Վիոլետ Գրիգորյան: Տաղ ի վերայ կլիտորիսոյ [explicit]

Click here for the audio segment of Տաղ ի վերայ կլիտորիսոյ read by the author, Violet Grigoryan.

Ծլի, ծլի, ծլիկս,
պստըլիկ խլւլիկս,
ձայնազուրկ ու թլիկս,
անլեզու ծլւլիկս,
գեղագանգուր ցլիկս,
ամենակուլ բկլիկս,
վարդաշրթունք պցիկս,
անլուսամուտ խցիկս,
թօթօվխօս ճտպտիկս,
խորոտիկ վտվտիկս,
ջրիկ ու կչկչիկս,
գլուխգովան փչիկս,
չար, խաղացկուն բալիկս,
մշտականգուն ֆալիկս,
խարտիշածամ փափլիկս,
գլխիդ տուած բամփլիկս
ծափ-ծափիկ ափլփիկս,
տափը մտած խաբլիկս,
մերթ անթրաշ ու մերթ էլ
բմբըլահան սափրիկս,
սափրագլուխ տափլիկս,
անբարբառ շրթունքիկս,
վարդավառ վարդշունչիկս,
հարսնաբար լուռ-մունջիկս,
ներս գցող ու դնջիկս,
սիրտը դող տրտունջիկս,
ճոխ պուճախ ու քունջիկս,
խունջիկ-մունջիկ փունջիկս,
սարի լալայ, սմբուլս,
բաղի բալայ, բլբուլս,
ճնճուղի թեւ, թռիկս,
հեւիհեւ թռվռիկս,
սասնայ խեւ ու ծռիկս,
բազմաձեւ դեւ, ֆռիկս,
վառման հնոց փռիկս,
անմար բոց ու ժրիկս,
ճռճռան ու ճռիկս,
աղունիկ աղուորիկս,
սրտիկդ դաղուորիկս,
քաջ զավակ, Տալուորիկս,
կարմրատոտիկ լօրիկս,
լօրիկս, պլօրիկս…

Էստեղ մերս զանգեց, ասեց` այ, բալա, հե՞ր Ամերիկայից հետ էկար, մե քիչ էլ մնայիր, գրին-քարտ կստանիր, գոնե գործում իր, փող իր ղրկում, մե ձեւ ապրում ինք խոբ: Հիմա, էն ա, կայծի վարձը, ջրի վարձը չեմմանում ոնց ենք տալու, թե էդ անտեր ջրաչափը հեր զոռով դնել տվին, ախպերդ էլ չի բաշարում էս տեղացիների նման մագնիս ա, ինչ ա, դնի, անտեր սլաքը գազանի պես վազում ա, բաբա, ձմեռն էլ էկավ` էս գազի վարձը որդի՞ց տանք, է՜, որը ասեմ… Էն օրը, որ ոտներս Թեհրանից դուս դրեցինք, էկանք էս քամբախը, բադբախտ էլանք- գնացինք, ես չիմ ուզում գայիմ, էն վըրըդնգոլը` թեզ գնացած մեծմամեդ էր թումբանը փեշերն ընկի, քշերը դեսպանատան դռան առաջ էր քնում, որ մեր տունը քանդի, բիչարա անի, Սերոբն էլ դեսպանին տաս հազար թուման տվեց` յանի մայր հայրենիքին օգնություն, հետո էկանք ըստեղ, իմացանք` էդ կոչվում ա կաշառք… Պարսիկ հարեւանին հիշո՞ւմ ես` աղայե Մեհրզադին, էն որ տղի` Զամիի ձեռը կծել իր, միսը պոկել իր, ասում էր` աղայե Խաչիկ, խանումե Անի, շոմա քար էշթեբահի միքոնին բե Շորավի միրին, քեշվարի քե դարհայե վորուդի ռո բազ քարդե, ամա ռույե դարհայե խորուջիշ ղոֆլ գոզաշթե, նեմիթունե քեշվարե խուբի բաշե, բաբա ջուն… բայց ո՞ւմ ես ասում, աղայե Խաչիկն ու վըրդընգոլ մերը վայրով ին էլի, ես չիմ ուզում գայիմ, խանում իմ, էկամ ըստե, էլամ ընկերուհի, էլամ քիրա, առաջին անգամ լսացիմ, կարմրեցիմ, լավ ա, պարսկերեն չեն իմանում… Ժուժու ջան, հիշո՞ւմ ես, փոքր ժամանակ քեզ ըտենց ինք ասում, մե բան եմ ուզում ասեմ, բայց խոբ չջղայնանաս, Էլմիրան էկավ, ասեց` սլուշի, տամ կախակապետարան փող տալիս աղքատ մարդ, ինվալիդ մարդ, Ժուժու ջան, ես էլ, պապեդ էլ ինվալիդ ենք, թող էթամ օգնություն խնդրեմ, ախե աչքերդ քամփյութերի առաջ քոռացրեցիր, էլի փող չես աշխատում, մեղք ես, մենք հո քո վզին թավան չե՞նք… Գոռգոռացի, հեռախոսը շպրտեցի:

… աղունիկ աղուորիկս,
սրտիկդ դաղուորիկս,
քաջ զավակ, Տալուորիկս,
կարմրատոտիկ լօրիկս,
լօրիկս, պլօրիկս,
կլօրիկ, ճլօրիկս,
շլօր ու սալօրիկս…

Չէ, էլ չիլնում, բանս լրիվ իջավ, էսօր` ադբոյ, պըրծ, ֆինիշ, թամամ:



Վիոլետ Գրիգորյան

ԶԱՀՐԱՏ: ՏԻԿԻՆ ԴՈՒՔ ԵՒ ՊԱՐՈՆ ԵՍ

Տիկին - եթէ կը հաճիք
Մէկ ծայրէն դուք - մէկ ծայրէն ես բռնենք սա լայն աշխարհին

Ծալենք ծալենք պզտիկնայ
Անկողինի չափ ըլլայ

Յետոյ - եթէ կը հաճիք
Այս աշխարհին բազմութիւններն աւելորդ
Անկողինէն նետենք վար
Անդունդն ի վար գլորին

Ու մենք մնանք առանձին
Տիկին Դուք եւ Պարոն Ես

Sdepan Keshishian: The Winter Dragon

I.
Instances of stand-still time:
the bus-stop or a cashier line,
at all of which the winter dra-
gon lurks.

II.
I walked into the sun this evening... and global warming
seeped back through the contours of my eye
sockets. until Spring, I will blow out the contempt
into a tissue. For all of eternity.

III.
At an undisclosed left-hand turn,
my face barrels along gusts of wind,
its shell cracking and peeling off at the finer points.
Such is life in the ventilation system.

IV.
voyeuristic third-story pixelated vistas
above electric roller discos
-captured a tail, a trail of spines
while supermarket security reported flaming toehairs.

I crept through the stainless kitchen ceiling
and hung point five stories up and around
the brick corner, off the fire escape-
just out of range from rolling breath.

keshishian sdepan
Boston 2008

ԶԱՀՐԱՏ: ՈՒՇ

Ոչ քեզի համար - եւ ոչ ալ ինծի -
Չկրցայ գրել
Երիտասարդի խանդով կայծկլտուն
Սիրերգն ոսկեթել

Երբ դուռդ զարկի արդէն շատ ուշ էր

Sevana Bagdasarian: In a Restaurant

Watching you in the glass I wonder
what it is like to be so alone
and why you do not eat
but starve yourself, groveling
like a monk. You let food stand on the glass
so you stare against yourself
with great hunger,
needing to show me how you wipe saliva away
(resentfully and without hesitation)
until I see your reflection in the table, correctly,
as a man starving, not
the echo I enjoy.


Sevana Bagdasarian

This poem has appeared in ASPORA, Volume I, Number 1, Fall 1993.

Sdepan Keshishian: Swan Song

This pond is a picture
perfect of sludge
and litter.

In fact...
concrete,
its base slopes
in at angled filters
preserving what has never existed.

This poem is a picture
framed in a temperate breeze
of tax dollars.

I could hover along the glass ripples,
Resting under the shade of the willow.

I could hollow out my essence,
Folding back unto the seeping edges.

I could drain along the wall,
Flowing with the bottom current.

and as the filters approach,
I could slip out my purse,
Filling it with coins.

and after extracting
the zinc and copper,
I could harvest the wishes

While the pigeons work for more.

keshishian sdepan
Boston 2008

ՊԵՏՐՈՍ ԴՈՒՐԵԱՆ: Լճակ

Click here to hear the audio segment The Lake read by Lola Koundakjian.


Ինչո՞ւ ապշած ես, լըճա՛կ,
Ու չեն խայտար քո ալեակք,
Միթէ հայլւոյդ մեջ անձկաւ
Գեղուհի՞ մը նայեցաւ:

Եւ կամ միթէ կը զմայլի՞ն
Ալեակքդ երկնի կապոյտին,
Եւ այն ամպոց լուսափթիթ,
Որք նըմանին փրփուրիդ:

Մելամաղձոտ լճակ իմ,
Քեզ հետ ըլլանք մըտերիմ,
Սիրեմ քեզի պէս ես ալ
Գրաւիլ, լըռել ու խոկալ:

Ո՛րքան ունիս դու ալի,
Ճակատս ա՛յնքան խոկ ունի.
Ո՛րքան ունիս դու փրփուր,
Սիրտս ա՛յնքան խոց ունի բիւր:

Այլ եթէ գոգդ ալ թափին
Բոյլքն աստեղաց երկընքին,
Նըմանիլ չե՛ս կրնար դուն
Հոգւոյս, որ է բո՜ց անհուն:

Հոդ աստղերը չե՛ն մեռնիր,
Ծաղիկներն հոդ չե'ն թոռմիր,
Ամպերը չե՛ն թըրջեր հոդ,
Երբ խաղաղ էք դու և օդ:

Լճակ, դու ես թագուհիս,
Զի թ'հովէ մ'ալ խորշոմիս,
Դարձեալ խորքիդ մեջ խըռով
Զիս կը պահես դողդղալով:

Շատերը զիս մերժեցին,
«Քընար մ'ունի սոսկ», ըսին.
Մին` «Դողդոջ է, գոյն չունի» -
Միւսն ալ ըսաւ. - «Կը մեռնի՛»:

Ոչ ոք ըսաւ. - «Հէ՛ք տըղայ,
Արդեօք ինչո՞ւ կը մըխայ,
Թերևս ըլլայ գեղանի,
Թէ որ սիրեմ, չըմեռնի»:

Ոչ ոք ըսաւ` - «Սա տըղին
Պատռենք սիրտը տըրտմագին,
Նայինք ինչե՛ր գրուած կան...»
- Հոն հրդեհ կայ, ո՛չ մատեան:

Հոն կայ մոխի՜ր... յիշատա՜կ...
Ալեակքդ յուզուին թող, լըճա՛կ,
Զի քու խորքիդ մեջ անձկաւ,
Յուսահատ մը նայեցաւ...


ՊԵՏՐՈՍ ԴՈՒՐԵԱՆ (1851- 1871)

Bedros Tourian's repose at Constantinople Cemetary, courtesy of Oltaci family

"The Lake" is a most loved poem from the modern literary "renaissance" period of Armenian literature.

Գէորգ Դոդոխեանց։ ԾԻԾԵՌՆԱԿ

Ծիծեռնա՜կ, ծիծեռնա՜կ,
Դու գարնան սիրուն թռչնակ,
Դէպի ո՞ւր ինձ ասա´,
Թռչում ես այդպէս արագ:


Ա՜խ, թռի՛ր ծիծեռնակ,
Ծնած տեղըս Աշտարակ,
Անդ շինիր քո բոյնը,
Հայրենի կտուրի տակ:


Անդ հեռու՝ ալեւոր
Հայր ունիմ սըգաւոր,
Որ միակ իւր որդուն
Սպասում է օրէ օր:


Երբ տեսնես դու նրան,
Ինձնից շատ բարեւ արա´,
Ասա´ թող նստի լայ՝
Իւր անբախտ որդու վրայ:


Դու պատմէ՛ թէ ինչպէս
Աստ անտէր ու խեղճ եմ ես,
Միշտ լալով ողբալով՝
Կեանքս մաշուել, եղել է կէս:


Ինձ համար՝ ցերեկը
Մութ է շրջում արեգը,
Գիշերը թաց աչքիս
Քունը մօտ չի գալիս:


Ասի՛ր, որ չը բացուած
Թառամեցայ միայնացած,
Ես, ծաղի՜կ գեղեցիկ,
Հայրենի հողից զրկուած։


Դէ՜հ, սիրո՛ւն ծիծեռնակ,
Հեռացի´ր, թռի´ր արագ՝
Դէպ՝ Հայոց երկիրը,
Ծընած տեղըս Աշտարակ:


Գէորգ Դոդոխեանց
(1830-1908)


Swallow


Swallow, swallow,
Fine bird of spring,
Tell me, where
Are you flying, so fast?


Ah swallow, fly
To Ashtarak, where I was born
Weave your nest there
Beneath your native roof.


There, far away, I have
An ageing father who mourns,
Who waits out the days
For his only son.


When you see him
Bring him all my love;
Tell him he must sit and weep
Over his luckless son.


Tell him that I'm
Bereft and miserable,
Always crying, always wretched,
My life worn down, half gone.


For me, the day
Passes in darkness,
And no sleep comforts
My eyes at night.


Tell him I am fading
Before I ever came to bloom,
A splendid small flower
Wrenched from its native ground.


Well, pretty swallow,
Be gone, fly away fast
To the land of Armenia,
To Ashtarak, where I was born.

Armenian poetry, old and new : a bilingual anthology / compiled and translated with an introd. by Aram Tolegian.

Detroit :  Wayne State University Press , 1979. 

Evangeline Dardouni: Free Verse

November 2003

I am sad today
and I didn’t cry last night
because my heart isn’t broken and I just love my job-
“would you like to open a Jcrew charge and save 10% on your purchase-“
I’m hungry lunch is in my bag that I carried on my walk from Wickenden St.
I don’t miss NY and my home life in Providence is perfect
and I’m not responsible for my feelings
Mookie is absolutely not the cutest dog I have seen
Blank Blank Blank-
I don’t know what to write
sigh sigh
I cant believe she did that- GET OVER IT- who cares-free Write-Write-Write
Daddy-
wonder how he is-he calls that much
like I love to talk to my mother I didn’t just scratch my-
that word out wow Sandra just turned the page
she hasn’t written more than me
don’t forget to lie you honest fool
maybe this will do you some good since you’re so honest
Blank-Blank-Blank
this is typical weather for November
My Birthday is not in a month and I am not getting older and no it doesn’t suck
and neither do I –she didn’t laugh and I know why
door creeks itch on my cheek
no more lies, lies, lies
blah blah blah don’t know what to write but
I have it all figured out
period. comma, coffee-
I am not addicted to coffee
Blank-
alarm on wicker table
he called last night late and we met for drinks down the street and we had the best time
and he is attractive blank Joe, Joe, blank Joe,
I went to sleep happy and
I did not punch my pillow or scream out love
because he called and I had someone else to think about
my friends are not worried about me
Blank
When the hell is that damn timer gonna go
I hope he doesn’t call tonight or
later because then I will have to get to know
someone knew and its all too scary right
now I cant lie for shit
this was easy
flip the page good lies good lies white
elastic on my wrist my hair is clean
I am fulfilled
I am not loved
I am fearless
I am not angry
At the world
I am not talented
And have not known love
I am compassionate

