Sunday, March 21, 2010

Ara Babaian: [Faces appear at night like prayers]

Click to hear the audio clip of Faces appear at night like prayers read by Lola Koundakjian.


Faces appear at night like prayers,
with hymns etched upon their foreheads,
and as rivers did, as land did,
this century is drowning them,
folding them into history's unread pages.
April is full of the sounds of spring
and the voice of duduks on the sand.
I can't bury the quieted past,
so every year I write in spring,
when blood bleeds from flowers.


This poem has appeared in Birthmark: A bilingual anthology of Armenian-American poetry, 1999.





la nuit des visages viennent
aux apparences de prières
avec des hymnes à leur front

et comme, les rivières, avant,
comme la terre,
notre siècle
les noie, les insère aux pages
d'histoire qu'on ne lit jamais

Avril résonne de printemps
du son des flutes sur la grève

je ne peux pas enterrer
le passé qu'on a fait taire

alors j’écris chaque printemps
lorsque les fleurs
perdent leur sang

Ara Babaian
traduit par Sylvie M. Miller

World Poetry Day - March 21, 2010

It is World Poetry Day - what will YOU be reading today?

Saturday, March 20, 2010

Alene Terzian: Spoils of War

I.

In Beirut, a store owner makes
jewelry from shrapnel: 
corrugated metal bangles,
a hollow point bullet ring,
a welded pendant cross.
She says, material’s cheap,
mark up’s high—rich people
buy them for Christmas.
She has collected enough
metal to fill her garage,
has learned the difference
between grenade and bomb,
shell and casing.
The ones with serial numbers
cost double; real history,
she says, is a proof of purchase—
to get close enough without dying.

II.  

My father hides a square
of shrapnel behind trousers
in the closet, considers
the day he found it next to
his dead dog in the street.
When he thinks no one’s
looking, he polishes it,
smells the iron ore,
buffs its corners
of impact. It shines
in his palm. He thinks
it’s what killed the dog
that unlucky summer,            
keeps it as a souvenir
to remember the days
when the streets
were lined with skins.



Friday, March 19, 2010

Sylva Dakessian: Samovar

I want to tell you about all the tea
I have been drinking lately—it is good
with cream and honey. You will say
I am spoiled, yet
you know nothing of water, of tea leaves,
of cows or bees. They come to me
with their lives and I put them together.
It is against loneliness
and it warms my belly.

This poem has appeared in Birthmark: A bilingual anthology of Armenian-American poetry, 1999.

Wednesday, March 17, 2010

ԳԷՈՐԳ ԷՄԻՆ: ՍԻԱՄԱՆԹՈՅԻ ԱՂՕԹՔԸ

«Ո՞վ յղացաւ այս միտքը դիւական՝ 
Մասիսը ճերմակ, 
Մասիսը անբիծ 
Այս լայն աշխարհում դնել այն տեղո՛ւմ, 
Ուր դար ու դարեր 
Պիտի արիւնեն լանջե՛րը նրա 
Եւ գագա՜թն անգամ.  

Ո՞վ միտք յղացաւ 
Դժոխք արարել 
Եղեալ ու չեղեալ դրախտի տեղում՝ 
Արարատ լեռան հովանու ներքոյ,- 
Երկրի փոխարէն 
Մեզ տալով մի հի՜ն, ոտնակո՜խ ճամբայ, 
Հողի տեղ՝ չոր քա՛ր, 
Ջրի տեղ՝ արի՜ւն…  

Ո՞վ միտք յղացաւ 
Դեռ մեր պատմութեան վաղ արշալոյսին 
Այս արարչագործ, 
Հին ժողովըրդի 
Գլուխը դնել մի հարեւանի՝ 
(Բիրտ Պարսկաստանի) 
Արնոտ սրի տակ, 
Միւսի աջով՝ 
(Բիւզանդիոյ խաչով) 
Պահանջելով, որ նա…ծախի՜ հոգին, 
Եթէ ուզում է մարմինը փրկե՛լ…  
Եւ եթէ դարերն 
Անզօ՜ր են եղել նրան ազատել, 
Եւ եթէ գալիք 
Դարերն անզօ՜ր են ազատել նրան, 
Եւ հրա՜շքն է լոկ 
Հնա՛րն անհնար, 
Տէ՜ր, տո՛ւր ինձ Մովսէս մարգարէի պէս 
Հանե՛լ ու տանե՛լ ցեղն իմ հալածուած 
Այս Հայաստանի՜ց,-


Poetry reading in Toronto, ONT, Canada


Tuesday, March 16, 2010

ԱՐՈՒՍՅԱԿ ՕՀԱՆՅԱՆ: ՁԵՌՔԵՐԻՍ ԵՐԳԸ


 Ձեռքերս այսօր երգել ուզեցին
Եկեղեցու սուրբ լռության ներքո,
Ձեռքերս այսօր աղերս պարզեցին`
Կրկին խնդրելով ներել մի մարդու,
Որը հենց ինքս եմ...Ու պիտի ասեմ`
Իմ անմեղությամբ ե՛ս եմ մեղավոր,
Տե՛ր, անմեղիս երգը քի՛չ էլ լսիր,
Որ մնաս էլի իմ` պատժվածիս
Ամենակարող ու լուռ դատավոր:

2.04.04

Monday, March 15, 2010

Mark Gavoor: Haiku [4]


I came slipperless
To your house and entered
Bare in foot and soul

Sunday, March 14, 2010

Պարույր Սևակ: Անտառ

Click here for the audio clip Forest read by Lola Koundakjian.


