Անուշ Գրիգորեան։ ԱՍՏՂԵՐ ԴԱՐՁԱՆՔ
Չարէն զարկուած
Ու հալածուած,
Դարձանք թափառ
Հողմահալած,
Մեր սեփական
Հարազատ Մայրենի հողից
Մենք անջատուած,
Դարձանք ցրօնք, Դարձանք ցրուած,
Աշնան թուփեր
Երկրագունդի
Չորս ծագերուն։
Մեր մտքերի
Լոյսն ու տաղանդ՝
Մենք բաշխեցինք
Օտարնհրուն:
Մոռցանք լեզուն
Մեր Մայրենի,
Բարբառեցինք
Կարկտած լեզւով
Օտարների։
Վատէն զարկուած
Ու հալածուած
Որպէս թուփեր
Մեր Հայրենի
Ծառէն պոկուած,
Արնոտ ձեռքով
Մեր թշնամու,
Մեր հայ ծառէն
Մենք անջատուած,
Դարձանք լոյսեր,
Դարձանք աստղեր,
Օտարի մութ
Երկինքներու։
Անուշ Գրիգորեան, Վերջին Շողեր, Արտաշէս Հրատարակչատուն, 1992
No comments:
Post a Comment