ԱԼԻՍԻԱ ԿԻՐԱԿՈՍԵԱՆ: ՄԱՇՏՈՑ
Արթնացի՛ր երազ
ոտքի՛ ել
լուռ թանգարանից
եւ շնչի՜ ր
պատգամը տառերիդ :
Արարողութիւնը յստակ է ։
Նա հրամանն է
չպեղուած երկինքների
ուր Մաշտոցը
ձեռքը երկարած
մեզ է յանձնում մի նոր լեզու։
Գրերը նոյնն են.
նրանց կեանքն է տարբեր :
Մագաղաթը նոյնն է.
կշիռն է փոխուել :
– սերունդն ապագայի -
մարդկութեան մի տրոփ հազիւ
ծնունդ ենք առնում
մի ամպից աստուածային
ողջունելու համար
մարգարէն
եւ դիպչելու համար
ձեռքն այն
որ մեզ երկարելով գրեց
հնամեայ
բայց նորածին երազներով
կնքուած
պատգամը տառերի ։
No comments:
Post a Comment