Անտա՞ռն է արդյոք 
Իմ կրծքով շնչում, 
Թէ՞ ես եմ կորչում 
Անտառի շնչում՝ 
Անտառի շնչում
Ամենածավա՜լ։


Սակայն այս հարցով 
Ես ինձ չեմ տանջում։ 
Եվ արժե՞ միթե, 
Երբ գիտեմ, որ ես 
Կարող եմ հիմա 
Կոճղի պես լռել, 
Քամու պես հեւալ, 
Ծտի պես ծվալ, 
Թփերի նման 
Մեղմիկ սվսվալ. 
Անտառի նման 
Շաչե՛լ, 
Շառաչը՛լ, 
Անտառի նման՝ 
Տնքա՛լ, 
Հառաչե՛լ. 
Անտառի նման՝ 
Ահեղ բարկանա՛լ. 
Ու թե մերկանա՛լ՝ 
Տերեւաթափից — 
Անտառի նման 
Երբեք չամաչել…

Ապրիլ 1959, Մոսկւա


FOREST
by Paruyr Sevak

Is it the forest
That breathes through my breast?
Or do I fade
In the forest’s breath?
In the forest’s breath,
That is all-embracing!

I don’t brood, however,
Over this too much.
And why should I ever,
Since I am aware
That I’m able now
To be mute like a trunk,
To wheeze like the wind,
Like a bird to tweet,
And like the bushes
To rustle so sweet.
To be like the forest,
When it clacks
And crackles.
To be like the forest,
When it sighs
And soughs.
To be like the forest,
When it is enraged.
And if in the nude,
After foliage fall,
To be like the forest,
Not ashamed at all...

Translated by Dora Sakayan
June 2009, Montreal
[This translation is unpublished -- ed.]

Saturday, March 13, 2010

Եղիշե Չարենց: [Գիշերը ամբողջ հիվանդ, խելագար]


Գիշերը ամբողջ հիվանդ, խելագար,
Ես երազեցի արևի մասին։
Շուրջս ո՛չ մի ձայն ու շշուկ չկար —
Գունատ էր շուրջս՝ գիշեր ու լուսին:
Ես երազեցի արևի ոսկին,
Տենչացի նրա հրաշքը խնդուն՝
Ուզեցի սիրել շշուկն իմաստուն
Արևանման, արնավառ խոսքի,—
Բայց շուրջս այնպես գունատ էր, տկար —
Խոսքեր չկային ու արև չկար...

Friday, March 12, 2010

Diana Der-Hovanessian: OPEN POEM


death lies beside each sleeper
that day wakes up
stalks every step
puts down the heel
that pace picks up again
and exhales every breath
except where love breathes in






la mort s’étend près du dormeur
que le jour réveillera
pour s’attacher à ses pas
que la routine reprendra
exhalant l’air qu’il respire
sauf quand l’amour s’y mêlera

Traduit par Sylvie M.  Miller

Thursday, March 11, 2010

Պարույր Սևակ: ՄՈՐ ՁԵՌՔԵՐԸ

Այս ձեռքերը` մո՜ր ձեռքերը,
Հինավուրց ու նո՜ր ձեռքերը...
Ինչե՜ր ասես, որ չեն արել այս ձեռքերը...
Պսակվելիս ո՜նց են պարել այս ձեռքերը`
Ի՜նչ նազանքով ,
Երազանքո՜վ՜:
Ինչե՜ր ասես, որ չեն արել այս ձեռքերը...
Լույսը մինչև լույս չեն մարել այս ձեռքերը,
Առաջնեկն է երբ որ ծնվել,
Նրա արդար կաթով սնվել:
Ինչե՜ր ասես, որ չեն արել այս ձեռքերը...
Զրկանք կրել, հոգս են տարել այս ձեռքերը
Ծով լռությա՜մբ,
Համբերությա՜մբ,
Ինչե՜ր ասես, որ չեն արել այս ձեռքերը...
Երկինք պարզված սյուն են դառել այս ձեռքերը,
Որ չփլվի իր տան սյունը`
Որդին կռվից դառնա տունը:
Ինչե՜ր ասես, որ չեն արել այս ձեռքերը...
Մինչև տատի ձեռք են դառել այս ձեռքերը,
Այս ձեռքերը` ուժը հատած,
Բայց թոռան հետ նոր ուժ գտած...
Քար են շրջել, սար են շարժել այս ձեռքերը...
Ինչե՜ր, ինչե՜ր, ինչե՜ր չարժեն այս ձեռքերը`
Նուրբ ձեռքերը,
Սո՜ւրբ ձեռքերը:

...Եկեք այսօր մենք համբուրենք որդիաբար
Մեզ աշխարհում ծնած, սնած,
Մեզ աշխարհում շահած, պահած,
Մեզնից երբեք չկշտացած,
Փոշի սրբող, լվացք անող,
Անվերջ դատող, անվերջ բանող
Ա'յս ձեռքերը`
Թող որ ճաքած ու կոշտացած,
Բայց մեզ համար մետաքսի պես
Խա՜ս ձեռքերը...