I do not think I am foolish
I am sick of not sick of myself
I don’t need yoga
And I don’t need to write
Lies lies lies
Teach me what is real
or nothing at all
Blank blank
I am not jealous
I am sorry I moved to Providence
15 seconds left
too many for me
let this end

Evangeline Dardouni

Շուշանիկ Կուրղինեան։ Ես ու դու

Գարնան օր էր, ջինջ առտու՝
Պատահեցինք ես ու դու․․․
Ու ինձ տուիր մի ալ վարդ,
Ասիր․ «Ահա կրծքիդ զարդ»։

Բայց չունէի ես ոչինչ․
Օրն էլ այնպէ՛ս պարզ էր, ջինջ․․․
Մի լաւ սիրտ կար կրծքիս տակ,
Ասի, առ քեզ հիշատակ։

Իմ անթառամ սրտի հետ
Գիտեմ, գոհ ես ու հպարտ․․․
Իսկ վարդդ ալ հոտավետ
Մի օր ապրեց, կրծքիս զարդ։

Խորշոմ իջավ իմ ճակտին,
Կարոտեցի՜ այն ճամփին,
Ուր պատահանք ես ու դու,
Երբ գարուն էր, ջինջ, առտու․․․

Sdepan Keshishian: untitled

It must have been the saddest man
in the world;
with the elegance of a cowboy
naked in defeat.

I sketched his silhouette in chalk
As a relief
of the pity from persons passing

I trapped him as an image
somewhat near the Louvre

Guilt free is a
glare upon a shadow.
The dogs here,
they wear berets
and turn a passing jaw
to the street
and its tragedy.
as the chalk drips
black
off my elbows.

keshishian sdepan
Boston 2008

Հերանոյշ Արշակեան: Ըղձանք

Դաշնակ մը լոկ կ՚ուզէի, 

Եւ սրահ մը կէս մթին, 

Մատներըս՝

Այդ դաշնակը խօսեցընել գիտնային, 

Ի՜նչ կ՛ըլլար։ 

Թո՛ղ դաշնակը մատներուս տակ հեծկլտա՜ր․ 

Մթնշաղին մէջ մի քով, 

Պչրանքով, 

Բարակ շող մը արևի, 

Թելիկ մը ոսկի, 

Սըպըրդէր 

Պատէն վեր։ 

Դաշնակիս հետ իմ յոյզերս ալ խօսէին․ 

Ու անիկա թո՛ղ հեծէր, 

Դողդոջէին, կարկամէին իր մատներ, 

Թո՛ղ իմ ցաւէս անիկա ալ ազդուէր։ 

 Հերանոյշ  Արշակեան (1887-1905)

Three Poems with a Pagan theme

Վահագնի ծնունդը
(Մ Խորենացի)

Երկներ երկին և երկիր
Երկներ և ծիրանի ծով.
Երկն ի ծովուն ուներ
Զկարմրիկ եղեգնիկն
Ընդ եղեգան փող: ծուխ ելանէր:
Ընդ եղեգան փող: բոց ելանէր:
Եւ ի բոցոյն պատանեկիկ վազէր:
Նա հուր հեր ունէր:
Ապա թե բոց ունէր մօրուս՝
Եւ աչկունքն էին արեգակունք:


ՎԱՀԱԳՆԻ ԾՆՈՒՆԴԸ
Յովհաննէս Յովհանիսեան

Երկնեց երկին և երկիր,
Երկնեց և ծով ծիրանի,
Եվ եղեգնիկը կարմիր
Երկնեց ծովում ծիրանի
Ծուխ է դուրս գալիս եղեգան փողից,
Բոց է դուրս գալիս եղեգան փողից,
Բոցն է պատել կարմիր եղեգնիկ,
Բոց է դարձել և ծով ծիրանի.
Կարմիր բոցիցն ահա մի մանկիկ,
Վահագն ահա´ – մանուկ գեղանի:
Բոց մօրուքով,
Հուր շրթունքով,
Հուր հեր գլխին – հրեղեն պսակ,
Եվ աչերն են զոյգ արեգակ:
Ալեծուփ ծովի ծիրանի ալիք
Գնում են գալիս, ծեծում են ափունք,
Ահեղամռունչ գոռում է մանկիկ,
Սաստում է ալեացն հրավառ շրթունք:
Վահագն ծնավ, լռեցեք ալի´ք.
Դու ծովահալած, դադար առ մրրի´կ:
Թևերն ոսկեհուռ, հրահեր բաշով
Նժոյգը տակին՝ սլացավ վերև---
Երեսըդ ծածկի´ր համեստ շղարշով,
Տե´ս, ո՞վ է գալիս, և դո´ւ, հո´ւր արև.
Գլուխդ ալևոր, քաջածի´ն Մասիս,
Դու էլ խոնարհի´ր, Վահագն է գալիս:
Երկինք ու երկիր և ծիրանի ծով
Ավետում են քեզ, ցավերի դու ծո´վ՝
Ցնծա´, բիւր վիշապ Հայաստան աշխարհ,
Փրկութեան արև Վահագնիդ տեսար:

ՁՕՆ
Դանիէլ Վարուժան

Եղեգնեայ գրչով երգեցի փառքեր.
— Քեզի ընծա՜յ, իմ հայրենիք —
Սոսեաց անտառէն էի զայն կըտրեր,
— Քեզի ընծա՜յ, հին հայրենիք —
Եղեգնեայ գըրչով երգեցի քուրմեր,
Ընդ եղեգան փող լո'յս ելանէր։

Եղեգնեայ գըրչով երգեցի կարօտ.
— Ձեզի ընծա՜յ, հայ պանդուխտներ —
Ան տարաշխարհիկ բոյսի մ՚ էր ծըղոտ...
— Ձեզի ընծա՜յ, հէգ պանդուխտներ —
Եղեգնեայ գըրչով երգեցի հարսեր.
Ընդ եղեգան փող ո'ղբ ելանէր։

Եղեգնեայ գըրչով երգեցի արիւն,
— Ձեզի ընծա՜յ , սուրի զոհեր —
Ան ծլած էր մոխրի մէջ իբրև կընիւն...
— Ձեզի ընծա՜յ, կրակի զոհեր —
Եղեգնեայ գըրչով երգեցի վերքեր.
Ընդ եղեգան փող սի՛րտս ելանէր։

Եղեգնեայ գըրչով որբ տունս երգեցի.
— Քեզի ընծա՜յ , հայր ալեհեր —
Ցամքած աղբիւրէն մեր զայն հոտեցի...
— Քեզի ընծա՜յ, մայր կարևեր —
Եղեգնեայ գըրչով օճախս երգեցի,
Ընդ եղեգան փող ծո՛ւխ ելաներ։

Ու պայքա՜ր, պայքա՜ր, պայքա՜ր երգեցի.
— Ձեզի ընծա՜յ, հայ մարտիկներ —
Գրիչս եղավ անթրոց սըրտերու հնոցի...
— Ձեզի ընծա՜յ, քաջ մարտիկներ —
Եղեգնեայ գըրչով վըրէժ երգեցի.
Ընդ եղեգան փող բո՛ց ելանէր։

Mireille Kalfayan: I rearrange my closet tonight

Click to hear the audio segment I rearrange my closet tonight read by Lola Koundakjian.

I put together the old linens
sewn in laces
by my grandmother,
fifteen years old in Turkey,
and my new linens
bought at Strouds
on one shelf, side by side,
the old and the new,
the plain and the dainty.

Where shall I sleep tonight?
My grandmother is dead
and so is the art
that personalized every item in bed.

There is a man in my bed
he is not my grandfather
my grandfather is dead
he did not love my grandmother
but he loved her laces.

My linens are from Strouds
and the man in my bed
takes my love for granted.

Mireille Kalfayan (1950-2005)

This poem has appeared in ASPORA, Volume 1, Number 1, Fall 1993.

Զահրատ։ ԵՐՋԱՆԻԿ ԲԱՆԱՍՏԵՂԾԸ

Բանաստեղծ եմ երջանիկ -
- Որ դուռը կամ որուն դուռը որ զարնեմ
Զիս կ՛ընդունին գրկաբաց
Ժպիտներուն ամէնէն քաղցրն իրենց դէմքին կը շողայ -

Երջանկութիւնն այս է կ՛ըսեմ ես ինծի -
- Որ դուռը կամ որուն դուռը որ զարնեմ
Կռնակի վրայ կը բացուի
Ասպնջական երգ մը կ՛իջնէ հոգիիս մէջ մեղրի պէս -

Ամէն մէկ դուռ մտերմօրէն կը բացուի
Ամէնէն տաք բարեւներով կ՛արծարծի հուրը սրտիս
Ու կը մոռնամ ինչու եկայ - ինչու այս դուռը զարկի
Երջանկութիւնն այս է կ՛ըսեմ համոզուած

Բանաստեղծ եմ երջանիկ -

Եւ այս գիշեր երբ բոլորուիք դուք սեղանին շուրջ ճաշի
Երբ առօրեայ ձեր հոգերէն ձերբազատ
Մանրէք շերտը թարմ հացին -
Սպաս մըն ալ ինծի դրէք մէկ անկիւնը սեղանին
- Գուցէ կու գամ ու ձեր դուռը կը զարնեմ

Sdepan Keshishian: wind

the canvas bleeds like
wind through my neck,
becoming of age in
insatiable pulsing, indulging in
air and poetic license.

prison sentences for
convicts and proverbs,
and proper nouns in
solitary confinement

there is music in the air! and
treble clefs caught dangling in
branches and sheet music.

and so I despise the air I
walk on and Earth is a
flowing river of paint and paper and
Jesus drowns in the deep end and
birds are bad and bees sing and
trees sting and fall.

