ՅԱՐՈՒԹ ԿՈՍՏԱՆԴԵԱՆ: ԿՌՈՒԻ ԵՐԹ
Արձակէ՛ք ցասումի ցուլերը կատաղի,
Թող պոռթկայ զայրոյթը մեր արեան,
Որ հնչենք յաղթական որպէս հու՛ր ծիծաղի՝
Շանթահար հանդիպենք երբ մահուան...։
Շանթահար հանդիպենք երբ մահուան...։
Նժոյգները վրէժի վրնջում են արդէն
Մեր հոգում շեփորներ խելագար...
Զերթ արծիւ արձակէ՛ք դրօշներ հրեղէն --
Թող ծփա՜յ մեր արիւնն հողմավար.
Որոտում են գրոհի թմբուկները ահեղ.
Շիկացած բարկութիւնը մեր հի՛ն՝
Թող անսանձ արշաւէ,-- շանթերի բորբ հեղե՛ղ
Շառաչեն թող կրքեր մոլեգին։
Արձակէ՛ք ցասումի ցուլերը կատաղի,
Թող պոռթկայ զայրոյթը մեր արեան,
Որ հնչենք յաղթական որպէս հու՛ր ծիծաղի՝
Շանթահար հանդիպենք երբ մահուան...։
ՅԱՐՈՒԹ ԿՈՍՏԱՆԴԵԱՆ
«Բանաստեղծութեամբ», 1974, Պէյրութ
No comments:
Post a Comment