Մարուշ Երամեան: ՍՊԻՏԱԿ ՏԱՐԱԾՔՆԵՐ
ՍՊԻՏԱԿ ՏԱՐԱԾՔՆԵՐ
Մ.ին
Լռութիւնդ
ճակատագիրս կը ջնջէ
ու վերստին կը գրէ
Յուշը լուռ է
Ձայնը լուռ է
Գիրը լուռ է
Միայն գիշեր, որ բարբառի լիաթոք
ա.
Լռութիւններ
ըսէք ինծի՝ ինչո՞ւ էք
* * *
ես ձայն մըն եմ
որ մութին մէջ լոյսին մէջ
իրեն նման ուրիշ ձայներ
կը փնտռէ
ալիքներուն գագաթը կը բարձրանայ
եւ լռութեան խորութիւնը
կը չափէ
աշնան թափուող տերեւներուն վազքին մէջ
հովերուն առանձնութեան պատիկները
կը համրէ
եւ կը փնտռէ ձայնասնտուկը միակ
ուր հնչէ զիլ հնչէ յար
եւ ի վերջոյ իր հիմերը կը նետէ
լոյս ու մութի սահմանին
ու կ՛օրօրուի՜ կ՛օրօրուի՜
No comments:
Post a Comment