Diana Der Hovanessian: Voices from Last Night's Dream

Voice: Careful, careful. Jealousy devours.
Me: But I'm never jealous. That's one fault I don't have.
Voice: Then who made all these claw marks?

The roads we walked
are overgrown with glass
and concrete. They fade
and brighten as though
in a dream.
Things we never talked
out become the main
discussions I recall.
Insects from the undergrass
overtake and eat the paths
both real and unexplained
as if there were no wall
of actuality between.
The truth unfolds now.
The way I dream it
is the way it was.


ՁԱՅՆԵՐ՝ԵՐԵԿ ԳԻՇԵՐՈՒԱՅ ԵՐԱԶԷՆ

Ձայն.- Զգոյ՛շ, զգոյ՛շ։ Նախանձը կը յօշոտէ՛։
Ես.- Բայց ես բնա՛ւ նախանձոտ չեմ։ Մէ՛կ ունակութիւն է որմէ զերծ եմ։
Ձայն.- Հապա ուրկէ՞ եկան մագիլներու այս հետքերը։


Ճամբաները որ չափեցինք
խճճուած են ապակիով
ու պէթոնով։ Անոնք
կը նոսրանան ու
կը խտանան--կարծես
անուրջներու մէջ ըլլային։
Կը յիշեմ այն չըսուած խօսքերը
որոնք մեր խօսակցութեան
գլխաւոր նիւթ դարձան։
Խոտերու խոր արմատներէն
միջատներ կը խոյանան ու
կը լափեն թէ՛ իսկական եւ
թէ բացատրութեան կարօտ
ճանապարհները--կարծես
ճշմարտութեան պատ
չըլլար անոնց միջեւ։
Այժմ իրողութեան կծիկը
կը քակուի--ճի՛շդ այնպէս է՝
ինչպէս կÿերազեմ։

---------- Դայանա Տէր Յովհաննէսեան

Թարգմանեց Թաթուլ Սոնենց