30. X. 1955

Wednesday, March 10, 2010

Միքայէլ Նալբանդեան։ Երգ ազատութեան

Ազատն Աստուած այն օրից,
Երբ հաճեցաւ շունչ փչել,
Իմ հողանիւթ շինուածքին
Կենդանութիւն պարգեւել.
Ես անբարբառ մի մանուկ
Երկու ձեռքս պարզեցի,
Եւ իմ անզօր թեւերով
Ազատութիւն գրկեցի։


Մինչ գիշերը անհանգիստ
Օրորոցում կապկապած
Լալիս էի անդադար,
Մօրս քունը խանգարած,
Խնդրում էի նորանից
Բազուկներս արձակել.
Ես այն օրից ուխտեցի
Ազատութիւնը սիրել։


Թոթով լեզուիս մինչ կապերը
Արձակուեցան, բացուեցան,
Մինչ ծնողքս իմ ձայնից
Խնդացին ու բերկրեցան,
Նախկին խօսքն, որ ասացի,
Չէր հայր, կամ՝ մայր, կամ՝ այլ ինչ.
Ազատութի՜ւն, դուրս թռաւ
Իմ մանկական բերանից։


«Ազատութի՞ւն,- ինձ կրկնեց
Ճակատագիրը վերեւից.-
Ազատութեա՞ն դու զինուոր
Կամիս գրուիլ այս օրից:
Ո՛հ, փշոտ է ճանապարհդ,
Քեզ շատ փորձանք կը սպասէ.
Ազատութիւն սիրողին
Այս աշխարհը խիստ նեղ է»։


- Ազատութի՜ւն, -գոչեցի,-
Թող որոտայ իմ գլխին
Փայլակ, կայծակ, հուր, երկաթ,
Թո՛ղ դաւ դնէ թշնամին,
Ես մինչ ի մահ, կախաղան,
Մինչեւ անարգ մահու սիւն,
Պիտի գոռամ, պիտ՛ կրկնեմ
Անդադար՝ ազատութի՜ւն։






Freedom


From the day that God, serene and unconstrained,
Was pleased to course His breath
Into my earthly elements
And grant me my life,


I, an infant, too young to speak,
Lifted my arms,
And with my weak new hands
Grasped Freedom.


Restless at night,
Swaddled in my cradle,
I cried endlessly,
Disturbing my mother's sleep;


I constantly begged her
To release my arms,
And from that day on I vowed
To love Freedom.


As the restraints on my stammering tongue
Began to loosen, to unbind,
As my parents smiled
And grew joyful at my voice,


The very first word I cried out
Was not father, nor mother nor anything else:
Freedom leapout out
Of my innocent mouth.


Above me Destiny
Repeated "Freedom?
Would you like to be a soldier,
From this day on, for Freedom?


"O your path will be rock-strewn,
Many mishaps lie in the way;
For the one who loves freedom
This world is a narrow road."


"Freedom!" I called out,
"Let lightning, fire, flares, and iron
Burst over my head,
Let the enemy plot--


"Until death, until the gallows,
Until dropped from the scaffold of death,
I will shout out over and over,
Endlessly, Freedom!"


Michael Nalbandian, 1829-1866



Armenian poetry, old and new : a bilingual anthology / compiled and translated with an introd. by Aram Tolegian.
Detroit :  Wayne State University Press , 1979. 

Tuesday, March 09, 2010

Poetry Workshop at St. Peter Armenian Church


For National Poetry Month —the month of April— In His Shoes will be offering poetry workshops led by Lory Bedikian for Seniors and Teens! The worskhops will take place at the St. Peter Armenian Church and Youth Ministries Center in Glendale, California.
If you are a senior or teen, this is an opportunity to come and express yourself. There is no experience necessary and all are welcome. You don't have to know anything about poetry to attend or participate! You may write in any language you're most comfortable with, although workshops will generally be in English. (Lory speaks Armenian, so if need be, the workshops can be bilingual).
If you aren't a senior or teen, please consider accompanying or encouraging a parent, grandparent, aunt, uncle, younger brother, sister or any loved one or community member you know who would enjoy this type of event. It is such a wonderful gesture or gift to let our seniors and teens know that we value their voices and that their creative pursuits matter!
Workshops are free. Two senior workshops will take place in the daytime while two teen workshops are scheduled after school. Please click on the links to open the flyers for details:Seniors Poetry Workshop and Teen Poetry Workshop.  This information is also available on the In His Shoes calendar.
Whether you are attending the senior workshops or teen workshops, you are encouraged to attend both days so that you can try some of the at-home writing exercises Lory will be giving you.
Thank you and hope to see you there! Please feel free to pass this along to any one you know who may be interested.
For more information and/or to reserve your space, please contact Lory Bedikian directly at LBediki@aol.com.

