Aram Saroyan: THE PICKPOCKET
Հայ Բանաստեղծութեան Համացանցը։ Projet de Poésie Arménienne
Posted by Armenian Poetry Project at 10/27/2012 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Aram Saroyan, Contemporary, USA
Posted by Armenian Poetry Project at 10/18/2012 09:49:00 AM 0 comments
Posted by Armenian Poetry Project at 10/10/2012 09:42:00 AM 0 comments
a lute without strings
strings without knots
knots without pegs
pegs without holes
holes without ground
ground without seed
seed without rain
rain without skies
skies without wind
wind without direction
direction without home
home without hearth
hearth without fire
fire without fuel
fuel without air
air without sun
sun without light
light without dark
dark without sound
sound without melody
melody without words
words without heart
heart without hope
hope without song
song without lute
This poem has previously appeared in Ararat.
ԵՍ, ԱՌԱՆՑ ՔԵԶԻ՝
տաւիղ եմ առա՛նց լարի
լարեր՝ առա՛նց կապի
կապեր՝ առա՛նց սեպի
սեպեր՝ առա՛նց ծակի
ծակեր՝ առա՛նց հողի
հող՝ առա՛նց հունտի
հունտ՝ առա՛նց անձրեւի
անձրեւ՝ առա՛նց երկնքի
երկինք՝ առա՛նց հովի
հով՝ առա՛նց կողմի
կողմ՝ առա՛նց տունի
տուն՝ առա՛նց թոնիրի
թոնիր՝ առա՛նց հուրի
հուր՝ առանց փայտի
փայտ՝ առա՛նց օդի
օդ՝ առա՛նց արեւի
արեւ՝ առա՛նց լոյսի
լոյս՝ առա՛նց մութի
մութ՝ առա՛նց ձայնի
ձայն՝ առա՛նց մեղեդիի
մեղեդի՝ առա՛նց բառի
բառեր՝ առա՛՛նց սրտի
սիրտ՝ առա՛նց յոյսի
յոյս։ առա՛նց երգի
երգ՝ առա՛նց տաւիղի
…..Դիանա Տէր Յովհաննէսեան
Թարգմանեց՝ Թաթուլ Սոնենց
Posted by Armenian Poetry Project at 10/05/2012 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Contemporary, Diana Der-Hovanessian, Translated into Armenian, USA
Posted by Armenian Poetry Project at 9/30/2012 07:17:00 AM 0 comments
Labels: Contemporary, Greece, Hagop Djelalian, Quotes
–Ծաղկեցաւ ծառն կենաց
Եւ աննման էր.
Լուսեղէն պտուղ եբէր
Եւ աննման էր.
Ճղերն ամէն արքայական
Եւ աննման էր.
Տերևն ամէն արփիափայլ
Եւ աննման էր.
Գարնանային հոտն որ ելաւ
Եւ աննման էր.
Անմահութեան աղբիւր բխեալ
Եւ աննման էր.
Դաշտերդ ամէն ծաղկով ի լի
Եւ աննման էր.
Լերունքդ ամէն վարդ փթթեալ
Եւ աննման էր.
*
–Ծաղկեցաւ ծառն կենաց՝
Աստուծածինն էր.
Լուսեղէն պտուղ եբէր՝
Իւր միածինն էր.
Ճղերն ամէն արքայական՝
Սուրբ առաքեալքն էր.
Տերևն ամէն արփիափայլ՝
Սուրբ մարգարէքն էր.
Գարնանային հոտն որ ելաւ՝
Իւր սուրբ ծնունդն էր.
Անմահութեան աղբիւր բխեալ՝
Մկրտութիւնն էր.
Դաշտերդ ամէն ծաղկով ի լի՝
Սուրբ մարտիրոսքն էր.
