Վահան Թէքէեան։ Կ՛անձրեւէ տղաս…

Կ՛անձրևէ, տղա՛ս... Աշունը թաց է,
Թաց աչքերուն պէս խեղճ խաբուած սիրոյն...։
Պատուհանն ու դուռը գնա գոցէ՛
Եւ դէմըս եկուր նստիլ վեհագոյն

Լռութեան մը մէջ...։ Կ՛անձրևէ տղա՛ս...։
Կ՛անձրևէ՞ երբեմն հոգիիդ մէջ ալ,
Կը մըսի՞ սիրտըդ, և կը դողդըղա՞ս`
Խորհելով պայծառ արևին անցեալ,

Դրան մը ներքև գո՜ց ճակատագրին...։
Բայց կու լաս, տղա'ս... Մութին մէջ յանկարծ
Ծանր արցունքներ աչքէդ կը գլորին...։

Լա՛ց անմեղութեան արցունքը անդարձ,
Լա՛ց չգիտնալով, խեղճ, անգէ՛տ տղաս,
Խե՜ղճ որսը կեանքին, ա՜հ, լա՛ց, որ մեծնաս...։

IT RAINS, MY SON…

 

It rains, my son… Autumn is wet,

Wet as the eyes of a sad deceived love…

Go, shut the window and the door

And come sit beside me in stately

 

Silence… It is raining, my son…

Does it at times rain in your soul as well?

Does your heart feel cold and do you shiver

Thinking of the bygone bright sunshine

 

Now beyond the shut door of dire fate…?

But, you cry, my son… In the dusk, sudden

Heavy tears tumble down your eyes…

 

Cry the unredeemable tears of innocence,

Cry oblivious, my sad unaware son,

You poor prey of life… Cry to grow up…

 

……………………Vahan Tekeyan

Translated by Tatul Sonentz