Monday, March 08, 2010

Գրական հիմնադրամ Ռիթա Սապունճեան-Տեմիրճեանի յիշատակին

«Համազգային»ի Արեւմտեան Ամերիկայի Շրջանային վարչութիւնը, Տեմիրճեան ընտանիքի համագործակցութեամբ, համազգայնական ընկերուհի՝ հանգուցեալ Ռիթա Սապունճեան-Տեմիրճեանի յիշատակին, կեանքի կոչած է գրական հիմնադրամ մը, որուն նպատակն է խրախուսել եւ նիւթապէս օժանդակել արեւմտահայ գրականութեան արդի նուիրեալներուն:

Այս հիմնադրամը հազարական տոլար պիտի նուիրէ արեւմտահայ գրականութեամբ զբաղող այն գրողներուն, որոնք դիմում կը կատարեն Շրջանային վարչութեան եւ իրենց դիմումը կը վաւերացուի Շրջանային վարչութեան կեանքի կոչած յանձնախումբին որոշումով։ Վերոյիշեալ նուէրը պիտի յանձնուի գրողին, իր գործի տպագրութեան ծախսերը հոգալու նպատակով:
Նպաստին արժանանալու համար, գրական գործը պիտի ըլլայ գեղարուեստական գրականութիւն՝ վէպ, վիպակ, բանաստեղծութիւններու հաւաքածոյ կամ թատերգութիւն, եւ գրուած՝ արեւմտահայերէնով: Աշխատութիւնները կ՛արժեւորուին հիմնուելով իրենց գեղարուեստական արժանիքներուն վրայ, որոնք պիտի որակաւորուին պատկան յանձնախմբին միջոցաւ:

Գործը պատրաստ պիտի ըլլայ տպագրութեան համար եւ առկայ պիտի ըլլան տպագրութեան նիւթական մնացեալ պայմանները:

Դիմումնագիրները կ՛ընդունուին շարունակաբար, ամբողջ տարուան ընթացքին: Հետաքրքրուողները նամակով պիտի դիմեն «Համազգային»ի Արեւմտեան Ամերիկայի Շրջանային վարչութեան՝ ներկայացնելով իրենց անունը, ազգանունը, հասցէն, հեռաձայնի թիւը եւ ելեկտրոնային հասցէն: Դիմումնագիրին կցուած պէտք է ըլլայ չորս օրինակ գրական գործէն, եւ տպագրութեան ծախսերու մանրամասն հաշուեցոյցը:
«Համազգային»ի Արեւմտեան Ամերիկայի Շրջ. վարչութեան հասցէն է՝ P.O.Box 4732, Glendale, California 91222:

Քաջալերելի են մանաւանդ գրողներու ցարդ չհրատարակուած գործերը:«Համազգային»ի Արեւմտեան Ամերիկայի Շրջանային վարչութիւնը, Տեմիրճեան ընտանիքի համագործակցութեամբ, համազգայնական ընկերուհի՝ հանգուցեալ Ռիթա Սապունճեան-Տեմիրճեանի յիշատակին, կեանքի կոչած է գրական հիմնադրամ մը, որուն նպատակն է խրախուսել եւ նիւթապէս օժանդակել արեւմտահայ գրականութեան արդի նուիրեալներուն:

Այս հիմնադրամը հազարական տոլար պիտի նուիրէ արեւմտահայ գրականութեամբ զբաղող այն գրողներուն, որոնք դիմում կը կատարեն Շրջանային վարչութեան եւ իրենց դիմումը կը վաւերացուի Շրջանային վարչութեան կեանքի կոչած յանձնախումբին որոշումով։ Վերոյիշեալ նուէրը պիտի յանձնուի գրողին, իր գործի տպագրութեան ծախսերը հոգալու նպատակով:
Նպաստին արժանանալու համար, գրական գործը պիտի ըլլայ գեղարուեստական գրականութիւն՝ վէպ, վիպակ, բանաստեղծութիւններու հաւաքածոյ կամ թատերգութիւն, եւ գրուած՝ արեւմտահայերէնով: Աշխատութիւնները կ՛արժեւորուին հիմնուելով իրենց գեղարուեստական արժանիքներուն վրայ, որոնք պիտի որակաւորուին պատկան յանձնախմբին միջոցաւ:

Գործը պատրաստ պիտի ըլլայ տպագրութեան համար եւ առկայ պիտի ըլլան տպագրութեան նիւթական մնացեալ պայմանները:

Դիմումնագիրները կ՛ընդունուին շարունակաբար, ամբողջ տարուան ընթացքին: Հետաքրքրուողները նամակով պիտի դիմեն «Համազգային»ի Արեւմտեան Ամերիկայի Շրջանային վարչութեան՝ ներկայացնելով իրենց անունը, ազգանունը, հասցէն, հեռաձայնի թիւը եւ ելեկտրոնային հասցէն: Դիմումնագիրին կցուած պէտք է ըլլայ չորս օրինակ գրական գործէն, եւ տպագրութեան ծախսերու մանրամասն հաշուեցոյցը:

«Համազգային»ի Արեւմտեան Ամերիկայի Շրջ. վարչութեան հասցէն է՝ P.O.Box 4732, Glendale, California 91222:

Քաջալերելի են մանաւանդ գրողներու ցարդ չհրատարակուած գործերը:

Sunday, March 07, 2010

Raffi Wartanian: Departure

Click here for the audio segment Departure read by the author, Raffi Wartanian.

departure
from definition,
malnutrition,
inquisition.

departure from games,
masks,
falsehoods and platitudes.

departure from odors,
lies,
smog, haze,
from incongruencies
hidden in parallels
where trains chug coal
and blood
and automobiles
to Rio and Brisbon and Detroit,
past squatter villages
and colonies of rats and ships and planes,
and army bases where
ants
march and build and
destroy
and mate,
then cry and cut themselves,
and see the flow of blood
as the only modicum
of control
they might ever know.

