Ջուլիետ Գրիգորյան։ Ձմռան Այգին
Ճերմա՜կ, ճերմա՜կ
Շորեր հագել,
Ճերմակ պսակ
Դրել հարսի,
Ճերմակ վարդ է
Ձեռքին առել,
Ճերմա՜կ շղարշ
Դրել մազին...
Ճերմա՜կ ճերմա՜կ
Շղարշի տակ,
Լաց է լինում,
Ճերմա՜կ, ճերմա՜կ...
Ո՞նց չլացի...
Անցորդներն էլ
Տուն գնացին,
Ոչ-ոք չեկավ
Իրեն այցի...
No comments:
Post a Comment