Sdepan Keshishian
2008

Tina Demirdjian: Untitled

I want to wrap
myself in grapeleaves
so you can taste
my grandmother's
cooking from New York
a world not far
from your
backdoor now
you smell me
simmering in my pot
waiting for your hands
to touch my skin
rolled to keep
the flavor
inside your mouth.


Tina Demirdjian
This poem has appeared in ASPORA Volume II, 1995.

Lola Koundakjian

Lola Koundakjian started writing science-fiction and poetry at an early age. After her move to the US, she worked on short translations in college but shelved her notes dedicating herself to the visual arts.

In recent years she decided to give poetry and literary journalism a shot. Several of her poems have appeared online in The Literary GROONG, and the now defunct website The Modery Story; she has contributed science and technology pieces to the Armenian International Magazine in the early 90s; served on the editorial board of the Ararat Quarterly; interviewed poets, visual artists and musicians for the Armenian Reporter & wrote commentaries for the Armenian Weekly.

Lola runs the Dead Armenian Poets’ Society, which meets on a quarterly basis, and the Armenian Poetry Project, a blog containing text and audio clips. She is a member of Pen America.

Lola is currently working on her first manuscript, a bilingual poetry book.

Evangeline Dardouni: Om

September 2001

In response to the attack on September 11, 2001

I belong to a generation
without a purpose
living in the shadow of our parents movement
desperate thirsty
willing to believe half truths
craving unity under a black moon
Shining in a scary sky of a purple haze and hydro breed
stoned by the simplicity of our arrogance
while black, white, red and blue blood
was spilled for moments of silence on hard concrete streets
that have seen drugs and murder
committed by children from broken homes-
So we chant for the sins of the stick-up-kids
Pullin’ triggers for a rush, beatin’ down doors
They crash and bust
Shots bang bodies, hit the floor
We are violent and eager, mercilessly settling a score
with guns and guts and hearts alike
while we dance around the issues
from Washington to Baghdad
because freedom bubbles a blistering sobering burn
And we cant bare to fucking look
And we cant bare to fucking try
or even begin to live without it
Without the right to speak and pray
And fuck and come
And write and live and learn and scream
And question the powers that be
And question the powers that be


Evangeline Dardouni
Previously published in “Downtown Brooklyn a Journal of Writing” Issue 13

Արուսյակ Օհանյան:ՄԻՇՏ

Ես ուզում եմ սիրել քեզ միշտ,
Ձմռան ցրտին, ամռան տապին,
Սիրել հավերժ, սերս խառնել
Աշնանաթոր տերևաթափին,
Ուզում եմ քեզ սիրել այնպես,
Որ ձյուները մերկ սարերի
Արև առնեն, ու մաքրատես
Առուն էլի լուռ երակվի,
Ուզում եմ քեզ այնպես սիրել,
Որ զարթոնքը գարնանաբեր
Հյուսի սիրո նոր հորովել,
Ու աշունը այն ձյունաբեր
Չհիշի, որ ձմեռն է ճամփա ընկել,
Ու խաշամը իր ձեռքերի
Այնպե˜ս թեժ է հոգեվարքել,
Որ ճյուղերը մերկ ծառերի
Գարունով է հանկարծ ներկել:


Արուսյակ Օհանյան

Still Life with Flowers by Martiros Saryan, 1928

William Michaelian: Short Poem for Spring

The first rose — so red
even the light is surprised

and you are humming
as I follow you

through the room.


April 30, 2008
William Michaelian

Shushanik Kurghinian: I Pity You

Click here for the audio clip I Pity You written by Shushanik Kurghinian read by Shushan Avagyan

ԵՍ ՁԵԶ ԽՂՃՈՒՄ ԵՄ

Խղճում եմ ձեզ, բթամիտ կանայք.
Որ արդ ու զարդի հետևից ընկած,
Թրև եք գալիս միշտ աննպատակ,
Լպիրշ վաճառքի դեմքերդ կոկած:

Որ ամեն հնար դուք գործ եք ածում
Միշտ արուների հաճույքը շոյել.
Եվ գիշեր ցերեկ միայն մտածում
Խանդոտ դավերի որոգայթ լարել:

Որ կողոպտում եք դառը վաստակի
Վերջին կոպեկը ձեզ սիրող մարդու.
Չեղած ժամանակ անսիրտ անհոգի
Կեղծ զոհ ձևացած լալիս որպես բու:

Որ ունեք բնազդ նուրբ առուտուրի`
Կարելիին չափ թանկ եք ծախում ձեզ.
Անվերջ պայքարով լոկ հրապույրի
Հագուստի մրցման շինում եք կրկես:

Խղճում եմ ես ձեզ` շվայտ գերիներ,
Միտքը թավիշի ծալքերում կորցրած.
Որ ուղեղ ունեք, բայց չկան մտքեր,
Որ սրտեր ունեք կեղծիքով ներկած . . .