Լերունքդ ամէն վարդ փթթեալ՝
Էն սուրբ կուսանքն էր:
Posted by Armenian Poetry Project at 9/25/2012 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Classical Armenian poetry
Էսքիմուհին անապատի աւազ կերազէ
Գալահարիի սեւամորթն ալ Հիւսիսային բեւեռ
Կեանքը կը դադրի նպատակ ըլլալէ
Կեանքը կը դադրի նպատակ ըլլալէ
Երբ Էսքիմուհին Գալահարի անապատը այցելէ
Սեւամորթն ալ բեւեռի գիշերափայլքը տեսնէ
Հալէպ 16.6.97
Posted by Armenian Poetry Project at 9/24/2012 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Contemporary, Harout Vartanian (Harvart), Syria
Posted by Armenian Poetry Project at 9/22/2012 02:26:00 PM 0 comments
Labels: 2012, Banned Books Week, Freedom
Posted by Armenian Poetry Project at 9/17/2012 07:00:00 AM 0 comments
Labels: France, Méroujan Barsamian
Posted by Armenian Poetry Project at 9/16/2012 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Egypt, Mikael S. Gurdjian
Ես կը սիրեմ աչքերդ աղւոր,
Երբոր անոնց մէջ թաքթաքուր
Արցունքներ կան ջինջ, սըգաւոր,
Ա՜հ, միշտ լալով ինծի՛ եկուր։
Թարթիչներուդ շուքին տակէն
Փոքր արցունքներ աներեւոյթ
Բիբիդ լոյսը կը պրիսմակեն.
Զիս կը սպաննե՜ն աչքերդ կապոյտ։
Ա՜հ, այս ոսին սիրտիս վըրայ
Ուղղէ՛ քուկին աչքերդ աղւոր,
Ուր արցունքին ցօղը կ՛իջնայ
Մըխիթարիչ ու սգաւոր…
This poem has appeared in the anthology ԱՍՏԵՂԱՀԵՒ ՄԵՆՈՒԹԻՒՆ, a selection of works by Youri Khachadryan, published in Yerevan, 2008.
Your Weeping Eyes
I love your alluring eyes,
When in them, hidden, there are
Tears -- pristine, mourning…
Oh, come to me always crying.
Beneath the shade of your lashes
The prism of invisible tiny tears
Unfolds the light of your pupils…
They slay me – your blue eyes.
Oh, direct your dazzling gaze
At my dissolving trivial heart,
Where the dew of your soothing
Tears descends in mourning…
…………Hrand Nazariantz Translated by Tatul Sonentz
Posted by Armenian Poetry Project at 9/14/2012 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Hrand Nazariantz, Italy, Translated into English
Ձըմեռ գիշեր։ Կ՛ունկընդրեմ
Վայրագ հովի մըռունչին.
Յորձանքներով թափառիկ
Ճերմակ ձիւներն կը թռչին։
Մեռելութի՜ւն ամէն տեղ,
Անհուն պատանք մը ձիւնի.
Այդ պատանքէն վաղը նոր
Պիտի գարո՜ւնը ծընի։
Հոգիիս մէջ տխրամած՝
Ձիւն կը տեղայ ցընորուն,
Այլ այդ ձիւնէն վերջ, բաբէ՜,
Ո՛չ ծաղիկ կայ, ո՛չ գարուն։
This poem has appeared in the anthology ԱՍՏԵՂԱՀԵՒ ՄԵՆՈՒԹԻՒՆ, a selection of works by Youri Khachadryan, published in Yerevan, 2008.
Posted by Armenian Poetry Project at 9/10/2012 07:02:00 AM 0 comments
Labels: Hrand Nazariantz, Italy
Լուռ գիրքերուս էջերուն մէջ,
Մինաւորիկ, սիրական,
Իրենց բոյրովը թարշամած
Վարդի գողտրիկ թերթեր կան։
Սիրոյ քանի՜ վարդ, ո՛վ աղջիկ,
Քեզ ձօնեցին, ցանուցի՜ր,
Մոռացութեան մըթին գրքին
Մէջ ամէ՛նքն ալ ցանեցիր։
Ծարաւահի՜ւծ վարդերն, անգո՛ւթ,
Դիտէ՛ երբեմն գոնէ,
Անոնք մեռան՝ պաղատելով
Փոքրիկ համբոյր մը քենէ…
This poem has appeared in the anthology ԱՍՏԵՂԱՀԵՒ ՄԵՆՈՒԹԻՒՆ, a selection of works by Youri Khachadryan, published in Yerevan, 2008.
Posted by Armenian Poetry Project at 9/09/2012 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Hrand Nazariantz, Italy
Մենք կ՛որոտանք՝ դուք գետնաքարշ կը հեծէք,
Մենք լոյս կ՛ըմպենք՝ դուք խաւարը կ՛որոճաք,
Մենք բոցեղէն Հարցական սէգ նըշանն ենք՝
Դուք՝ կաղ ու բութ կախման կէտերը դատարկ...
Տաժանագին գալարո՛ւմն ենք մենք Կամքին
Ու Դնդերին դատաստանն ենք մենք արդար.
