Wednesday, April 13, 2016

Robert SAMOIAN: KHATCHKAR


Khatchkar ! Ce mot difficile à prononcer
Par celui à qui l’arménien est étranger
Est trop vite traduit par « Pierre à Croix »
S’agissant d’une pierre gravée d’une croix d’Arménie et témoin de sa Foi.

Ami, tu devrais une fois dans ta vie
Visiter les terres chrétiennes d’Arménie
Celles qui furent historiquement siennes si tu peux
Ou celles de l’actuelle république, qui étonneront tes yeux.

Tu y verras des milliers de ces khatchkars si merveilleusement gravés
Qu’ont croirait leurs sculpteurs par des anges guidés.
De différentes tailles, mais souvent hautes d’environ deux mètres
Leurs corniches s’inclinent comme pour honorer des ancêtres.

Fixés sur un piédestal, parfois encastrés dans des murs d’églises ou de monastères
Tournés vers l’ouest, ils se dressent aussi par milliers dans les cimetières.
Leurs façades ont choisi le roux ou le gris
Par fidélité au tuf ou au grès de leur pays.

Sans vouloir rappeler la mort du Christ, leurs grandes croix centrales sont sculptées
Comme des Arbres de Vie symbolisant la victoire sur la mort et l’immortalité.
Elles veulent relier le passé vécu par l’homme dans un monde inférieur
Au futur qui l’attend au Ciel dans un monde supérieur.

Entourées de grappes de raisin et de grenades pour exprimer la vie
Encadrées par des ornements continus créant une illusion d’infini
Ces croix arméniennes prient pour le salut de l’âme d’héros ou de donateurs
Et protègent les passants contre les démons provoquant leurs malheurs.

Dès le quatrième siècle, ces khatchkars par milliers pieusement construits
Furent maintes fois par des barbares sanguinaires détruits.
Mais ils restent toujours nombreux dressés face à leurs ennemis
Comme des sentinelles, insensibles au vent, à la neige, au soleil ou aux pluies.

Ami, inclines toi avec respect devant ces khatchkars
Car c’est aux forces de l’Esprit qu’ils doivent leur art.
Et dis-toi bien que lorsque la fin de temps sera arrivée
Ces pierres diront ce qu’elles ont vu, car Dieu les fera parler.

Robert SAMOIAN
Auteur de «  La valise de mon oncle, un Legs de Mémoires »
Membre de la Société des Ecrivains Dauphinois


Tuesday, April 12, 2016

An APP survey

We would like to know more about you!
Thank you for participating.

ARMENIAN POETRY PROJECT QUICK SURVEY

Friday, April 08, 2016

A reading in Montreal, Canada

Դանիէլ Վարուժան՝ Հեթանոսական Բանաստեղծութիւն, Գ. Պըլտեան՝ «Կրակէ շրջանակը Դ. Վարուժանի շուրջ»

       Կը մեկնաբանէ՝ Նարեկ Ղազարեան

  Տեղի կ’ունենայ 17 Ապրիլ 2016ին, երեկոյեան ժամը 7:00ին
Սուրբ Յակոբ Ազգային վարժարանի
«Բաստրմաճեան» սրահ
3400 RUE NADON, MONTREAL, QC, H4J 1P6

Դիմել՝
Համիկ Ղազարեան 514-582-8233
Թամար Փանոսեան 514-892-0363

Մուտքի նուէր՝ 20$
Ուսանողներու համար՝ 10$

Wednesday, April 06, 2016

Anny Romand présente son livre « Ma Grand-Mère d’Arménie » à Paris ce 16 avril

Organisé par l'Association Sainte-Croix des Arméniens Catholiques
AU CENTRE CULTUREL SAINT-MESROB A PARIS
Samedi 16 avril à 15h00
Anny ROMAND
(actrice et productrice)

Présentera son livre


Ma grand-mère d'Arménie
Récit de la marche de sa grand-mère en 1915, de son évasion et de son témoignage miséricordieux.
Ecrit à partir des confidences de sa grand-mère et du petit carnet écrit au jour le jour qu'Anny Romand découvrit.
Anny a dédicacé ce récit à sa petite-fille Alicia:
"Elle est plus Arménienne que moi puisque son père est Pascal LEGITIMUS".
Église Catholique Arménienne
10 bis rue Thouin
75005 PARIS
Métro : Cardinal Lemoine ou Monge
RER B : Luxembourg
Vente et dédicace
Entrée libre – Cocktail

Friday, April 01, 2016

Celebrating 20 Years of National Poetry Month


April 1, 2016

Today marks the 20th anniversary of National Poetry Month in the United States --  the largest literary celebration in the world -- bringing poetry to schools, libraries, bookstores, and communities. 








Sunday, March 27, 2016

Vittoria Aganoor: PASQUA ARMENA



Non fu di fiele abbeverato? Il petto 
non gli squarciò l'ignobile scherano? 
Non fu percosso, irriso, e un'empia mano 
non lo inchiodò sul legno maledetto? 


Pur, quale mai più glorïoso e forte 
risorgere, se ancor tuona la voce 
dell'Osanna, e dovunque apre una croce 
le braccia, dall'idea vinta è la morte? 


Armenia, ed anche a te squarciato il seno 
vedo dai nuovi farisei. Raccolto 
hanno il fango a scagliartelo sul volto; 
per dissetarti apprestano il veleno. 


Ma se l' insazïata orda ferina 
sulle tue membra flagellate e grame 
oggi rinnova la tortura infame 

del Golgota, la tua Pasqua è vicina. 

