Michael Keshigian: Afternoon Barbecue

The women share a secret, chattering until we enter their circle, giggling when they think we can’t see. We ask them for a hint but they only lower their eyes and smile delicately from the corners of their mouths. It only increases our desire to know. Perhaps it was something they did long ago, consequences notwithstanding, the memory possesses a lingering sweetness. This might explain their camaraderie, the way they rest their chins on the curl of their fists, stare at each other with intense intrigue. Tell us one story or give us a clue. Whisper a sentence or even a word that might carry in the warm summer breeze when you close your eyes to remember. Copyright Michael Keshigian. Reprinted here by kind permission of the author.

Michael Keshigian: MUSIC GRATIFICATION

He wanted to know everything

a musician knew,

how to start with a note

that blossomed into a composition,

jazz or symphonic,

it didn't matter much,

Take Five or Beethoven's Fifth

as long as he could make

some toe-tapping or baton swinging

sense of the melodies

that swirled in his head.

He could write lyrics

all day long on a blank page

but had only the rhythm of words

to dance to,

the timbre and articulations

came from a different place

and were never enhanced

by a slick clarinet gliss

or a violin's frenetic staccato.

He was happy, though,

that he could listen to

the most complex pieces

or simplest tunes

and transform himself

into a feather

that floated upon the resonance,

landing gently at the final cadence,

gratified that he could internalize

the intention of sounds

he couldn't call his own.

Copyright Michael Keshigian. Reprinted here by kind permission of the author.

Michael Keshigian: THE MOON

just hung there

slightly above the horizon

donning a wry smile

against darkened backdrop

its anemic white garb

resembled a freshly cut fingernail

found on the black desktop.

I tossed my cap

towards its lower point,

beyond reach of the trees,

landing it gracefully

like a Frisbee on a finger,

wondering

how did the cow jumped over

this slightly cocked glow

without bumping its head

on the unseen portion?

The iridescent float winked

to share such sport

but startled I turned

to watch the cat

play the fiddle

till the dish came home

with the spoon.

Copyright Michael Keshigian. Reprinted here by kind permission of the author.

Quote for the Month of November

«Ո՛չ դրամին կիրքը ունիմ, ո՛չ փառքին կիրքը, ո՛չ համբաւին կիրքը»։

Ռուբէն Սեւակ 20 տարեկանին Հ. Նազարեանին ուղղած նամակին մէջ

Michael Keshigian: Moonbeam

Every night
a different message.
Tell me tonight
about the translucent bones
of icicles on the gutter.
Their tale is a disclosure
of your stalking.
You enter as a burglar
on the heels of darkness
and leave no fingerprints,
yet cleverly steal away secrets
between the elusive shadows
you create,
some darker than others,
convoluted figures
rummaging in the most remote corners
of the room.
The sleepless await an explanation
but your peering eyes
slip away
when the clouds make you blink.
If you do take something,
no one is the wiser.
The sand in your light
eventually blinds into submission
the most suspicious
who, in the morning, awake inspired
yet unaware of your intrusion,
until the icicles drip
in the rising sunlight.


Copyright Michael Keshigian. Reprinted here by kind permission of the author.

Poet Michael Keshigian

MICHAEL KESHIGIAN is the author of five poetry chapbooks. His sixth collection Jazz Face , was recently released by Big Table Publishing Co.  His poetry has appeared in numerous national and international journals as well as many online publications, including California Quarterly, Barbaric Yawp, Tipton Poetry Journal, Jerry Jazz Musician, Sierra Nevada College Review, and Ibbetson Street Press. He has been a feature writer for The Aurorean, Poetree Magazine, Chantarelle’s Notebook, Bellowing Ark, Pegasus Review, The Illogical Muse, interviewed by Boston Literary Magazine (bostonliterarymagazine.com/Fall2007 Spotlight)) and Reader’s Choice in the Fairfield Review. He is a multiple Pushcart Prize and Best Of The Net nominee. (www.michaelkeshigian.com)

Archie Minasian: The Message

Though I go my way calmly,
humble in countenance,
know, my love,
my soul is loud with rebuke,
my mien restrained,
my desire fierce.


Selected poems, Ashod Press, 1986. Copyright by Helen Minasian. 

Archie Minasian: Memories of my Father

the wind spoke to me
I went to the orchard,
leaves came down
of every kind
with busy whisperings
I could not understand.


Selected poems, Ashod Press, 1986. Copyright by Helen Minasian. 

Archie Minasian: The Workers

In my presence
the men work feverishly at their tasks
denying themselves tobacco
and conversation.


In my absence,
like air bags expiring,
they link to comfortable places
and roll cigarettes
and discuss cheap labor.

Selected poems, Ashod Press, 1986. Copyright by Helen Minasian. 

Archie Minasian: The Holy War

We go to the meadow,
a small army,
We are going to gather mushrooms,
and fire wood.
We carry spade and axe
and gunny sacks.


Nothing will stop us.




Selected poems, Ashod Press, 1986. Copyright by Helen Minasian. 

Archie Minasian: Parlor Talk

The guests sat on the new sofa,
they talked of old things
we sat on old chairs
and talked of new things.


They talked of new things and grew old,
We talked of old things and dashed out.






Selected poems, Ashod Press, 1986. Copyright by Helen Minasian. 

Archie Minasian - A Tribute

Archie (Khatchik) Minasian passed away 25 years ago on Thanksgiving. His concise, beautiful poems have long been favorites of mine and readers of APP. This week, we will honor Archie's memory with a few more selections of his work.