departure from departures,
from the meaningfully meaningless,
an empty jug of water
heavier than the quantification of your soul
in pounds, kilos, or smiles.

departure from arrivals,
from hello’s and goodbye’s,
from first and last kisses,
from forced hugs
and routine insincerities,
from an irreversible scouring of
meta-generoisty,
the raping and pillaging of love.

departure from resentment,
envy,
from routines.

departure from fear,
uncertainty,
linear conceptions and categorizations,
from truth hidden so well
that the denial of lies is labeled
sociopathic.

departure from division,
from the difference between me and you,
from unfounded senses of entitlement, ownership, and
responsibility over that which never truly belongs to us,
but to -

departure from signatures
and belongings
and comparisons
and vocabulary
and judgment
and confrontation
and temporary peace and solitude.

departure from
false joys,
and needing wants
and shunning needs.

by raffi wartanianq
hollywood, ca, 08/2009


Quitter les significations

La mauvaise nutrition
L’inquisition

Quitter les jeux
Les masques
Les fourberies
et mesquineries

Quitter les odeurs
Le mensonge,
La brume, le flou
Les contre sens
Qui côte à côte
avec les trains
véhiculent le charbon
le sang
les automobiles
jusqu’à Détroit,
Brisbonne, Rio
En passant par des hameaux
Pris d’assaut par
Des indigents

Et les colonies de rats, et les bateaux et les avions
Et les bases militaires où défilent des fourmis
qui bâtissent

Détruisent, s’accouplent
Qui crient
se coupent
et voient le sang
couler
comme s’il était
à jamais
leur seul moyen de contrôler

quitter les départs
les moments qui sciemment n’ont pas de sens
et qui pèsent plus en livres, en kilogrammes, en sourires
que la richesse de l’âme


quitter les arrivées,

depuis les bonjours jusqu’aux adieux
les baisers d’avant,
d’après,
les prétendues embrassades
les faux-semblants routiniers
la bienveillance étudiée
immuablement fixée
la violence faite au vol
quitter l’amour

quitter rancune
convoitise
habitudes
incertitudes
les conceptions ratifiées,
et les classifications,
les vérités si bien cachées
que ceux qui disent la vérité
sont libellés des sociopathes

quitter la séparation,
l’écart entre toi et moi
les conceptions sans fondation du dévolu,
la possession
la responsabilité de ce qui ne fut jamais
à nous
vraiment
mais à --

quitter signatures
effets
comparaisons
mots, jugements,
confrontations
quitter la paix,
la solitude
temporaire

quitter
les joies qui n’en sont pas
les besoins de désirer
les désirs qui ne restent pas

texte de raffi wartanian
hollywood, ca, 08/2009
Traduit par Sylvie M. Miller

Saturday, March 06, 2010

Մուշեղ Իշխան: Հայրենակից, ո՞ւր կ’երթա՛ս

Ծովուն վրայ եւ հողին,
Օդերուն մէջ հեռահաս
Հայը կ՚երթայ, կը սուրայ
Խենթ հովերուն հետ բախտին…
Հայրենակից, ո՞ւր կ’երթա՛ս.
Ամէն երթի ու կայքի
Տե՛ս, վրայէդ կը թափի
Հայու հոգիդ մաս առ մաս…
Հայը կ’երթայ, կը սուրայ
Հորիզոններ հեռակայ
Եւ արծաթի մը համար
Կը զոհէ գանձ ու գոհար…
Երկրէ երկիր, ափէ ափ,
Այսպէս մոլոր, վազնէ վազ,
Քիչ մ՚աւելի գունաթափ,
Հայրենակից, ո՞ւր կ’երթա՛ս…


Countryman, where are you going?

On land and sea
And in distant skies
The Armenian goes in haste
Along with the foolish winds of fate…
Countryman, where are you going?
With each journey and each stop
You leave behind your Armenian soul
Step by step….
The Armenian goes in haste
To horizons remote
Forfeiting treasures and gems
For a single piece of silver…
Always wandering, racing
From land to land, coast to coast,
A little more pallid.
Countryman, where are you going?

Moushegh Ishkhan
Translated by Rupen Janbazian and Tatul Sonentz
(The translation first appeared in Ardziv magazine – 2015, vol. 3)

Friday, March 05, 2010

ԸՆԹԵՐՑՄԱՆ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ (Լիբանան)

ԲԱԳԻՆ գրական հանդէսի կազմակերպութեամբ

ԸՆԹԵՐՑՄԱՆ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ

Նուիրուած

Հրապարակագիր, մտաւորական Դոկտ. Երուանդ Քասունիի նորատիպ՝ «ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՍԻՒՆԱԿ… ԱՆՀԱՃՈՅ ԸԼԼԱԼՈՒ ԵՐԱՆՈՒԹԻՒՆԸ…» հատորին (էջեր՝ մամուլէն)։
Տեղի կþունենայ Չորեքշաբթի, 10 Մարտ, 2010, երեկոյեան ժամը 7։00ին, ԲԱԳԻՆի խմբագրատան մէջ, Պ. Համուտ, «Շաղզոյեան» կեդրոն, Բ. յարկ։


Ծանօթ.- Հանդիպման ներկայ պիտի ըլլայ նաեւ հեղինակը։


ՀՐԱՒԷՐ

Thursday, March 04, 2010

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ: ՀԱՅԱՍՏԱՆ

Սա իմ երկիրն է – չափերով այնպիսին-
որ կարող եմ վերցնել հետս,
թե մի հեռու տեղ գնամ:
Փոքրիկ՝ ինչպես ծերացած մայր,
Փոքրիկ՝ ինչպես նորածին զավակ
իսկ քարտեզի վրա
ընդամենը արցունքի մի կաթիլ...
Սա իմ երկիրն է – չափերով այնպիսին,
որ ազատորեն տեղավորել եմ սրտիս մեջ,
որ չկորցնեմ հանկարծ...





Հովհաննես Գրիգորյան (1945- )


XX Դարի Հայ Պոէզիա, կացմեց Զավն Ավետիսյանը, ՀԳՄ Հրատ. (2005)


Յովհաննէս Գրիգորեան „Հայաստան“ [դասական ուղղագրութեամբ]

Սա իմ երկիրն է - չափերով այնպիսին -որ կարող եմ վերցնել հետս,թէ մի հեռու տեղ գնամ:
Փոքրիկ՝ ինչպէս ծերացած մայր,Փոքրիկ՝ ինչպէս նորածին զաւակ,իսկ քարտէզի վրայ
ընդամէնը արցունքի մի կաթիլ...
Սա իմ երկիրն է - չափերով այնպիսին,որ ազատօրէն տեղաւորել եմ սրտիս մէջ,որ չկորցնեմ յանկարծ...



Hovhannes Grigorian „Armenien“

Das ist mein Land - von solchem Ausmaß,
dass ich es mitnehmen kann,
wenn ich verreise in ein fernes Land.

So klein wie ein altes Mütterchen,
so klein wie ein neugeborenes Kind.
Auf der Karte jedoch
nicht mehr als eine einzige Träne ...

Das ist mein Land - von solchem Ausmaß,
dass ich's bequem in mein Herz eingeschlossen habe,
damit ich's nicht plötzlich verliere.
(Übersetzung: Raffi Kantian)

Wednesday, March 03, 2010

Յովհաննէս Շիրազ; Երնեկ արեւին

Երնեկ արեւին
Երնեկ արեւին, որ նոյն աչքով է
Նայում եւ ծաղկին, եւ օձին թունոտ,
Ասես, մօրս պէս, սուրբ խղճի ծով է,
Հացի է կանչում շանն էլ անծանօթ:

Մինչ ես կ’ուզէի խեղդել այն օձին,
Որ մարդու մէջ է, մարդով է խայթում,
Օձ, որ արցունք է խառնում իմ հացին,
Ու ցաւից խղճիս սիրտն էլ է պայթում:

Tuesday, March 02, 2010

Այնճարի հիմնադրության 70 ամյակ

Այնճարի հիմնադրության 70-ամյակի առիթով, նախաձեռնել եմ հրատարակել “Մուսալեռցի գրողների ժողովածու”:

Խնդրում եմ աջակցել ինձ, Ձեր մասին տեղեկություններ հղելով soniatash@netsys.am կամ info@sonia.am հասցեներին, մինչև 2010 թ.-ի ՄԱՅԻՍԻ 1-ը:


հարգանքներով` Սոնիա Թաշչյան

Monday, March 01, 2010

A World of Poetry


GARTAL

and

the Armenian Poetry Project

present

the Zephyr Poets from Los Angeles: Tina Demirjian, Armine Iknadossian, Shahe Mankerian, and Alene Terzian

reading with New York City-based writers Nancy Agabian, Lola Koundakjian, Amir Parsa, and Alan Semerdjian.


Friday April 2, 2010
7 pm
$7

at the Bowery Poetry Club
308 Bowery (Between Houston and Bleecker)
Subways: F train to 2nd Ave, 6 to Bleecker
212 614-0505
http://www.bowerypoetry.com


This specially-produced version of Gartal includes contemporary poets who hail from various national backgrounds, cite numerous literary influences, and deal with issues of war, loss of parents, self-definition through relationships and sexuality, and other urban global realities.

Poets' Bios:
Nancy Agabian is the author of Princess Freak (Beyond Baroque), a collection of poems and performance texts, and the memoir Me as her again: True Stories of an Armenian Daughter (Aunt Lute), a Lambda Literary Award finalist for LGBT Nonfiction. She is one of the tri-authors of (An)daratsutian Mej (In the [Un]Space), an experimental book in English, French and Armenian. Her nonfiction has appeared in Ararat, The Brooklyn Rail, Perigee and Women Studies Quarterly and the anthologies Homelands (Seal Press) and Forgotten Bread (Heyday Books). Her poems appear in Birthmark (Open Letter Press), Deviation (Inknagir) and numerous journals. A Fulbright scholar to Armenia for 2006-07, she is working on a nonfiction novel on personal freedom in post-Soviet Armenia. She teaches writing at Queens College and NYU and has been coordinating Gartal since 2002. http://nancyagabian.com

Tina Demirdjian’s first book IMPRINT was published by Abril Publishing in 2003 thanks to a grant from the City of Glendale as well as a grant from the Durfee Foundation. A selection of Demirdjian’s works have also appeared in Aspora, Ararat International Journal, the Los Angeles Times, High Performance, Midwest Poetry Review, the Texas Observer, and in Birthmark: a bi-lingual anthology of Armenian-American poetry published in 1999. She is the recipient of three honorable mentions from the Arroyo Arts Collective’s Poetry in the Windows contests and two consecutive Artist in Resident grants from the City of Los Angeles Department of Cultural Affairs. She has taught poetry in schools, libraries, and community centers throughout Los Angeles since 1991.