Շ. Կուրղինյան, 1907


I PITY YOU


I pity you, dull-witted women,
for chasing after rouge and beauty aids,
wasting away your time without a goal,
with faces adorned for lewd sale.

For using any possible means to
always please and gratify men,
day and night obsessing only
how to set traps of jealousy.

For robbing those who love you
of their last penny earned in pain,
at times of distress, callous and low
like owls you hoot, playing the victim.

For having a subtle instinct of marketing,
selling yourselves for the highest price,
bickering endlessly over style, appearance,
a circus show of fashion rivalry.

I pity you, vain captives, whose
thoughts are lost in folds of velvet
for having minds that are utterly vacant,
for having hearts that are tainted with deceit.

S. Kurghinian, 1907
translated by Shushan Avagyan

Sean Depoian Casey: furniture and refuge

he had called
Rose at the church -- said he
had some extra furniture and
rugs

since his mother and grandmother died
and she said
a family halfway down
Main
needed some

Armenians from Russia
in a complex across the
laundromat -- very small mother
and tall son
stood in front of the building
to greet us

My father said something to
the man -- he didn't understand
too well
but took the armchair from him
and put it on his shoulder

we went inside the brick
building -- third floor
furniture up and
in the room -- like grandma would have
a table with crackers dried fruit
and a bowl of dried chickpeas which
dissolve once crushed
and taste sparked memories
brought me back to the
kitchen

where at dawn
she'd wake and
cook dinner in her
slippers with backs folded
down and a glass of sour tahn on the table
dad said it was an
acquired taste but

now back in Lowell
half mile from the dump
sitting on chairs without
cushions inside brick
walls with a man and
mother who couldn't
speak English

too well
and who escaped
and need furniture
or if they stayed

shelled at and
killed back when
Enver and Talaat
and when
village to village
the people
collected -- those who
didn't escape

and into the desert
marched in circles until --
tortured short burnt raped stripped
-- death granted them asylum.


Sean Depoian Casey
This poem has appeared in ASPORA, Volume II, 1995. A different version of this poem has appeared in Ararat.

Յարութ Կոստանդեան: Ամէն հովի դէմ

(Ամէն հովի դէմ՝ հոգին առագաստ՝
Եթէ կա՜յ հոգի:
Եթէ կա՛ն հովեր՝ հոգիս է պատրաստ:
Եթէ գա՛ն հովեր՝ կը մեկնիմ անդարձ.
-- Մնաս բարեաւ ոչ ոքի՛):

Ոսկեզօծ ու բոսոր տերեւներն անցա՛ն
Երեկոյեան հողմերի հետ ցրտագին.
Եւ ծառերը լերկ կմախքներ դարձած՝
Անհունօրէն մերկ ծառե՛ր են կրկին:
-- Ձիւնի տակ թաղուած որպէս հունտն անմեռ,
Ապագան այստեղ դեռ չունի՛ անուն՝
Կոչւում է ե՛ւ սէր ե՛ւ լոյս վարարուն.
Եւ արդ, սպասո՜ւմ եմ դեռ:

(Ամէն հովի դէմ՝ հոգին առագաստ՝
Եթէ կա՜յ հոգի:
Եթէ կա՛ն հովեր՝ հոգիս է պատրաստ:
Եթէ գա՛ն հովեր՝ կը մեկնիմ անդարձ.
-- Մնաս բարեաւ ոչ ոքի՛):

Յարութ Կոստանդեան (հեղինակին կողմէ սրբագրուած)

APP wishes to thank Harout Kosdantyan's family for providing scans of the corrected pages from the late poet's second volume, published at Beirut's Vahe Setian Press.

Sevana Bagdasarian: Carnations on Mashtots Street

I.

It all seems like cracks in sidewalks.
There is an earthworm trying to wiggle
through a sidewalk garlic press that tries to catch it
without squashing through the side.

They pass slowly, sweat drenching polyester armpits,
crosses held before a million white-laced heads, and
stumbling behind, some kid tangled up with the flag.

Truth passes by, dismal and filmy
I stand, shoo flies from my face.

II.

Shot two days ago, but his family kept him from open house,
propped on white carnations on the red velvet couch
so others could see and acknowledge glaucous blue verity.
Parades of dried apple dolls march
behind him, trying to moisten their parched faces
under the sticky heat, sweat and tears
become Sevan, one fresh water lake.

Flies circle around everyone,
one gargantuan tamzara and
he even feels it on his face, the constant
buzz around us, a huge alarm clock
following the march, ticking to wake the trees, flowers
the solder, as if to remind us that history is now
a gavel's song against an anvil

ee veree Yerusaghem, reciting oblique lines
as he goes deeper into the sultry arms of clay
the one who loves him
caressing him through several layers of antiquity
while the flies follow and sing
to wake him from hibernation.