Friday, March 25, 2016

ASA Announces 6th “Arthur Halvajian Memorial” Armenian Poetry Competition

Rhode Island —The Armenian Students' Association, Inc. announces the start of its 6th annual poetry competition. Once again, the ASA, Inc. is partnering with the Armenian Poetry Project for the writing competition named in honor of the late Arthur Halvajian, a former trustee who led its Board in sponsoring the first competition. The 2016 competition opens April 1st and the deadline for submissions is May 28, 2016. The competition winners will be announced by the jury in June 2016.

"Over the past five years we have received hundreds of entries from across North America and continue to be impressed with the creativity, quality, and range of poems. We look forward to reaching out to even more communities in the coming months," said Alice Movsesian, a member of the ASA, Inc. Board of Trustees as well as its liaison to the competition’s organizing committee.

ASA Board of Trustees secretary M. Manoog Kaprielian sees the poetry competition as a particularly meaningful window of expression for Armenians who endured the pain of survival as refugees out of Azerbaijan and Syria, settling recently throughout the United States and Canada. “We will do all that we can to reach out wherever they may be”, stated Kaprielian.

The Armenian Poetry Project, led by poet Lola Koundakjian, is a research and documentation site for 19th to 21st century Armenian poems and related topics. Currently containing over 2500 poems, it is celebrating its 10th anniversary this year. APP has a worldwide following and releases poems through RSS feeds, Twitter and podcasting.

All individuals of Armenian descent, residing in the United States and Canada are invited to submit their work, in English or Armenian, for the competition. Entries should be e-mailed by May 28, 2016 to ArmenianPoetryProject@gmail.com with the subject heading "Halvajian ASA/APP Poetry competition". Only one UNPUBLISHED poem per individual may be submitted.

The competition groups submissions into three categories; students (ages 12-17), college age (ages 18-22), and adult (ages 23 and older). A top prize will be awarded for each of the categories in the amounts of US $75 (students), $125 (college age), and $300 (adult).

Each poem submitted for the competition must be accompanied by the author's full name, age, home address/telephone number. Students must include school name and sponsoring teacher's telephone number.

You can learn more about the Armenian Poetry Project by visiting http://armenian-poetry.blogspot.com.

The Armenian Students' Association of America, Inc. encourages educational pursuits by Armenians in America and the raising of their intellectual standards, providing financial assistance in the form of scholarships to deserving Armenian students, developing fellowship among them, cultivating in them the spirit of service in the public interest, and acquainting them and the entire American community with Armenian culture.


Armenian Students' Association, Inc.
333 Atlantic Avenue
Warwick, Rhode Island 02888
Tel: (401) 461-6114
Web: www.asainc.org
E-mail: asa@asainc.org
PRESS RELEASE
For Immediate Release
Contact: Nathalie Yaghoobian
E-Mail: asa@asainc.org

Thursday, March 24, 2016

ԼՕԼԱ ԳՈՒՆՏԱՔՃԵԱՆ։ ՄԱՌԱԽՈՒՂ

Թափառական աստղերուն հարցուցի՝
Ու՞ր են մարդոց թռցուցած խելքերը:

Անոնք պատասխանեցին՝ գնա՜ արեւելք
բայց հոն խելքեր չգտայ։

Դեղին դաշտերուն մէջ երկնցայ
ու խոտերուն հարցուցի ու՞ր են

երեւակայական ոգիները ու անոնք
պատասխանեցին՝ շուրջդ դիտէ՛։

Խմողներուն, ծխողներուն, ձուկերուն ու մուկերուն
աչքերուն մէջ խորու՜նկ նայեցայ

ու հարցուցի՝ ու՞ր են ու՞ր թափառական
աստղերը ու անոնք մատով ցցուցին…

մառախուղը։


Այս բանաստեղծութիւնը լոյս տեսած է ՀԱՅՐԷՆԻՔ թերթին մէջ։

Thursday, March 17, 2016

ՓԱՆՈՍ ՃԵՐԱՆԵԱՆ։ՓՈՔՐԻԿ ՏՂԱՆ

Յափշտակուած
կը դիտէ
ճակատ մեկնող զինուորներու շարքերը
կը կարծէ, թէ
ինքն ալ կը վերադառնայ
անոնց հետ
ու վերստին
կը շխկրտան
պատերազմի իր խաղալիքները։

Wednesday, March 16, 2016

ՓԱՆՈՍ ՃԵՐԱՆԵԱՆ։[Թիթեռի նման]

Թիթեռի նման
Թեթեւ կը զգայինք
Երբ հովը մեզ կը մղէր
Մեր ճանապարհին։

Ճամբեզրին
Ցօղունները եւս՝
Հովու շոյանքէն տարուած,
Մեր քայլերուն զուգահեռ
Կը թեքէին։

Հիմա,
Փոթորիկներ կը խաչաձեւեն մեզ
Մեր ճանապարհին.
Հոգիս, նմանի'ր այն թեւաւորին,
Որ թռչիլ գիտէ։

Monday, March 14, 2016

ՓԱՆՈՍ ՃԵՐԱՆԵԱՆ։ Նստարանը

Բարտիները
Գիշեր-ցերեկ կը շշնջեն իրարու
Գուցէ ըսելիքներ ունին կիսաւարտ տակաւին…

Աշնան վերջին օրերն են.
տերեւներ
կը կաթկթին,
ո՞վ իմանայ
ո՞ր մէկ բարտիի ճիւղերէ հիւսուած՝
սիրոյ հազար խոստումներ լսած՝

դէպի
այդ միս-մինակ
նստարանը։

Փանոս Ճերանեան
Մոնթրէալ Դեկտ 2015

Born in Lebanon in 1942,  Panos Jeranian attended the Mesrobian primary school in Bourj-Hamoud; the Mekhitarist secondary school. His undergraduate and graduate degrees include Haigazian College (educational psychology); the State University in Armenia (Armenology); the American University of Beirut (MA in political sciences). He taught children with development disabilities, then worked for many years for the Mitsubishi Corporation. He has travelled widely and lived in many countries experiencing many cultures.