Armine Iknadossian’s poems are forthcoming in Pearl and Rhino, and have appeared in Arbutus, Backwards City Review, Common Ground Review, Margie, Spout, Weave and Zaum. She earned a graduate degree in poetry from Antioch University, Los Angeles, after having received her undergraduate degree with an emphasis in creative writing from UCLA. She teaches English, journalism, and poetry recitation to high school students in Pasadena. In 2008, she was awarded a Returning Fellow position at Summer Poetry in Idyllwild.

Lola Koundakjian's poems have appeared online on Groong and in print in the Armenian Weekly. She has served on the board of Ararat Literary Quarterly and freelanced for the Armenian Reporter and the Armenian Weekly. Lola runs the Dead Armenian Poets’ Society, a salon series, and the Armenian Poetry Project website. She will be reading her work in Armenian at the 20th international poetry festival in Medellin, Colombia, July 2010.

Shahé Mankerian, poet, playwright, and the principal of St. Gregory A. & M. Hovsepian School, received his MA in English (emphasis in Poetry) from California State University, Los Angeles. In 2003, he won both the Erika Mumford Prize and the Daniel Varoujan Award from the New England Poetry Club. Edifice Wrecked nominated his poem “She’s Hiding My Keys” for the 2004 Pushcart Prize. In 2006, he co-authored the play “Little Armenia,” which debuted at Hollywood’s prestigious Fountain Theatre. Last year, his short story “Parable” placed Second Runner-up and his nonfiction piece “Tracks” was the Finalist for the 2008 William Saroyan Society Centennial Prize for Short Fiction and Creative Nonfiction.

An internationally acclaimed writer, poet, and photographer, Amir Parsa is the author of ten books, including Kobolierrot, Divan, Drive-by Cannibalism in the Baroque Tradition, Erre and the multilingual L’opéra minora. An uncategorizable body of work, Mr. Parsa’s oeuvre – written in English, French and Persian – has been presented and debated in galleries and museums, in streets and on rooftops, in broad daylight and in hiding, and at various festivals, events and curated venues around the world. He currently lives in NY, where he directs creative education projects at MoMA and is a Visiting Associate Professor at Pratt Institute.

Writer/musician Alan Semerdjian’s poems and essays have appeared in several print and online publications and anthologies including Chain, The Lyric Review, Adbusters, Arson, Ararat, and Diagram. He released a chapbook of poems called “An Improvised Device” (Lock n Load Press) in 2005 and his first full-length book In the Architecture of Bone (GenPop Books) in 2009. His songs have appeared in television and film and charted on CMJ. Alan has performed and read all over North America. He currently teaches English at Herricks High School in New Hyde Park, NY, writes a monthly column for the LI Pulse, and resides in the east village. You can visit Alan's digital homes at alanarts.com and alansemerdjian.com.

Alene Terzian received and M.A. and an M.F.A. in Creative Writing with an emphasis in poetry. Her first book, Deep as City’s Ache, explores the Lebanese Civil Conflict both environmentally and psychologically, emphasizing the humanistic elements of war. She is currently working on her second collection while teaching English at College of the Canyons. Besides teaching, she is also the advisor of COC’s literary magazine called cul-de-sac; volume three was newly released to the public, showcasing the fiction, poetry, photography, and artwork of the talented students on campus. Her poems have appeared in Media Cake, Lit Parlor/Lit Lounge, Literati Cocktail, Colorado Review, Poetic Diversity, The Armenian Poetry Project, Rhapsodomancy, In the Web, and Life after Life. She was recently elected poet laureate of Altadena, CA.

ABOUT ARMENIAN POETRY PROJECT
The Armenian Poetry Project (http://armenian-poetry.blogspot.com), curated and produced by Lola Koundakjian in New York, is an online resource which provides free audio and text RSS feeds on the internet and podcasts on Apple’s iTunes. Lola researches and records poems in Armenian, English and French, including works written from the late 19th century to the present. Famous, budding and obscure poets from all over the world can be found amongst the over 900 entries posted since 2006.

ABOUT GARTAL
Since 2002, Gartal ("to read" in Armenian) has been an independent forum for both established and emerging writers of Armenian descent and/or writers dealing with culturally related themes to read their poetry, fiction, creative nonfiction and dramatic texts to the public. Coordinated by writer Nancy Agabian, Gartal brings together, via the dual acts of reading and listening, diverse Armenian constituencies, from the progressive to the traditional. A particular effort is made to give voice to Armenian stories that haven't been widely heard, including those of mixed race, various religions, different economic backgrounds, and queer Armenians.

Sunday, February 28, 2010

Lory Bedikian: Beyond the mouth

Click here for the audio clip Beyond the mouth read by the author Lory Bedikian.

On the back of every tongue in my family
there is a dove that lives and dies.

At night when my aunts and uncles sleep
the birds comb their feathers, sharpen beaks.

