայ գաղտնիքը կանչող աստղերի –
պիտի հասկանան բամբռահար թեւիս
զարկը յանդգնող եւ իմ հոգիիս
որոնող թռիչքը սրտում խաւարի:

Ուզում եմ լինի իմ երգս խոնարհ
ինչպէս կտոր հաց սեղանի վերայ
աշխատաւորի,
ինչպէս դարձիդարձ բոլորուող աշխարհ
յաւերժ անծայրի ոսկեայ դաշտերում
կամ կոյր անդունդում –
ուզում եմ լինի իմ երգս խոնարհ:

«Օրերի պսակը»

Friday, June 07, 2013

ՄԵՏԱՔՍԷ: [Բաժանում կայ, որ արժէ իսկապէս]


Բաժանում կայ, որ արժէ իսկապէս,
Հազար միացում,
Ինչպէս քոնն հիմա, ուր կայ եւ զղջում,
Եւ խղճի մորմոք, եւ արցունք ու ցաւ.
Եւ տարիների կորուստ կայ հարկաւ…
Գնում ես որպէս հեռացող մի վիշտ,
Եւ ոչ թէ պանդուխտ,
Որն ունի միշտ էլ տունդարձի ճամբայ…
Գնում ես որպէս փրկութեան մի ուխտ,
Տանելով քեզ հետ թուլութեանդ ողջ
Կարողութիւնը,
Որ իւրացնել չկարողացայ,
Չկարողացայ տանել կանացի
Ուսերով յոգնած
Տուածդ հարուստ տառապանքների
Գանձերը աղքատ,
Ուր ափսոսանքի մի ոսկի չկայ…
Առ տար, տար քեզ հետ
Քո սիրուց շահած կուտակումներս,
Որ պատկերով լի յոյսեր են փշրած,
Փթթած յոյզեր են` մախաղներով լի
Ու քուրձեր` լցուած հաւատով դատարկ…
Տար քեզ հետ բարձած խեղճ տարիներիս
Վագոնները ձիգ,
Որ բերնեբերան լցուած են ցհագ
Յուսախաբութեամբ…
Ես գիտեմ, որ մեր ճակատագրում
Լաւատեսութեան ոչ մի շոքեքարշ
Չի շարժի տեղից այդ գնացքը բութ,
Քանզի շուռ կը գայ ուժասպառութեան
Երկաթգծերին
Ու կը կործանուի հիասթափութեամբ…
Առ տար, տար քեզ հետ բեռները սիրուդ,
Որ չհանգուցուեն կեանքիս վթարին,
Ու ծանրանալով աճիւնիս հոգուն
Այն աշխարհում սեղմ
Կտրեն շիրիմիս շունչը հողեղէն…
Տար սիրտս, առ տար,
Սէրն ունի հզօր նախազգացում,-
Բաժանումներ կան որ արժեն հազար
Մահ ու միացում…

Thursday, June 06, 2013

Սողոմոն Տարոնցի: Երգ Խնդութեան


Այս լաւ, այս լոյս օրերը կը շշնջեն սրտիս հետ
Ու կ՛ըսեն ինձ, երկի՛ր իմ, դուն միշտ կանաչ կը մընաս:

Իմ սրտիս մէջ` դու քաղցըր, գեղածիծաղ ու կայտառ,
Աղմկայոյզ, խայտացող ջուրի կարկաչ կը մնաս:

Ինծի պէս դո՛ւն ալ կ՛ապրիս գարնան օրերը պայծառ,
Երկի՛ր իմ, դու բոցագեղ, կարմիր կակաչ կը մընաս:

Արեւելքի թանձրախիտ, լուռ խաւարը բզըկտող,
Յորդաբուխ ու հըրեղէն լոյսի ճաճանչ կը մընաս:

Սիրտերէ սիրտ արձակուած, մեր մտածման, մեր բազկին
Ու մեր ձուլուած շարքերուն կապ ու պահանջ կը մընաս:

Քու խնդութիւնդ կ՛ըսէ, կ՛ըսէ քու կամքդ ալ արդար,
Թէ հին ուխտէդ, տենչերէդ դու աննահանջ կը մընաս:

Հպարտութեամբ ու խանդով կը բաբախէ սիրտդ հիմա,
Թող բոցկլտայ այդ սիրտը… դու միշտ կանաչ կը մընաս:

Սողոմոն Տարոնցի (1904-1971)

Wednesday, June 05, 2013

ՄԱՏԹԷՈՍ ԶԱՐԻՖԵԱՆ: Ծառը


Ձմեռ օրեր,
Երբ փոթորիկն ըլլար մռայլ,
Ես կ՛երթայի խորն ամայի դաշտերուն,
Ականջ տալու կէս-գիշերուան քրքիջին:
Սլա՞ցքն անոր…

Պերճ ու հպարտ, խաղաղութեամբ մը խորունկ,
Ան կ՛երկարէր արտասուահիւծ աստղերուն
Բազուկներն իր հոլանի,
Զերթ պարմանի մ՛իր հարսին,
Գիշերին մէջ կը լսէի կարծես թէ
Ձայնն իր զուլալ համբոյրին…

Ինծի համար
Խորհրդանիշն էր ան Ոյժին ու Կեանքին…
Ու ես հաւատքն ունէի իր անմահութեան…
Փոթորիկին դէմ իր քրքիջով
Ան մտածումըս կը հանէր լեռնէ մը վեր…:

*

Անցեալ աշնան,
Օր մը յանկարծ մարդեր եկան
Խորն ամայի այն դաշտերուն,
Կացիններով, պարաններով…

Ուրուականնե՞ր էին կարմիր.-
Կը խնդային վհուկի պէս…:

Հսկայ մուրճովն իր արեւուն
Աստուած դարե՜ր աշխատեր էր անոր համար:
Այդ մարդերուն
Քանի մը ժամը բաւեց
Զայն խլելու իր յոգնաբեկ բազուկներէն….