Jeranian began writing in his youth. His work has appeared in Armenian reviews worldwide such as PAKIN, Aztag, both published in Lebanon, Horizon, in Montréal and Marmara, in Istanbul.

His collections include «Քամիներ»,  «Քեզ ինչպէս կոչեմ», «Ի լուր» «Բառերու Լոյսը», «Ժամանակներ».




Saturday, March 12, 2016

ԼՕԼԱ ԳՈՒՆՏԱՔՃԵԱՆ։ ԵՐԵՒԱԿԱՅԱԿԱՆ ՆԱՄԱԿԱՆԻ

ՁՄԵՌ Է, ՍԻՐԵԼԻ ԲԱՐԵԿԱՄ

Ամիսէ մը գիրքս լոյս կը տեսնէ
Ու չե՛մ գիտեր, ընկեր ճան,
Թէ բացի ընտանիքէս
Ընթերցող պիտի ունենա՞յ։
Երկու մեթր ձիւնը յաղթահարել
Աւելի դիւրին է քան հայ ընթերցողին
Տրամադրութիւնները:
Երեսունհինգ տարի է ձմրան ցուրտին չեմ վարժուած
Բայց կը փորձեմ միտքս ձիւնի պէս անբիծ պահել:
Բարեւներ տիկնոջդ։

ԳԱՐՈՒՆ Է, ՍԻՐԵԼԻ ԲԱՐԵԿԱՄ

Բանաստեղծութիւնդ ստացայ
Ձայնագրութեան հետ, ու կրկին՝ ապրի՛ս։
Այդ օր, երբ խռպոտ ձայնով
Զայն լսեցի, արդէն կը զգայի
Թէ որքան կարեւոր էր ընտանեկան
Սիրոյ մեղեդիէն չհեռանալ:
Գրեցիր հիւսիսային Ափրիկէի հարցերուն մասին։
Քանինե՜ր մեռան։ Բայց մեր կեանքը կը շարունակուի։
Երեսունհինգ տարի է գարնան գեղեցկութենէն
չեմ կշտացած ու կը փորձեմ անոր հետ հոգեպէս վերածնիլ։
Տղոցդ համբոյրներ։

ԱՄԱՌ Է, ՍԻՐԵԼԻՍ

Խոլորձներս տակաւին ողջ են ու մինչեւ այսօր
Ծաղկած մնացին, բայց հիմա սկսած են
Իրենց երկար քունը մինչեւ աշուն։
Այդ իրիկուն երբ աչքերդ գոցեցիր եւ
բանատեղծութիւն մը արտասանեցիր,
սրտիս մէջ մեծ բան մը պատռուեցաւ
Ու հոգիիս մէջ թափանցեցիր։
Կը յիշե՞ս երբ հանդիպեցանք թանգարանը ու չկրցայ խօսիլ։
Այդ նկարները աչքերուս առջեւ են տակաւին:
Երեսունհինգ տարիէ ի վեր քեզի կը սպասէի:
Բարեւներ անծանօթ մօրդ։

ԱՇՈՒՆ Է, ՍԻՐԵԼԻ ԲԱՐԵԿԱՄՈՒՀԻ

Օրերը կը կարճնան ու գրելու համար
Աւելի ճիգ պէտք է։
Կ’ուզեմ անդադար դուրսերը պտտիլ
Ու բնական լոյսին հետ խաղալ։
Այս շաբաթ քու հալավա պի ժիպնը
Պիտի սարքեմ։ Քսան տարի առաջ
Երբ հոս կ’ապրէիր այս անուշեղէնը
Պատրաստել սորվեցուցիր ու միշտ քեզ կը յիշեմ։
Թէյ խմելու օդ է, ընկերուհի ճա՛ն։
Քոյրերուդ՝ բարեւներ։

ԼՕԼԱ ԳՈՒՆՏԱՔՃԵԱՆ
Նիւ Եորք

Այս բանաստեղծութիւնը լոյս տեսած է ՀԱՅՐԷՆԻՔ թերթին մէջ, Մարտ 11, 2016

Sunday, February 28, 2016

ԾՈՎԻԿ ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ։ Հոլանտա

Բացի սիրտս ու տեսայ, հոն կար ցաւ, մորմոք, կարօտ, արցունք… կամաց-կամաց հրելով տեղ պատրաստեցի նորերուն, հոն տեղաւորեցի՝ ափ մը ժպիտ, պտղունց մը յոյս, կաթիլ մը սէր ու երկու տող երաժշտութիւն:

Պիտի երգեմ կեանքը,

Պիտի պարեմ սէրը,

Պիտի խմեմ յոյսը,


Մինչեւ որ ցաւը ամչնալով կամքէն՝ երես դարձնելով հեռանայ ինձմէ:

Saturday, February 27, 2016

ՓԱՆՈՍ ՃԵՐԱՆԵԱՆ։ Անն Մարիին

Կար ժամանակ
բառերը
վարդակարմիր շուրթերուդ վրայ
գարնան ծաղիկներու նման
խօսուն էին.

