Sunday, March 14, 2010

Պարույր Սևակ: Անտառ

Click here for the audio clip Forest read by Lola Koundakjian.


Անտա՞ռն է արդյոք 
Իմ կրծքով շնչում, 
Թէ՞ ես եմ կորչում 
Անտառի շնչում՝ 
Անտառի շնչում
Ամենածավա՜լ։


Սակայն այս հարցով 
Ես ինձ չեմ տանջում։ 
Եվ արժե՞ միթե, 
Երբ գիտեմ, որ ես 
Կարող եմ հիմա 
Կոճղի պես լռել, 
Քամու պես հեւալ, 
Ծտի պես ծվալ, 
Թփերի նման 
Մեղմիկ սվսվալ. 
Անտառի նման 
Շաչե՛լ, 
Շառաչը՛լ, 
Անտառի նման՝ 
Տնքա՛լ, 
Հառաչե՛լ. 
Անտառի նման՝ 
Ահեղ բարկանա՛լ. 
Ու թե մերկանա՛լ՝ 
Տերեւաթափից — 
Անտառի նման 
Երբեք չամաչել…

Ապրիլ 1959, Մոսկւա


FOREST
by Paruyr Sevak

Is it the forest
That breathes through my breast?
Or do I fade
In the forest’s breath?
In the forest’s breath,
That is all-embracing!

I don’t brood, however,
Over this too much.
And why should I ever,
Since I am aware
That I’m able now
To be mute like a trunk,
To wheeze like the wind,
Like a bird to tweet,
And like the bushes
To rustle so sweet.
To be like the forest,
When it clacks
And crackles.
To be like the forest,
When it sighs
And soughs.
To be like the forest,
When it is enraged.
And if in the nude,
After foliage fall,
To be like the forest,
Not ashamed at all...

Translated by Dora Sakayan
June 2009, Montreal
[This translation is unpublished -- ed.]

No comments: