Յովհաննէս Թումանեան: Հայոց վիշտը

Հայոց վիշտը անհուն մի ծով,
Խաւար մի ծով ահագին
Էն սև ծովում տառապելով
Լող է տալիս իմ հոգին։

Մէկ զայրացկոտ ծառս է լինում
Մինչ երկինք կապուտակ
Ու մերթ հոգնած սուզւում, իջնում
Դէպի խորքերը անյատակ։

Ո՛չ յատակն է գտնում անվերջ
Ու ո՛չ հասնում երկնքին…
Հայոց վշտի մեծ ծովի մեջ
Տառապում է իմ հոգին։


The Armenians' Grief


The Armenian grief is a boundless sea,
An immense, dark sea,
In pain, in that black water,
My soul swims aimlessly.


Now it rises up with fury
Toward the clear sky above,
And tired now, it plunges
To the endless depths.


Wine is not unendingly deep
Nor can it raise me as far as the sky...
In the vast sea of Armenian sorrow
My tired soul moves, always in grief.

Armenian poetry, old and new : a bilingual anthology / compiled and translated with an introd. by Aram Tolegian.

Detroit :  Wayne State University Press , 1979.