Սիրելիս,
երբ այլեւս չես ձայներ,
սեւ սաթի գոյն աչքերդ
չեն հանդիպիր աչքերուս,
դուն ինձմէ ներս եղանակներ կը
փոխես...

աշուն կ՛ըլլայ
շուքերու հետ կ՛երթեւեկեմ
լռութեանդ ընտելանալու.

Մինչեւ անգամ
կը լսեմ
թիթեռի հրաժեշտի խօսքը
հեռացող արեգակին։

ՓԱՆՈՍ ՃԵՐԱՆԵԱՆ
2016
«Հորիզոն Գրական»

Thursday, February 25, 2016

Paylag Khatchadourian (1906-1991): Farewell Aleppo

Քաղաք մըն ես դուն արաբական,
Ծննդավայր իմ պատուական.
Աչքս բացի քեզի տեսայ,
Գիտցայ թէ ա´լ քաղաք չկայ։
Իմ հայրենիք երկրորդական,
Ժողովրդովդ սիրական.
Եղար հայուն բարի պաշտպան
Տուիր մեզի հաց ապաստան։
Ապրեցանք մենք միշտ միասին
Որպէս եղբայր հայն արապին.
Գործեցինք մենք միշտ միասին,
Որպէս անկեղծ Սուրիայի։
Մօտ է օրը մեր բաժանման,
Իմ մանկութեան լոյսի խորան.
Պիտի յիշենք քեզ տեւական,
Իմ մանկութեան յոյսի խորան։
Էջմիածնայ կոչնակը հնչեց,
Զաւակները իր քովը կանչեց.
Կը բաժնուիմ քեզմէ սիրով

Հալէպ քաղաք մնաս բարով։

You are an Arab city,
My honorable birthplace.
My eyes opened and I saw you, I knew there was no other city.

My second fatherland,
With your Syrian people.
You became the good protector to the Armenian You gave us bread and shelter.

We have lived always together, As brothers Armenian to Arab. We have worked always together, As a Syria without guile.
The day of our separation is near,
O altar of the light of my childhood. We shall ever remember you,
O altar of the hope of my childhood.

Etchmiadzin’s* carillon rang out, Calling her children to her.

I am parting from you with love, City of Aleppo, farewell.

* Etchmiadzin is reference to the famed cathedral located in the historic Armenian city of Vagharshapat 


Notes
Armenians have chanted in Aleppo's Forty Martyrs Armenian Apostolic Church (Armenian: Surb Karhasnits) since it was constructed in 1429. An ancient rest stop along the Christian pilgrimage route from Western Armenia to Jerusalem, Aleppo hosted hostels, churches, and a small but well- anchored Armenian community. During Ottoman rule, Aleppo was a stable, religiously tolerant city located along the Silk Road. Aleppo was home to diverse ethno-religious communities and international merchants who prospered in its famous covered market known for its silk, wool, carpets, and other artisanal wares.
Aleppo’s Armenian population swelled in the late 16th and early 17th centuries, prompted by failed crops in the eastern Ottoman provinces, greater economic opportunities abroad, and the catastrophic destruction of the Armenian trading city of Julfa by Safavid Shah Abbas during a war with the Ottomans. To service the expanding Christian community, Muslim and Christian donors supported the renovation of the Byzantine-era district that would become Aleppo’s Christian quarter, Judayda, where the Forty Martyrs Church is located. At the turn of the 17th century—referred to as the “Armenian Golden Age”-- Armenians held extraordinary political and economic power in the city. A donation by Khoja Sanos of Julfa, a prosperous merchant and head of the Aleppo customs house, financed the first major renovation of Forty Martyrs Church in 1616.
Situated next to Forty Martyrs is the Armenian church of the Holy Mother of God (Surb Astuatsatsin), which was converted into the Zarehian Museum in 1991. Historians believe the church was originally built as a prayer hall during the 12th century Crusades. The space was formally renovated into a church in 1455 with a donation by Khoja Maqsud, another wealthy Armenian merchant from Julfa. The Forty Martyrs Church, which today shares a common courtyard with the Zarehian Museum, is located across the street from the Armenian prelacy, which serves as the central institution for Syria’s Armenian community. Along the same alley in Judayda are churches representing the Maronite Catholic, Greek Orthodox, and Syriac Catholic Christians of Aleppo.
Aleppo's Armenian population was in decline even as the Hamidye Massacres (1894-1896) brought more Armenians from the eastern provinces of the Ottoman Empire seeking refuge. Later, during the Armenian Genocide (1915), the Ottoman government began deporting the Greek population and subsequently launched a campaign of genocide against the Armenian inhabitants in the eastern provinces. Hundreds of thousands of Armenians were deported to Aleppo before being pushed to the killing fields east in Der Zor. The Ottoman ethnic cleansing campaign expanded to include other Christian groups, including 275,000 Syriac Christians who perished, in an event remembered as the “Sayfo (“the sword”).”
A total of 1.5 million Armenians were killed during the genocide, an event that the Turkish government continues to deny. The ethnic cleansing of Anatolian Christian populations occurred in provinces where they numbered upward of 25-30% of the population, thereby Islamicizing the emerging Turkish state. By the 1920s, 100,000 Armenian refugees, along with surviving Assyrians, settled in Syria, most of them in Aleppo. Building new lives in post-war Aleppo, refugee camps evolved into vibrant Armenian neighborhoods and reinvigorated Syria’s Armenian population.
Syria's current civil war has endangered all of its Christian communities and made large parts of the city uninhabitable and unsafe for all Aleppans, regardless of creed. Before the war, Syria’s Armenian population was approximately 50,000; within three years, the population was roughly halved. In October 2012, St. Kevork church, a structure that dates back to 1937, was burned in the Armenian neighborhood of Nor Kyugh (Maydan). 2015 was ushered with the bombing of St. Rita Armenian Catholic Cathedral in Tillel, just a hundred feet from the Armenian Prelacy in Judayda. What remains of Aleppo's historic Armenian community is likely to be a shadow of its pre-war size when the war subsides.
The dialect of Western Armenianspoken by the Armenians of Aleppohas been designated an endangered language by UNESCO, and is expected to go extinct in the next 100 years. These chants are the sounds of the disappearing Armenian community in Syria, making this pre-war recording even more valuable as it documents the songs of a vanishing culture.
Info about the Album Name
The Forty Martyrs Church is named after 40 Roman soldiers who converted to Christianity only to be punished by Roman authorities in 320 A.D. According to legend, he authorities forced the soldiers to strip naked and stand in a freezing lake overnight. The next morning, the soldiersbarely alive after enduring the bitter coldwere burned alive. Early Christians memorialized these soldiers for their bravery in the face of persecution, making it an especially apt metaphor for the current violence in Syria.
By Elyse Semerdjian, Associate Professor of Middle East History, Whitman College 

