Արմեն Շեկոյան։ ՀԱՅՐ ՄԵՐ

Մեր անձնական ու մեր հանուր,
մեր ընդերք ու մեր եթեր,
մեր խոշոր ու մեր մանըր,
մեր գերծանըր ու թեթեւ։

Մեր շնորհ ու մեր հունար,
մեր չափածո ու արձակ,
մեր միակ ելք ու հնար,
մեր ընտիր ու բացարձակ։

Մեր ապավեն հարեհաս,
մեր աստառ ու մեր երես,
մեր մտերիմ ու անհաս,
մեր գունատ ու վարդերես:

Մեր ձմեռ ու մեր գարուն,
մեր աշուն ու մեր ամառ,
պատկառելի ու սիրուն,
մեր անմեռ ու մեր անմար։

Կյանքի իմաստ, կյանքի բույր,
մեր հարգանք ու մեր պատիվ,
մեր միակ ու բազմաբյուր,
մեր միածին ու անթիվ։

Մեր բարեկիրթ ու մեր բիրտ,
մեր խստաշունչ ու փափուկ,
մեր հոգատար ու անսիրտ,
մեր ցրտաշունչ ու տաքուկ։

Մեր պատասխան ու մեր հարց,
մեր վարժություն ու խնդիր,
մեր հացադուլ ու մեր հաց,
մեր միակ ու ազգընտիր։

Մեր մակերես ու մեր խորք,
մեր վերամբարձ ու ինտիմ,
մեր ապավեն ու մեր կուռք,
մեր ընտրյա˜լ, մեր լեգիտի˜մ։

Դու` ամեն օր ու անվերջ,
Մեր հաշտություն ու մեր վեճ,
Դու` մեզնից դուրս ու մեր մեջ,
Դու` մեր սկիզբ ու մեր վերջ։