They are carriers, not only of the olive
branch, but the rest of our histories too.

As from the ark, we came in twos
with tired eyes from Lebanon, Syria,

the outskirts of Armenia and anywhere
where safety said its final prayers and died.

Like every simile ever written, the doves
or our tongues are tired and misread.

Dinners begin with mounds of bread, piled
dialogues between the older men.

Near our dark throats, the quiet
birds lurk to watch meals descend,

take phrases that didn’t reach
the truth and spin them into nests.

Now and then, we spit them out in shapes
of seeds, olive pits, or spines of fish.

The men never watch what enters past
the teeth, what leaves their moving lips,

and the doves know this. The women shut
their mouths when they don’t approve

of the squawking laughs. There is a saying
(or at least there should be) that if one doesn’t

believe what is said or true, they can ask
the dove on the back of the tongue

and it will chirp the ugliness or the pitted
truth, of how we choke on what we hide.




“Beyond the mouth” was first published in Timberline.


Par delà la bouche

Derrière chaque langue dans ma famille
Il y a une colombe qui vit et meurt.

La nuit, lorsque dorment mes oncles et tantes
Les oiseaux lissent leurs pennes, aiguisent leurs becs.

Les messagers, non seulement du rameau
D'olivier, mais aussi de ce qui reste de nos histoires.

Telle cette arche, où à deux nous sommes venus
Les yeux las, du Liban, de Syrie,

Des lointaines contrées d'Arménie et partout
Où la sécurité a dit ses dernières prières et a disparu.

Comme toute comparaison déjà écrite, les colombes
ou nos langues sont lasses et faussées.

Les dîners commencent par des monceaux de pain, des piles
De dialogues qu'échangent les anciens.

Près de nos gorges sombres, en silence
Les oiseaux sont tapis pour voir tomber la nourriture,

S'emparer des expressions hors d'atteinte de
La vérité, les tissant pour en faire des nids.

De temps à autre, nous les crachons en forme
De graines, de noyaux d'olives ou d'arêtes de poisson.

Les hommes ne voient jamais ce qui passe au-delà
Des dents, ce qui s’éloigne de leurs lèvres mouvantes,

Et les colombes savent cela. Les femmes ferment
La bouche lorsqu'elles désapprouvent

Les rires braillards. Un dicton
(du moins, il devrait exister) dit que si l'on ne

croit pas ce qui est dit ou vrai, ils peuvent demander
à la colombe derrière la langue

alors elle gazouillera la laideur ou la vérité
trouée, comment nous étouffons ce que nous cachons.

Quote for the month of February

Is there a significance to the fact that all my truly close friends are polyglot?


Libreville: 30-I-1974)

Cahier noir by Ralph Setian, The Corybantic Press, Pasadena, 1975.

Saturday, February 27, 2010

Sotère Torregian: The Two Palm-Trees Play the Sinfonia Concertante of Mozart

For Ida and Ani Kavafian



Tendresse de loin en loin ce grand repos
Aimé Césaire, Ferrements
(Tenderness in long intervals this grand repose)

The two palm-trees reach the pinnacle
of ecstasy in their vibreto
How did we know theirs was the destination

In this hour
Of our Appian Way of étonnement

Where I find myself standing
in front of the mirror
or in the back of the mirror
Their hair cascades
inform my sky

Sleep and Sunday daylight and workaday days
are as the sea meeting the shore

Transported here in their midst
to music's sanctuary

From the ceaseless barrage of the external world

O shadows left sutures of the long march of Van*

We revisit here as the signature
of Spring in the midst of Winter

And where once I was "dumbfounded by a word"
becomes a thousand words

And out of the "broken world" witness
Témoignage wholeness as a horizon
as reduced to a microscopic element I
am carried on the tip of your bow.







Copyright Sotère Torregian
November-December AD 2009

Note: étonnement, Fr., state of awe.
*Van: The Death March genocide of Armenians by Ottoman Turks, 1915.

Friday, February 26, 2010

Սիլվա Կապուտիկեան։ Իմ կեանքը

Անփոյթ ապրեցի ես կեանքս բոլոր՝
Մանուկի նման ու թագուհու պէս.
Գուցէ նրանից, որ թոյլ եմ իրօք,
Գուցէ նրանից, որ ուժեղ եմ ես:

Հեշտ հաւատացի, հաւատացրին ինձ
Ու երբ խաբուեցի, անէծքի տեղակ
Ինքս թաքցրի աչքս նրանից,
Որ հայեացքի մէջ չկարդամ մեղայ:

Չորոնեցի յամառ ոչ մէկին,
Եւ անհոգ եղայ գտածիս հանդէպ,
Երբեք չհաշուեց իմ հպարտ հոգին
Իր կորուստները անթիւ ու անտես:

Թէ փակել էր պէտք, ես դուռը բացի,
Թէ պահել էր պէտք, ասացի՝ «գնա»,
Թէ կանչել էր պէտք, լռեցի խոնարհ,
Թէ արցունք էր պէտք, ես ծիծաղեցի:

Գուցէ նրանից, որ թոյլ եմ իրօք,
Գուցէ նրանից, որ ուժեղ եմ ես…
Անփոյթ ապրեցի իմ կեանքս բոլոր՝
Մանուկի նման ու թագուհու պէս…