Monday, February 22, 2016

Keith Garebian: THE WALLS OF DIYARBEKIR

Old walls, volcanic rock.
A shape of containment, 
relics and small lives
cloistered in silence. 
Rock by black rock, they lived in this place
which closed them in. Old walls infested
with snakes, scorpions, and elegies
of spider webs.

Always hard 
not to have a safe place,
to feel cut off
because your spire, Sourp Giragos,
stands taller than a minaret. 

A foreign people, these ancestors
for one who is not hemiserim.1
But they have something to tell me
even when their stories are evasive
because they can’t name all
that was destroyed of their race.

Stonework of penetrable dreams
at any view.
Stone, metal, and spirit
locked in spirals
diminishing together.
On this side of silence
there are no smiles.

Yet we must dream above 
the fallen bell-tower,
the eight-sided clock
with bell cast in Istanbul.
Dream of poems in these walls
where one sad person talked to another,
songs surging out of souls
singing to the moon
after slow sunsets.


1 A person of this place


This poem was recently shortlisted for the GritLit Poetry Contest run by the Hamilton Arts Council in Canada. It will be included in Mr. Garebian's next poetry collection, currently entitled Armenian Elegies.

Sunday, February 21, 2016

Ծատուր Պէրպէրեան։ Ուղեգիծ

Պիտի խօսիմ, կարդամ եւ գրեմ։ Բայց մայրենի լեզուովս։֊

Պիտի աշխատիմ, երգեմ եւ ստեղծագործեմ։ Բայց քաղաքակրթութեան համար:

Պիտի հաւատամ, յուսամ եւ երազեմ։ Բայց միշտ տոկալով:

Պիտի հերկեմ, սերմանեմ եւ տափնեմ։ Բայց միշտ հսկելով որ ծլին ու ծաղկին։

Փոխան ջուրի , այս բոլորին ալ սրտէս ու հոգիէս բան մը պիտի տամ։

Եթէ յաջողիմ ուղիս վերջացնել այս ձեւով, այդ պիտի ըլլայ ինծի աղուոր երազի մը իրականացումը ։ Նաեւ ընծայ մը Հայոց աշխարհի մշակոյթի տաճարին։ որուն կ՛երկրպագեմ ջերմօրէն։

Փարիզ, 1930

Saturday, February 20, 2016

Գիրք մը - հեղինակ մը՝ Ծատուր Պէրպէրեան (1901-1995)

Սիրելի ընթերցողներ՝ 

Բացիկներ արձագանգներ գրքէն կը ներկայացնենք այս բանաստեղծութիւնը։

ԵՐԲ ԵՍ ՄԵՌՆԻՄ…



Երբ որ մեռնիմ օր մը ես, առէք տարէք հայ թաղին
Գերեզմանոցն ու անձայն, զիս յանձնեցէք մայր հողին։
Զի ան սուրբ է, անեղծ է, ու արիւնն իմ աղի պէս
Պիտի պահէ ծոցին մէջ, ընդելուզէ վերջնապէս:

Դագաղս երբ յամրօրէն իջնէ փոսը ցրտաշունչ,
Մէյ մէկ ափ հող ցանեցէք ու հեռացէք անտրտունջ:
Ոչ կենսագիր, ոչ աղօթք, ոչ ալ յուզում, այլ միայն
Վարդ մը դրէք շիրիմիս, որ ժպտի ինձ լռելեայն։

Զի ես երբեք չեմ տեսած ոչ մէկ ժպիտ կամ խօսքեր
Որ ջանային սփոփել ցաւերս լուռ, կարեվէր։
Բայց հակառակ բարութեանս, սուր սլաքներ ստացայ։
Սլաքներ սուր, կեռ, որոնք՝ խոցեցին զիս անխնայ։

Ես չեմ ուզէր որ ատոնք մօտենան հողաթումբիս,
Ու շպարուած բառերով հեղ մը եւս խոցեն զիս։
Թող ձգեն զիս որ բաժնեմ ցաւերը մեր սուրբերուն,
Որոնք ինկան ձեռընկապ, Ապրիլեան սեւ օրերուն։

Փարիզ, 1986






Բացիկներ Արձագանգներ
Տպագրիչ : 
Imprimerie Poréba - Paris
 1990

Thursday, February 18, 2016

Marina Manoukian: Untitled

I.