Sevana Bagdasarian


This poem has appeared in aspora, Volume I, number 1, Fall 1993.

Commentary: Another Missed Opportunity

The World Voices Festival organized by Pen American Center took place April 30-May 4th in New York City. Over 200 authors descended upon Big Apple to participate in literary events held in cultural centers all over town.

The theme of the festival this year was Public Lives/Private Lives. The forums included topics such as “Celebrating Poetry in translation”, “New Directions in Spanish Language Literature”, “Writing Genocide”, “Contemporary Poetry from the Middle-East, Asia and Beyond”, “Writing Sex and Sexuality”. The participating authors were from all the continents, including developing countries whose language of expression is NOT English and translation services were readily available.

Once again Armenians were missing from such a major world literary meeting. Last year, Eric Boghosian, one of many local Armenian-American authors, participated in an event, but he was absent this year.

As Levon Ananyan of the Writers' Union of Armenia organizes another gathering of Armenian authors for next July, we can ask ourselves why such a gathering in Yerevan. Is it for some back patting? Belly button analysis? Perhaps it would have been a better cultural gesture to send a few authors from Armenia and some others from the Diaspora to participate in world festivals such as the one organized by PEN.

Last year Chouchanik Thamrazian, a graduate student in France, participated in the Rotterdam International poetry festival. But in general Armenians are absent from the international scene. As a result, we are seldom translated, read and, yes, inexistent.

At New York’s Town Hall on April 30, the first major event of this season, Salman Rushdie, chair of the PEN World Voices festival, introduced the evening’s authors, and mentioned the empty chair on stage representing authors who couldn’t attend the festival because of imprisonment or fear of persecution.
Maybe it also represents those who are held back from their countries for lack of initiative and xenophobia.

Audio clips and full of the 2008 PEN World Voices festival details are available by clicking
this link



Lola Koundakjian

Cafe Night reviewed in the Armenian Reporter

Leonardo Alishan: Apparitions in April (Rhapsody for Gayane)

II

It's April, as all months are on my calendar,
and every day's the twenty-fourth.
And in April everything's in bloom in Utah;
tell me, love, why is my landscape always this desert?
The same bare, barren, burnt desert
with nothing in sight but a bottomless bottle
balanced on the tightrope of the horizon?

This desert is our home, my love,
with its black hills of scavenger birds
and its black seas of burning stones.
Hold my hand, granny, I'm just nine
and you are, after all, fourteen years old.


Leonardo Alishan
This poem was published in ASPORA, Volume II, 1995.

Մանուկ Մանուկեան։ Զեղում

Ամէն անգամ երբ պատուհանիդ առջեւէն,
որբի հոգիս կը լեցուի ու կը լայննայ, կը յորդի
երանութեամբ մը ոսկի, հպարտութեամբ մը բարի,
ու փոխուելով ան կ՛ըլլայ շքեղ դղեակ մը նորէն։


Մանուկ Ա. Մանուկեան
«Ճամբուս վրայ», անտիպ

Mireille Kalfayan: Shell Searching

Click to hear the audio segment Shell Searching read by Lola Koundakjian.

She went soul searching
on the sea shore
and found shells
abandoned
by a rock
dug under footsteps
in the sand
or swept away
by the tides.

She went soul searching
in the sea shells
and found them
half-broken
at the edge
others covered
with hardened sand
or carrying inside
an animal, dead.

She went shell searching
in her soul
and found in the deep
spirals of its form
a soft touch
a silent tone
murmuring
"You're not alone."
"You're not alone."

She went soul searching
in the sea
and found sailing
beyond the horizon
the image of a child
clutching
a single shell
tightly enclosed
in her hand.




Mireille Kalfayan
This poem has appeared in ASPORA, Volume II, 1995.

Azad-Hye Middle East website mentions the APP

Many thanks to Hrach Kalsahakian, in Dubai, for conducting this online interview.
The links are:
www.azad-hye.net Middle East Armenian website (English)
www.azad-hye.org Middle East Armenian website (Arabic)
www.azad-hye.biz Middle East Armenian website (Business)

Karen Kevorkian: Care of the Body

Care of the body was sweet
besides there was nothing else.

I said are you hungry she seemed angry that she was.

If you saw what you had given years to

fish swimming on disposable placemats

you could do it
one hand tied
behind your back.

On good days we went to the Dollar Store

spill of toothbrushes, tiny porcelain dogs, red
plastic roses, bins and bins of books with blank pages

everything she now would never make good

no time to start thinking
too late for that.

Shiny bright knives of light on the sheet in the morning.

Would you like pie? It’s lemon.

Why shouldn’t I?

A crispness to kindness.


From Agni, Published July 2008

Մանուկ Մանուկեան։ Յայտնատեսութիւն

Գիտեմ, շատերը պիտի ըսեն հեգնանքով,
«ահա՛ մեռաւ երազուն
բանաստեղծ մ՛ալ» եւ յիշատակս շուտով
պիտի խամրի անանուն։

Մանուկ Ա. Մանուկեան
«Ճամբուս վրայ», անտիպ