Դուք՝ ջիղերու գինովութիւնն ախտավար,
Դիակներու տարրալուծումը լըռին...
Մըտածումի քանդող ժայթքո՛ւմն ենք ուժգին,
Դուք՝ քարացած Յափշտակումը անհեւ.
Արկածալից զառիվե՜րն ենք դժուարին,
Իսկ դուք՝ վարը ճահիճներու տիղմը սեւ...
Յառաջապահ մենք այն գունդն ենք կամաւոր
Որ առաջին բախումին դէմ կը սուրայ,
Վըտանգաւոր ոստումներով ահաւոր,
Ատելութեամբ ու վըրէժով բեռնաւոր...
This poem has appeared in the anthology ԱՍՏԵՂԱՀԵՒ ՄԵՆՈՒԹԻՒՆ, a selection of works by Youri Khachadryan, published in Yerevan, 2008.
Աստեղահեւ Մենութիւն, Ընտրանի, տպուած Երեւան 2008, Փրինթինֆո
Posted by Armenian Poetry Project at 9/08/2012 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Hrand Nazariantz, Italy
Hrand Nazariantz fut un célèbre poète arménien, qui mourut en exil dans notre ville en 1962. Je vais m’employer à dresser le profil de sa biographie.
Il naquit le 8 janvier 1886 à Iskudar, près d’Istanbul, dans une famille aisée, connue dans la production de tapis et dentelles. Dans la capitale turque, il fréquenta le Collège Berbérian, puis il se rendit en 1902 à Londres afin de compléter ses études supérieures et enfin, en 1905, à Paris, où il s’inscrivit à la Sorbonne. Le mauvais état de santé de son père le contraignit cependant à rentrer en 1907 en Turquie, afin d’assumer la direction de l’entreprise familiale. Dans son ardeur au travail, il commença à joindre une intense activité de publiciste et d’écrivain. En 1908 il participa à la fondation et à la direction du quotidien Surhant’ag (Le Courrier) ; en 1909, il lança, en collaboration avec Karekine Gozikian, une des figures majeures du parti social-démocrate arménien, l’hebdomadaire politique et littéraire Nor Hosank [Courant nouveau], et il fonda avec le romancier Roupen Zartarian et le dramaturge Léon Serpossian la revue d’art polémique Baguine [Le Temple]. A partir de 1911, il commença à entretenir des relations épistolaires avec Marinetti, Lucini, Altomare et il s’employa, à travers des essais et des traductions en langue arménienne, à faire connaître leur œuvre poétique, ainsi que celle de Govoni et Cardile, dans le cadre d’un projet plus vaste pour diffuser et faire connaître la littérature italienne. Il publia en 1912 à Istanbul un important essai sur Marinetti et le futurisme. La même année, il édita une série de recueils poétiques qui l’imposèrent comme une figure de proue du symbolisme dans la poésie arménienne (Les Rêves crucifiés ; Les Solitudes étoilées ; Vahakn ; Le Miroir). Suivirent en 1913 Aurore, âme de beauté, Gloria victis [Gloire aux vaincus], La Couronne d’épines et Le grand Chant de la Tragédie cosmique, que l’on peut considérer comme son chef-d’œuvre. Durant ces années, Nazariantz s’employa à obtenir le soutien des intellectuels européens pour la cause arménienne, en trouvant plusieurs en Italie.
Condamné à mort par contumace par un tribunal ottoman en 1913, il trouva refuge au Consulat d’Italie, épousa la danseuse Maddalena De Cosmis, originaire de Casamassima (Bari), puis s’enfuit en exil à Bari. Arrivé dans notre pays, il entretint des liens étroits avec les représentants de la diaspora arménienne, ainsi qu’avec les protagonistes des cultures italienne, française et anglaise, se rendant aussi à l’étranger pour ses recherches. Ses relations amicales avec G.P. Lucini et E. Cardile furent particulièrement denses. En 1915 il collabora à la revue bolognaise Il Ritmo [Le Rythme] et les éditions Laterza publièrent, comme premier volume de leur collection « Connaissance idéale de l’Arménie », son essai sur le poète arménien Bedros Turian.
Après avoir publié aux éditions Humanitas de Piero Delfino Pesce la traduction italienne, par Cardile, de ses Rêves crucifiés (1916), de son recueil Vahakn et de son court poème dialogué, Le Miroir (1920), il vécut une période difficile, perdant, au bout de sept ans, son poste de professeur d’anglais, à cause des lois fascistes qui interdisaient aux étrangers d’enseigner dans les écoles publiques.