It’s easy not to think about when you’re not thinking about it. But once the door cracks open and you snap awake to someone coming in at five in the morning, it’s hard not to indulge. Poems don’t write themselves as you get fucked. Though it’d be nice to be able to write and fuck. Who knows where the mind could wander to with such distractions? Imagine the words lettered right before those electric shocks come. Writing’s just like fucking. When it’s good you’re at once trying to escape and pull it into you ineffably. It’s overwhelming and exhausting and you want to beg it to stop but each pulse leaves one craving harder and deeper. A subtle balance between letting yourself be ravaged and giving it everything—bursts of energy coming and going. The need for a cigarette afterwards. I was once told that was cheesy by a nonsmoker. And of course, when you’re not thinking about it, it’s easy not to think about.

II.

The question of “are you satisfied”

Why does satisfaction imply a cessation of what brought one to that state? If you’re satisfied with life are you done? Of course you’re satisfied. That’s why you immediately want more.

One fuck, one paragraph. You gasp and brace yourself for what’s to come, and you’re satisfied with the results. But runaway blank space on the page teases just as much as a naked body having done its job. You want more. Who wouldn’t?



Marina Manoukian is a twenty-something person milling in New York City, splitting her time between reading and writing and reading and reading. She graduated from Sarah Lawrence College and after four years of concentrating on concentrations, she now works in a bookstore. Recent works may be found at Empty Mirror, Down In The Dirt, and Gingko. Look for more of her works at https://www.marinamanoukian.wordpress.com/
  
This poem has appeared in Rat's Ass, an online journal. 

Tuesday, February 16, 2016

Յովհաննէս Ասպետ։ՁԻՒՆԱՊԱՏՈՒՄ

Գիշերին մէջ ձիւնը իջեր է,
Համատարած դաշտաստանին վրան,
Ձիւնեղէն պատկերներ գծեր է,
Օ՜, սպիտակ առաւօտը ձմրան:

Ո՜հ, պատուհանս ալ ծածկեր է,
Իր ձիւնեղէն զարդարանքներով,
Եւ ինչ գեղեցկութեամբ հմայեր է,
Իմ պարտէզը ձիւնէ ծաղիկներով:

Կապոյտ երկինքին վրայ մեղմամաց
Արեւը՝ ոսկէ շողեր կ՛արձակէ,
Ու ոգեւորում մը աննախընթաց,
Ձիւնապատ սրտէս ներս կը խուժէ:

Օ՜, սպիտակ առաւօտը ձմրան,
Կը ծածկէ ահըն մռայլ հոգսերուս,
Ու իր հետ կը բերէ տօնական
Խայտանքն ոսկէյոյս տենչանքներուս:


                                                                                                

Thursday, February 11, 2016

Saturday, January 16, 2016

Shamiram Sevag: LE DERNIER MOT

Et quand je partirai
Pour le dernier voyage
Quel mot je noterai
Sur ma dernière page ?
Quel mot je choisirai
Le plus fou ? Le plus sage ?
Est-ce que j'exploserai
Rugissant de rage
Ou bien je me plierai
A ce fatal passage ...
Je me dénuderai
Dans un ultime message
Ou je me masquerai
D'un savant maquillage
Mille pensées surgiraient
Toute une foule de visages
Peut-être j'emporterai
L'inconnu de passage.
Le destin choisirait
L'instant et le rivage
Qui marquera l'arrêt
De tous les bavardages.
Est-ce sans peur, sans regrets
Ou cruel arrachage ?
Est-ce que je serai prêt
Ou surpris en sauvage ?
Mes pensées, mes secrets
Seront-ils du voyage ?
Ou mon silence serait
A jamais sans partage ...
Partirai-je en secret
Ou bien selon l'usage
Seul Dieu me guiderait
Pour mon plus beau voyage
Et je m'effacerai
Dans l'océan de nuages
Sans peur, sans regrets
Sans laisser de message ...
" J'ai vécu " suffisait

Point final sur ma page.

Friday, January 15, 2016

Shamiram Sevag: LES DERACINES

Nous les déracinés,
arrachés de nos terres
des siècles el des années,
refusons de nous taire.

Nous les déracinés,
implantés dans le Monde
partout nous sommes nés,
nos racines sont profondes

Nos racines arrachées
à nouveau s'enracinent
sans jamais se détacher
de nos vraies origines.

Des siècles et des années
nous qui savons souffrir,
bien que déracinés,
refusons de mourir.


Shamiram Sevag, the daughter of Roupen Sevag, was born in 1914 and lives in France. In 1995, she published a volume in memory of her father entitled Message à mon père: Rouben Sevag

Thursday, January 14, 2016

Տիգրան Գաբոյեան։ Յարութ Կոստանդեանին…

Ֆրանսահայ իսկական բանաստեղծ մը

Յարութ Կոստանդեանին…
                    Բանաստեղծութեամբ…


Հեռուն մշուշի մէջ լեռ մը։ Լերան վրայ մարդ մը,
Ուսերուն գլուխ մը։ Գանկոսկրին մէջ հազար հարցեր։
Զինք չեմ նշմարեր, լոկ կ՛ուրուագծեմ։
Կողքս փոքրիկ մը գնդակ կը խաղար։
Մօտս դեռեւս հարիւրաւոր հարցեր, որոնց գերի գլուխ մը։ Գլխին յենուած մարմին մը։ Մարմնին մէջ հսկայ լեռ մը, որ շրջապատուած է մշուշամաշկով, որը լոկ կ՛ուրուագծուի ուրիշներու կողմէն։
Կողքս փոքրիկ մը կու մար։ Գնդակը չկար։
Լեռները ինչքան մինակ են… մինակ