Իր մահէն ետք
Ա՛լ չգացի, երբ փոթորիկն եղաւ մռայ,
Խորն ամայի դաշտերուն.
Մտածումըս իջեր էր վա՜ր Լեռներէն…

*

Հիմա աղուոր գարուն է.
Եւ անցեալ օր,
Մղում մ՛յամառ նորէն քայլերս ուղղեց հո՛ն,
Խորն ամայի այն դաշտերուն.
Եւ յուզումէս ինկայ ծունկի…

Կացինահար ծառն էր նման շիրմաքարի
- Սեւ գերեզման մը խոժոռ,-
Բայց իր կողէն`
Արծուաթըռիչ նիզակներու խրոխտանքով`
Բարունակներ ժայթքեր էին դէպի երկինք:

Անոնց մէջէն
Նորափետուր թռչուններ ե՜րգ կ՛երգէին…:

Tuesday, June 04, 2013

ԹԱԹՈՒԼ ԱՅՆԷՃԵԱՆ: Վերադարձի՛դ Կը Սպասեմ


Գացի՜ր անխօս, անկտակ,
Առանց վերջին համբոյրի,
Ո՛չ իսկ մէկ ցո՜ւրտ նայուածքի
Լուռ գիշերուան մէջ խաւար:

Ձմրան գիշեր մ՛էր այդ օր
Երբ հոգիովն իմ անզօր`
Տեսայ նաւը քեզ տանող,
Ծովուն վրայ հեռաւոր:

Սիրտըս հիւանդ էր արդէն,
Այդ ցայգային պատկերէն,
Նաւը արդէն մեկնե՜ր էր,
Վերջին ցոլքն իսկ կը շիջէր:

Գացի՜ր, գացիր դուն անդարձ,
Գիշերուան պէս լուռ, թախծոտ,
Հոն թողլով զիս քարացած`
Քարափին վրայ քու սիրոյդ:

Լոկ հո՛ն հիմա կը շնչեմ
Շունչըդ, յոգնած ու անյոյս,
Սա՛ գիշերուան մէջ անլոյս,
Վերադարձի՜դ կը սպասեմ…:

Monday, June 03, 2013

ԳԷՈՐԳ ԷՄԻՆ: Պատուհանիս Տակ


Պատուհանիս տակ անձրեւ է մաղւում,
Իսկ ես չե՜մ յուզւում անձրեւից արդէն.

Ծիածաննե՛ր են դէմից ծիծաղում,
Բայց չե՜ն հմայում նրանք ինձ արդէն.

Շուտով գուցէ եւ արե՛ւը ծագի,
Բայց ես դրանից չե՜մ ուրախանում.

Լի՞  օր է այսօր, տօ՞ն, թէ՞ կիրակի`
Մէ՜կ է ինձ համար, ես չեմ իմանում.

Ո՞ւմ համար եմ ես այս երգը… հինում,
Կա՞յ մէկը, որին նա պէ՛տք է գալու…

Մեր տան առաջ ճամբա՛յ են շինում,
Իսկ ես… տեղ չունե՜մ արդէն գնալու:

Sunday, June 02, 2013

ՀԱՄՕ ՍԱՀԵԱՆ: Ապրում, Ծաղկում Է Ու Կայ


Եղել է ե՛ւ զոհ, ե՛ւ վկայ
Ամէնից ահաւո՛ր ջարդին,
Բայց ապրո՛ւմ, ծաղկո՜ւմ է ու կա՛յ
Մեր հայոց հինաւուրց բարդին:

Հողմեր են բախուել ու անցել,
Շանթեր են բախուել իր բախտին,
Ու դարձեալ բա՜րձր է մնացել
Մեր հայոց հինաւուրց բարդին:

Արեւը դարձրել է նա զարդ,
Վահան է դարձրել իր փառքին
Սէգ հասակն աշխարհին պարզած,
Մեր հայոց հինաւուրց բարդին:

Դարձել է արթուն ժամապահ`
Նա ինքն իր վայելուչ բարքին,
Իր նորոգ ճիւղերով հպարտ,
Մեր հայոց հինաւուրց բարդին:

Զմրուխտեայ վարսե՛րն է փռել
Երկնքի ծաղկաւոր բարձին,
Ոտքերը հողին մէջ խրե՛լ
Մեր հայոց հինաւուրց բարդին:

Եղել է ե՛ւ զոհ, ե՛ւ վկայ
Ամէնից ահաւո՛ր ջարդին,
Բայց ապրո՜ւմ, ծաղկո՜ւմ է ու կա՛յ
Մեր հայոց հինաւուրց բարդին:

Saturday, June 01, 2013

ԳՈՀԱՐ ԳԱԼՍՏԵԱՆ: Ջրապտոյտ


Պատմի՛ր ինձ աղօթող շուշանների մասին`
Ջրի վրայ ծնուած, ջրի վրայ մեռնող,
Գուշակների հեգնած անանց սիրոյ մասին
Պատմի՛ր ու վերծանիր, իբրեւ նրբին մեկնող…

Ասա` ինչպէ՛ս սիրեց շուշանը ջրատունկ`
Լեռան շնչից ծնուած խելառ քամուն,
Քամուն, որ կակաչներ բեկեց, յետոյ բեկբեկ
Ալիք դարձաւ ջրածաղկի սրտում…

Պատմիր շուշանների պաղ շուրթերի շնչի
Շրշիւնների մասին` խորտակումից առաջ,
Խօսի՛ր, ու մոգական քո ձայնը թող հնչի
Գրկիդ ջրապտոյտ շուշաններին առած…