Il collabora à la revue La Tempera [Caractère] de Renato Fondi, revue à laquelle il se consacra de manière assidue et durable. Puis, Nazariantz entra en contact avec quelques revues siciliennes d’avant-garde qui recueillirent ses contributions : La Scalata [L’Escalade] (1917), La Vampa Letteraria [La Flamme des lettres] (1917) et La Spirale [La Spirale], où fut publié en 1919 un extrait du poème Le Miroir.
Entre-temps, à Bari, il se lia d’amitié avec Franco Casavola et s’employa à promouvoir son œuvre musicale. Tous deux travaillèrent de concert afin d’organiser , avec l’aide de Giuseppe Laterza, Giacomo Favia, Tina Suglia et d’autres, une soirée futuriste au Théâtre Piccinni, le 26 septembre 1922. Quelques mois ensuite, le 2 janvier 1923, le programme de la soirée futuriste au Théâtre Margherita de Bari inclut l’« action de mime dramatique » intitulée Le Miroir, sur des musiques de Casavola, inspirées du poème de Nazariantz. En 1924, les éditions Alpes de Milan publièrent, dans la traduction de Cesare Giardini, qui figurait aussi en tant qu’éditeur, le recueil Trois Poèmes, qui comprenaient Le Paradis des ombres, Aurore, âme de beauté et Nazyadé, fleur de Saadi.
Il s’employa à soutenir la cause arménienne et c’est à lui que l’on doit la fondation en 1924, à Bari, du village d’exilés Nor Arax, qui se maintiendra grâce à la production de tapis et de dentelles.
Après 1943, il collabora à Radio Libre Bari, organisant des débats littéraires, et fonda la revue Graal, où parurent des œuvres d’Ungaretti et Ada Negri. En 1946 fut publiée la traduction italienne de son Grand Chant de la Tragédie cosmique. En 1951 il fit imprimer son Manifeste du Graal, dans lequel il confiait au primat de l’art absolu la solution du rapport de l’intellectuel avec la société. En 1952 il publia son ultime recueil de poésies lyriques, Le Retour des poètes.
Il connut à nouveau des vicissitudes matérielles, qui l’accompagnèrent jusqu’à sa mort, bien qu’il ait frôlé le Prix Nobel de littérature en 1953 pour son poème Le grand Chant de la Tragédie cosmique. A la fin des années 50, il fut admis dans un hospice à Conversano, vivant entouré de l’affection de l’estime de quelques jeunes amis.
L’écrivain Vito Maurogiovanni, de Bari, lui consacre ces lignes : « Hrand Nazariantz vécut longtemps, toujours pauvre, hôte de ses amis, tantôt dans telle demeure, tantôt dans telle autre, jusque dans des familles de la province de Bari. Un jour, le commissaire aux Douanes, Vittorio Laurora, un mètre quatre-vingt-dix, à la voix de stentor, au grand visage taillé à coups de serpe, un Vaudois profondément engagé en faveur des plus humbles sur cette Terre, lui offrit un manteau. Le poète arménien Hrand Nazariantz, pauvre devant l’Eternel jusqu’à la fin de ses jours, méritait bien cette attention et ses manteaux. A un âge avancé, le poète accepta de devenir citoyen italien. Il y eut une courte cérémonie à la Préfecture. Nazariantz s’adressa ainsi à Son Excellence M. le Préfet d’alors : « Monsieur le Préfet, j’exprime toute ma gratitude à l’Italie pour l’honneur qu’elle m’a fait, mais je suis aussi triste, car, en un jour comme celui-ci, il me faut bien reconnaître – et je le fais très humblement – que je n’ai pas le moindre sou en poche. Je suis certainement le plus pauvre des citoyens italiens. Aussi boirons-nous de l’eau à ma santé ! »
Il mourut à Bari en 1962 dans le plus grand silence et fut enterré dans notre ville. Il avait toutefois laissé à Conversano le peu de choses qu’il possédait : des livres, des manuscrits, sa correspondance. Après quelques années, la Mairie de Bari voulut honorer la mémoire de ce grand homme et de ce poète en donnant son nom à une rue. Lors du 25e anniversaire de sa mort, Pasquale Sorrenti, qui fut son ami intime, publia un essai intitulé Nazariantz (éditions Levante, 1987), témoignage précieux, grâce aux personnes qui le connurent et l’estimaient à Bari, sur la vie et l’œuvre de ce grand Arménien, oublié pourtant. C’est avec beaucoup de tristesse que j’ai constaté, en consultant les catalogues électroniques, que ni la Bibliothèque nationale Sagarriga Visconti Volpi, ni le réseau des bibliothèques de l’Université de Bari ne possèdent un exemplaire d’une œuvre de Nazariantz.