10.99 Հալէպ






Wednesday, January 13, 2016

Յակոբ Նալպանտ։ [Որոտը ռումբերու, ահազանգն անապահովութեան]

Որոտը ռումբերու, ահազանգն անապահովութեան
Կրծեց ու յօշոտեց
Երեւակայութեանս հորիզոնը:
Ես վերածուեցայ
Ամուլ եւ steril
Ճեփ- ճերմակ թղթի առաջ
Մարտնչող
Բայց պարտուող բանաստեղծի,
Ինչպէս արեան սպիտակ հոսքերուն դիմաց
Անզօր անյոյս մաքառող
leukemia-ով տառապող մարդու։

Tuesday, January 12, 2016

Կարօ Յ Արսլանեան։ Փալմիրայի Զենոբիային

Կ՛անցնիմ արագ, այնքան արագ, ուր չկայ դարձ դէպի քեզ,
Կ՛երթամ դէպի երազները, ուր չկաս դուն ոչ ալ ես,
Կ՛երթամ մինակ ես գրկելու Աստուծոյ սէրը սրբակէզ.
Կ՛երթամ յոյսով, նոր հաւատքով վերաբորբոք նոր կեանքով։

Կը հաւատամ, որ նոր գործով պիտի ծաղկին նոր կեանքեր
Ու հաստատուն հպումներով վերստեղծեմ քեզ կրկին,
Անուշ հոգուդ թռիչքներուն դառնալ երկինք մը կապոյտ.
Քու հետ զարթնիլ ամէն օր, թէկուզ քու հետ մթագնել։

Թոյլ տո՛ւր, անհաս ճամբաներս հանգչին ներքեւն ծունկերուդ
Իմ կիսաւարտ հատորս ամբողջացնեմ քեզի հետ,
Թոյլ տո՛ւր, վերջին անգամ ես վանեմ կասկածը սրտէս,
Քու ժպիտով սկրտուած վերադառնամ կրկին քեզ։


Կարօ Յ Արսլանեան, Փալմիրա 6/2/2004
Լոյս տեսած է ԵՐԹ Սուրիահայ Տարեգիրքին մէջ, Հալէպ 2005

Monday, January 11, 2016

Ծովիկ Կարապետեան։ ՈՐԲԱՑԱԾ ՑԱՒ

Պարապ սարապ, աննպատակ կը թափառէր Արմէնը անծանօթ, խորթ, անհարազատ փողոցի մը մէջ:

Տարբեր բնութիւն, այդքան ուրիշ որ քամին չէր փսփսար ականջին, թռչունները նոյնիսկ օտար վարդապետութիւն կը քարոզէին կարծես:

Արմէնը չէր ուզեր վերադառնալ արցունքի խոնաւ հոտով սենեակը, որ ունէր չորս վրան յարձակող պատեր, առաւել հինգերորդ պատը, որ իր եւ իր մէջ՝ որբացած ցաւերուն պատն էր:
Շարունակեց քալել. մոխրագոյն ճամբաները կամաց-կամաց կը սահէին ոտքին տակէն. յանկարծ տարածուեցաւ էութեան մէջ քթին եկած մեղրածաղիկի բուրմունքը, յափշտակելով զինք տարաւ ծիածանի գոյներու ճանապարհէն:

Քայլերը արագացան, ծանօթ, շատ ծանօթ էր այս թաղը, նեղ ու երկար:

Աջին նստած էր դերձակ Անդրանիկը, իր խանութին առջեւ, աչքին սեւ ակնոց, ձեռքը ասեղ ու թել, ձախին վարպետ Վարդանը նարտի կը խաղար Սերոբին հետ, ու մէկ կողմէն կ’ըմպէին սուրճերնին: Արմէնին ոտքերը աւելի արագացան… քիթին կու գար Պարղուտին համեղ կարկանդակներուն հոտը:

Արմէնը Հոգետունէն անցնելով հասաւ հօրենական բակը:

Աչքերը խոշոր-խոշոր կը փայլէին, ձեռքերը քրտնած, իսկ սիրտը կարծես ցատկելով դուրս գար ու մագլցէր մեծ հօրը ցանած թութի ծառին վրայ:

Արեգակի նման յայտնուեցաւ բամպակէ, կլոր դէմքով, խնձորիկ այտերով, մխիթարական ժպիտով՝ մայրը… մէջքին կապած գոգնոցով ու ձեռքերուն վրայ՝ խմորի մնացորդներ:

Հոս թռչունները հայերէն կ’երգէին:

Արմէն անմիջապէս գոցեց աչքերը, պահելու համար դրախտային վայրկեանները յաւիտեան. երբ բացաւ զանոնք… ցնդած էին կախարդական աստղերը:


Կրկին մոխրագոյն էին ճամբաները ու ինք հասած էր իր հինգ պատնոց, արեւուն տակ նեխած սենեակը. հետը բերած էր մօրը պատրաստած նարինջի պաղ օշարակը։

«Հայրէնիք», 10 յունուար 2016


Tuesday, January 05, 2016

Շնորհաւոր Նոր Տարի և Սուրբ Ծնունդ

Շնորհաւոր Նոր Տարի և Սուրբ Ծնունդ
Merry Christmas and Happy New Year
Joyeux Noël et Bonne Année