Lola Koundakjian
Editor and Producer 
Armenian Poetry Project

Լեւոն Շանթ: ԱԼԻՔԸ

Տե'ս, ալիքը մերթ կուռի
կնոջ լանջի պես դողդոջ.
ժանյակով մը փրփուրի
նուրբ սքողված է ամբողջ.
մերթ ալ ողորկ կը գոգնա
ծոցին պես զույգ սրտինքի,
ուր կույս սիրտ մը կը խոկա
աղվոր բաները կյանքի:




ԼԵՒՈՆ ՇԱՆԹ, Երկեր, Սովետական  Գրող 1989

PRESENTACIÓN DEL LIBRO EL DEPÓSITO HUMANOUNA

PRESENTACIÓN DEL LIBRO

EL DEPÓSITO HUMANOUNA GEOGRAFÍA DE LA DESAPARICIÓN

de  Ana Arzoumanian

Acompañan a la autora

Perla Sneh
Khatchik Der Ghougassian
Carlos Brück
Coordinación: Pablo Vilar



SEMINARIO 1993 - 2010-07-24
EL RACISMO AL DIVÁN EN EL PAÍS DEL OLVIDO
Coordinación: VIRGINIA SOLANO – GABRIELA CAPACE

Actividad auspiciada por la
ASOCIACIÓN CULTURAL ARMENIA

SÁBADO 20 de noviembre | 18:00


ACTIVIDAD CON ENTRADA LIBRE Y GRATUITA

ESTA ACTIVIDAD SE REALIZARÁ EN LA SEDE DE
LA ASOCIACIÓN CULTURAL ARMENIA,
Armenia 1366 (Entre J. A. Cabrera y Cnel. Niceto Vega)


SE OTORGARÁN CERTIFICADOS DE ASISTENCIA. HORARIO DE ATENCIÓN DE 9:00 A 22:00


INFORMES EN LOS TELÉFONOS: 4822-4690 | 4823-4941 | 4821-2366. E-mail: fcpa@fcpa.org.ar
INSCRIPCIÓN EN: Pte J. E. URIBURU 1345 Piso 1° (y JUNCAL). CIUDAD AUTÓNOMA DE BUENOS AIRES


AGREGUE A LA FUNDACIÓN CENTRO PSICOANALÍTICO ARGENTINO A SU LISTA DE CONTACTOS PARA ASEGURARSE DE RECIBIR NUESTROS CORREOS

Լեւոն Շանթ: ԱՆՏԱՌԻՆ ԵՐԳԸ

Մութին մեջ խոր պահվըտած 

հովը կը սուրա

Հանկարծ քունեն արթընցած 

անտառին վրա:

Ու կը խռնին ճյուղ ու ոստ 

իրարու ուսին,

Հովի չափին տակ ընդոստ 

կերգեն միասին:

Հոն թախիծին երկաթե 

սուր ճիչերը կան,

որուն հույսը կը փաթթե

թել մը դուրեկան:

Մեղեդի մը տառապանք 

հոն կը կարկաչեն,

ու վրեժը սանձարձակ 

կորոտա մեջեն:

Մերթ հանդուգըն շեշտ մը սուր 

ազատ ու վստահ,

մերթ կասկածի մը սարսուռ,

որ փախուստ կուտա:

Ծիծաղն անդին սուլելով 

կատակ մը կերգե,

ծաղրը իր խոր բամբ ձայնով 

քովեն կը հեգնե:

Հանկարծ կարոտ մը զգույշ 

կը վազե մեկդի.

սիրո կանչ մըն է քնքուշ,

որ կը խլրտի:

Իսկույն խումբը բռընկած 

զայրույթի մը պես

նույն կտորը դարձ ի դարձ 

կը կրկնե պեսպես:

Մինչեւ դողդոջ, նվաղկոտ 

վերջն է, կերկարի

հոգնած սրտի բոցն աղոտ 

որ մեղմ կը մարի:

ԼԵՒՈՆ ՇԱՆԹ, Երկեր, Սովետական  Գրող 1989

Լեւոն Շանթ: ԱՆՈՒՇ ՀՈՎԻԿ

Ահա՜ ելավ լուսինն արծաթ մութ ամպերու ստվերեն, 

ահա՜ նավակն ալ գեղազարդմեր դրացի ժայռերեն:

Անու՛շ հովիկ,

փչե՛ հուշիկ

ու բե՛ր ինծի

բյուր ժիր ալիք։

Նավակը հեզ կը սպրդի ալիքներու ծուփին տակ.

աղջիկն անփույթ հենած մեկդի կերգե ձայնովն իր հստակ:

Անու՛շ հովիկ,

փչե՛ հուշիկ

ու բե'ր ինծի

երգն անուշիկ։

Երգն է կարոտ, սեր ու գգվանք,

ինքը հուզում ու սարսուռ.

ալ թո՛ղ, աղջի՛կ, երգդ ու նազանք,

բոց աչքերդ հո՛ս դարձուր։

Անու՛շ հովիկ,

փչե'՛հուշիկ

ու բե՛ր ինծի

Նավն ու աղջիկ։

ԼԵՒՈՆ ՇԱՆԹ, Երկեր, Սովետական  Գրող 1989





Douce brise (barcarolle)

Voici levée la lune d’argent
A travers l’ombre des nuages noirs
Et voici la barque parée
Glissant hors des rochers

Douce brise, souffle légèrement
Et apporte vers moi des myriades de fortes vagues

Dans la barque ma belle
Allongée sous la lune insouciante
Accompagne sa guitare
D’une voix claire et puissante

Douce brise, souffle légèrement
Et apporte vers moi sa tendre chanson

De sa voix, elle chante l’amour et la caresse
Toute émotion et frisson
Et maintenant jeune fille, chant et musique
Tourne vers moi tes yeux de braise

Douce brise, souffle légèrement
Et apporte vers moi le chant et la jeune fille.


Levon CHANTH
traduit de l'arménien par Louise Kiffer