Պարույր Սևակ: Անտառ

Click here for the audio clip Forest read by Lola Koundakjian.


Անտա՞ռն է արդյոք 
Իմ կրծքով շնչում, 
Թէ՞ ես եմ կորչում 
Անտառի շնչում՝ 
Անտառի շնչում
Ամենածավա՜լ։


Սակայն այս հարցով 
Ես ինձ չեմ տանջում։ 
Եվ արժե՞ միթե, 
Երբ գիտեմ, որ ես 
Կարող եմ հիմա 
Կոճղի պես լռել, 
Քամու պես հեւալ, 
Ծտի պես ծվալ, 
Թփերի նման 
Մեղմիկ սվսվալ. 
Անտառի նման 
Շաչե՛լ, 
Շառաչը՛լ, 
Անտառի նման՝ 
Տնքա՛լ, 
Հառաչե՛լ. 
Անտառի նման՝ 
Ահեղ բարկանա՛լ. 
Ու թե մերկանա՛լ՝ 
Տերեւաթափից — 
Անտառի նման 
Երբեք չամաչել…

Ապրիլ 1959, Մոսկւա

FOREST

by Paruyr Sevak

Is it the forest

That breathes through my breast?

Or do I fade

In the forest’s breath?

In the forest’s breath,

That is all-embracing!

I don’t brood, however,

Over this too much.

And why should I ever,

Since I am aware

That I’m able now

To be mute like a trunk,

To wheeze like the wind,

Like a bird to tweet,

And like the bushes

To rustle so sweet.

To be like the forest,

When it clacks

And crackles.

To be like the forest,

When it sighs

And soughs.

To be like the forest,

When it is enraged.

And if in the nude,

After foliage fall,

To be like the forest,

Not ashamed at all...

Translated by Dora Sakayan

June 2009, Montreal
[This translation is unpublished -- ed.]