En conclusion, j’aimerais citer à nouveau un passage significatif et émouvant du même Maurogiovanni : « Un soir, parlant de Nazariantz à la librairie Palomar, nous lûmes un extrait de Pasquale Sorrenti, dans lequel il était noté ceci : « […] En parlant avec l’Arménien Diran Timurian, un des hommes du village qui avait fait carrière, j’ai appris que les restes de Hrand ne furent pas jetés dans la fosse commune, mais qu’ils se trouvent dans une tombe que connaît ce Timurian. Maintenant, Timurian est mort […] » Ce soir-là, dans cette librairie, se trouvait Rupen Timurian, le fils de Diran. Il se leva, les larmes aux yeux, il ne pouvait parler ; il parvint à nous dire que Hrand Nazariantz avait été accueilli au sein de leur caveau familial. »
Hrand Nazariantz, poète cosmique, fut sans aucun doute un homme des frontières, exilé sur cette terre de frontière et d’accueil que sont les Pouilles. Sa recherche poétique se déploie selon des concepts théoriques assez complexes : partant du symbolisme français de type hermétique, rosecrucien et occultiste, il tenta d’opérer une synthèse et une médiation vers des formes particulières d’idéalisme. Il espérait la renaissance, sous la forme d’une palingénésie, de l’homme, alors capable de porter ses regards à l’intérieur, mais aussi hors du réel, jusqu’aux horizons irrationnels de l’utopie.
Le poète sicilien Cardile a écrit à son propos : « Nazariantz est un Homme d’une énergie inépuisable, d’une constance exceptionnelle, d’un enthousiasme prodigieux, fascinant par sa modestie résolue. Son enthousiasme est communicatif, sa passion vous envahit, si vous le connaissez vous ne pouvez que l’aimer, si vous l’aimez vous vous sentez prêt à en partager tous les risques et à vous consacrer à sa Cause. » (la cause de l’Arménie libre). Voici ce qu’écrivait Daniel Varoujan, grand poète arménien, sur son compatriote : « Nazariantz a composé des poèmes dont la splendeur profonde peut se comparer à ceux du poète français Stéphane Mallarmé. Son âme possède une exceptionnelle affinité avec celle du Prince de nos poètes. Une âme toujours tendue vers cette ivresse inconnue et indéfinie qui se laisse à peine entrevoir au travers des aspirations humaines. Ses images sont d’une profondeur suggestive. Nazariantz est un poète de lumière. »
Posted by Armenian Poetry Project at 9/07/2012 05:08:00 PM 0 comments
Labels: Hrand Nazariantz, Italy
Հրանդ Նազարեանցի Մասին Նոր Հատոր Մը Իտալերէնով
Լոյս տեսաւ վերջերս F.A.L. Vision հրատարակչատունէն, Հրանդ Նազարեանց, Հաւատարիմ Սիրոյ վերտառութեամբ հայ բանաստեղծ ու գրող Հրանդ Նազարեանցի մասին հատոր մը, գործը՝ իտալացի գրող Փաուլօ Լօփանէի։ Գիրքը լոյս տեսաւ հայ-իտալացի մտաւորականին մահուան 50-րդ տարելիցին առթիւ։ Հայազգի մեծ բանաստեղծ՝ Հրանդ Նազարեանց, ծնած է 1886-ին՝ Սկիւտարի մէջ. իր ուսումը ստացած է Ռեթէոս Պերպերեանի վարժարանը։ 1900-ին ան կը մեկնի Փարիզ եւ ապա՝ Լոնտոն, իր կրթութիւնը շարունակելու նպատակով: Ան լիովին կը տիրապետէր ֆրանսերէն եւ անգլերէն լեզուներուն:
Նազարեանց Պոլսահայ նոր սերունդի գրականութեան առաջին դէմքն է, որ կը մեկնի Եւրոպա՝ հայրենիք վերադառնալու համար: Պոլիս վերադառնալով՝ Հրանդ կը նուիրուի գրական տենդագին աշխատանքի: Փարիզի եւ Լոնտոնի իր կեանքի տարիները մեծապէս սատարած են իր գրական գործերուն։ Ան ունէր անառարկելի ձիրք, բարձր ճաշակ եւ գրական նախաձեռնութիւն։ Հատորին հեղինակը համալսարանի դասախօս է ու պատմագէտ եւ անդամ Պարիի Հրանդ Նազարեանցի անուան ուսումնասիրական կեդրոնին։ Տարիներէ ի վեր կը զբաղի ու կ՝ուսումնասիրէ կրօնական վարդապետութեան եւ հաւատաքննութեան պատմութիւնը։ Հատորին ներածականը գրած է Փրօֆ Հ. Լեւոն Պօղոս Զէքիան։
|
Posted by Armenian Poetry Project at 9/07/2012 07:11:00 AM 0 comments
Posted by Armenian Poetry Project at 9/07/2012 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Hrand Nazariantz, Italy, Translated into English
Posted by Armenian Poetry Project at 9/06/2012 07:00:00 AM 0 comments
Labels: France, Herminée Howyan
Posted by Armenian Poetry Project at 9/05/2012 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Contemporary, Israel, Michael E. Stone
Ես կարծում եմ. երբ խոր վերքից
Մարդ ժպտում է համառությամբ,
Այդ ժպիտը վերջ ի վերջո
Փոխարկվում է ծամածռության...
Ես կարծում եմ, երբ որ ջուրը
Վարարում է, ելնում ափից,
Թույլտրվություն չի վերցնում
Իրեն հսկող նեղ քարափից ...
Ես կարծում եմ. պաղն ավելի
Լավ ես զգում ամռան շոգին,
Դողն ավելի լավ ես զգում
Ձմռան բքին...
Հողն ավելի լավ ես զգում
Այն ժամանակ,
Երբ նա հանկարծ տատանվում Է
Քո ոտքի տակ...
I T H I N K
I think, when one insists on smiling,
While in pain with a deep wound,
Such a smile – try as one would –
Turns into a sneer …
I think, when the water
crests upwards, surging over its banks,
It just snubs the restrictions
Set by the wharf’s restraints…
I think, one is more aware of the cold
In the scorching heat of summer
And feels the shivers a lot more
Facing the winds of winter…
I think, one is more aware of firm land
Whenever – out of nowhere --
The earth wobbles, quakes and
Shakes beneath one’s feet…
............................ Paruyr Sevak
Translated by Tatul Sonentz
Posted by Armenian Poetry Project at 9/04/2012 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Armenia, Paruyr Sevak, Translated into English
Strict and dumb we are,
Like scholars on stools
Until you lift us from the pages,
And our dirge fancy,
Rhythmed by your eyes
Begins its shrill weave.
You enjoy our druidry;
And while the day slowly blends
Each of us leads you somewhere
Beyond the machine's monody --
Until with forced smile
You turn off the afternoon
To twist away through thickening streets
Toward quiet evening
And the soft hour when he
Gathers your choraling limbs into calm.
This poem has appeared in Ararat, Volum II, No 2, Spring 1961
Posted by Armenian Poetry Project at 9/03/2012 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Contemporary, George Kirazian, USA
His whispers limp into the air
And mute the insect sounds of friends.
The cane-like limbs strain
As he turns to his piano,
Folded and preposterous in the silent corner.
Only a glowing now
From all that force,
But deep within the obedient body
A final curse at the lightning's claw.
This poem has appeared in Ararat, Volum II, No 2, Spring 1961
Posted by Armenian Poetry Project at 9/02/2012 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Contemporary, George Kirazian, USA
For those few moments she was a woman.
Often I had seen her
Spinning in the sun
To her own music,
And prayed that no smudged playmate
Would take away that birthday laughter.
Yet her forehead rested on the stair,
And a world of ribbons and fresh mornings
was hidden.
This poem has appeared in Ararat, Volum II, No 2, Spring 1961
Posted by Armenian Poetry Project at 9/01/2012 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Contemporary, George Kirazian, USA
Posted by Armenian Poetry Project at 8/31/2012 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Contemporary, Gregory Djanikian, Quotes, USA
APP and its producer, Lola Koundakjian, retain the right to accept or reject any poetry submission(s) based on the criteria provided by the project description.
Send your comments to armenianpoetryproject[at]gmail[dot]comFollow us on Twitter: @armenianpoetry
Click here for our 15th anniversary clip on youtube.com
We would like to know more about you! Thank you for participating. ARMENIAN POETRY PROJECT QUICK SURVEY