Լօլա Գունտաքճեան/Lola Koundakjian
ArmenianPoetryProject[at]gmail[dom]com

Monday, January 04, 2016

Գեղամ Սարեան։ [Կը պո­կեմ ես այ­սօ­րուայ քո թեր­թի­կը, օ­րա­ցոյց]

Կը պո­կեմ ես այ­սօ­րուայ քո թեր­թի­կը, օ­րա­ցոյց,
Խին­դա­շա­ղախ թա­խի­ծով, հա­ճոյ­քով կը պո­կեմ ես,
Ինչ­պէս աշ­նան մէկ տե­րեւ ու վար­դի թու­փը ինչ­պէս
Կը պո­կեմ ես այ­սօ­րուայ քո թեր­թի­կը, օ­րա­ցոյց։
Ես կը տես­նեմ ա­նոր մէջ ժա­մե­րու վազ­քը վսեմ,
Մա­հա­ցում­ներ կը տես­նեմ ու ծնունդ­նե­րը բա­զում,
Ես կ՚օրհ­նեմ ա­նոնց մէջ գա­լիք մեր կեան­քը լու­սէ,
Այն­քան վստահ, այն­քան ջինջ, ինչ­պէս վճիտ ե­րա­զի մէջ։



Sunday, January 03, 2016

Michael E. Stone: Winter in Armenia


The land has put on winter.
The poplars are naked.
Rounded mountain tops
snow white,
peek above
black ploughed fields
on rolling hills.

Scattered obsidian glints
catch the low western sun,
sparkle like Christmas lights,
on and off, on and off,
as the road winds.

The spirit of mist
descends
far off.


Michael E. Stone


Thursday, December 31, 2015

ԻԳՆԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ: ԹԷ ԻՆՉՊԷՍ



Թէ ինչպէս անցաւ տարի մըն ալ
Թէ ինչպէս
Սալաճագի նաւամատոյցէն
Մայրամուտ մը անգամ չկրցանք դիտել


28.12.1979


Wednesday, December 30, 2015

Quote for the month of December 2015

«Ղարիպ, սիրտդ մի՛ նեղեր.
այս դժուար օրերս անցնի։

Շատ ղարիպ ի տուն դարձաւ,
մի՛ վախիր թէ քեզ չի լինի։»

Մկրտիչ Նաղաշ


Medieval Mystic Poet Mkrtich Naghash (c. 1394-c. 1475) was Archbishop of Diarbekr.
In [his] love songs, the Rose and the Nightingale whisper to each other fiery love speeches complaining of each other's cruelty. Then they admonish each other not to let their passion consume them, and sing each other's praises.
The New Armenia, Volumes 11-12, February 1919

Tuesday, December 29, 2015

Monday, December 28, 2015

A video treat for Christmas, enjoy!


Hrand Nazariantz, "Tre Poemi". Poeta bilingue armeno. Tre poemi tradusse dall'armeno. C. Giardini1924



Hrand Nazariantz, armeno di Costantinopoli, intellettuale di spicco della sua comunità, fugge dalla sua città, dal suo sobborgo di Uskudar costellato di moschee ma anche di chiese e sbarca a Bari sospintovi dalla Storia come un battello senza vela dal moto delle onde. È il 1913. La temperie che lo porta a queste rive è drammatica, ed è una persecuzione a un tempo etnica e politica. Del suo popolo non è il solo che fugge e non è il primo. L’esodo degli armeni dall’Impero Ottomano è cominciato dalla fine del secolo precedente, in un doloroso e costante stillicidio e riguarda soprattutto intellettuali come lui e la classe abbiente della comunità armena in Turchia. Per l’esule, Bari, per quanto piccola e marginale, diventa l’unica possibile “altra” Istambul-Costantinopoli, dentro una tensione al ritorno durata tutta la vita. E qui, oggi, riposa: nella Necro- poli di Bari, in un loculo anonimo che reca solo nome, data di nascita e morte, e la definizione di “Poeta”.

Nell`introduzione "Noi siamo armeni" del poeta sovietico armeno Paruyr Sevak. (for the Armenian original, please click here)


recitati da Lia Careddu e Marco Spiga con Irma Toudjian al pianoforte 
Mercoledì 17 ottobre 2012, ore 21 Minimax, via De Magistris 12 , Cagliari

Seconda parte
recitati da Lia Careddu e Marco Spiga con Irma Toudjian al pianoforte 

Monday, December 21, 2015

Armenian Poetry Project - Հայ Բանաստեղծութեան Համացանցը

As we approach the 10th anniversary of the Armenian Poetry Project,  we pledge to continue researching and sharing the best Armenian poetry, using state of the art technology. 

We remain the only website to provide audio and text RSS feeds of poems written by Armenians, as well as contemporary authors on Armenian subject matters. 


We continue providing all internet surfers free access to the webpage and audio downloads 24/7/365 via RSS, Twitter and iTunes.


One thing that won't change will be APP's broad spectrum:
- gems by authors from the 19th century to the present
- introduction to out of print books
- an index of authors and countries
- experimental works by contemporary authors
- introduction of budding authors, including the APP/ASA poetry competition winners.
- different languages of expression, mostly Armenian, English or French, with translations provided whenever possible


This project is curated and produced by Lola Koundakjian in New York. To contact APP, send an email to: ArmenianPoetryProject[at]gmail[dot]com.


Please consider making a donation via Paypal.com by clicking on the button below. Your donations help maintain the audio website, buy books and replace equipment for the recordings as well as research in libraries. 


հայերէն՝ To view the Armenian characters, setup your browser to view UNICODE (UTF-8) as the character's encoding.







This is a feedburner validator


We are proud to be ranked on the Hyetopia.com site.