Wednesday, March 10, 2010

Միքայէլ Նալբանդեան։ Երգ ազատութեան

Ազատն Աստուած այն օրից,
Երբ հաճեցաւ շունչ փչել,
Իմ հողանիւթ շինուածքին
Կենդանութիւն պարգեւել.
Ես անբարբառ մի մանուկ
Երկու ձեռքս պարզեցի,
Եւ իմ անզօր թեւերով
Ազատութիւն գրկեցի։


Մինչ գիշերը անհանգիստ
Օրորոցում կապկապած
Լալիս էի անդադար,
Մօրս քունը խանգարած,
Խնդրում էի նորանից
Բազուկներս արձակել.
Ես այն օրից ուխտեցի
Ազատութիւնը սիրել։


Թոթով լեզուիս մինչ կապերը
Արձակուեցան, բացուեցան,
Մինչ ծնողքս իմ ձայնից
Խնդացին ու բերկրեցան,
Նախկին խօսքն, որ ասացի,
Չէր հայր, կամ՝ մայր, կամ՝ այլ ինչ.
Ազատութի՜ւն, դուրս թռաւ
Իմ մանկական բերանից։


«Ազատութի՞ւն,- ինձ կրկնեց
Ճակատագիրը վերեւից.-
Ազատութեա՞ն դու զինուոր
Կամիս գրուիլ այս օրից:
Ո՛հ, փշոտ է ճանապարհդ,
Քեզ շատ փորձանք կը սպասէ.
Ազատութիւն սիրողին
Այս աշխարհը խիստ նեղ է»։


- Ազատութի՜ւն, -գոչեցի,-
Թող որոտայ իմ գլխին
Փայլակ, կայծակ, հուր, երկաթ,
Թո՛ղ դաւ դնէ թշնամին,
Ես մինչ ի մահ, կախաղան,
Մինչեւ անարգ մահու սիւն,
Պիտի գոռամ, պիտ՛ կրկնեմ
Անդադար՝ ազատութի՜ւն։






Freedom


From the day that God, serene and unconstrained,
Was pleased to course His breath
Into my earthly elements
And grant me my life,


I, an infant, too young to speak,
Lifted my arms,
And with my weak new hands
Grasped Freedom.


Restless at night,
Swaddled in my cradle,
I cried endlessly,
Disturbing my mother's sleep;


I constantly begged her
To release my arms,
And from that day on I vowed
To love Freedom.


As the restraints on my stammering tongue
Began to loosen, to unbind,
As my parents smiled
And grew joyful at my voice,


The very first word I cried out
Was not father, nor mother nor anything else:
Freedom leapout out
Of my innocent mouth.


Above me Destiny
Repeated "Freedom?
Would you like to be a soldier,
From this day on, for Freedom?


"O your path will be rock-strewn,
Many mishaps lie in the way;
For the one who loves freedom
This world is a narrow road."


"Freedom!" I called out,
"Let lightning, fire, flares, and iron
Burst over my head,
Let the enemy plot--


"Until death, until the gallows,
Until dropped from the scaffold of death,
I will shout out over and over,
Endlessly, Freedom!"


Michael Nalbandian, 1829-1866



Armenian poetry, old and new : a bilingual anthology / compiled and translated with an introd. by Aram Tolegian.
Detroit :  Wayne State University Press , 1979. 

Tuesday, March 09, 2010

Poetry Workshop at St. Peter Armenian Church


For National Poetry Month —the month of April— In His Shoes will be offering poetry workshops led by Lory Bedikian for Seniors and Teens! The worskhops will take place at the St. Peter Armenian Church and Youth Ministries Center in Glendale, California.
If you are a senior or teen, this is an opportunity to come and express yourself. There is no experience necessary and all are welcome. You don't have to know anything about poetry to attend or participate! You may write in any language you're most comfortable with, although workshops will generally be in English. (Lory speaks Armenian, so if need be, the workshops can be bilingual).
If you aren't a senior or teen, please consider accompanying or encouraging a parent, grandparent, aunt, uncle, younger brother, sister or any loved one or community member you know who would enjoy this type of event. It is such a wonderful gesture or gift to let our seniors and teens know that we value their voices and that their creative pursuits matter!
Workshops are free. Two senior workshops will take place in the daytime while two teen workshops are scheduled after school. Please click on the links to open the flyers for details:Seniors Poetry Workshop and Teen Poetry Workshop.  This information is also available on the In His Shoes calendar.
Whether you are attending the senior workshops or teen workshops, you are encouraged to attend both days so that you can try some of the at-home writing exercises Lory will be giving you.
Thank you and hope to see you there! Please feel free to pass this along to any one you know who may be interested.
For more information and/or to reserve your space, please contact Lory Bedikian directly at LBediki@aol.com.

Monday, March 08, 2010

Գրական հիմնադրամ Ռիթա Սապունճեան-Տեմիրճեանի յիշատակին

«Համազգային»ի Արեւմտեան Ամերիկայի Շրջանային վարչութիւնը, Տեմիրճեան ընտանիքի համագործակցութեամբ, համազգայնական ընկերուհի՝ հանգուցեալ Ռիթա Սապունճեան-Տեմիրճեանի յիշատակին, կեանքի կոչած է գրական հիմնադրամ մը, որուն նպատակն է խրախուսել եւ նիւթապէս օժանդակել արեւմտահայ գրականութեան արդի նուիրեալներուն:

Այս հիմնադրամը հազարական տոլար պիտի նուիրէ արեւմտահայ գրականութեամբ զբաղող այն գրողներուն, որոնք դիմում կը կատարեն Շրջանային վարչութեան եւ իրենց դիմումը կը վաւերացուի Շրջանային վարչութեան կեանքի կոչած յանձնախումբին որոշումով։ Վերոյիշեալ նուէրը պիտի յանձնուի գրողին, իր գործի տպագրութեան ծախսերը հոգալու նպատակով:
Նպաստին արժանանալու համար, գրական գործը պիտի ըլլայ գեղարուեստական գրականութիւն՝ վէպ, վիպակ, բանաստեղծութիւններու հաւաքածոյ կամ թատերգութիւն, եւ գրուած՝ արեւմտահայերէնով: Աշխատութիւնները կ՛արժեւորուին հիմնուելով իրենց գեղարուեստական արժանիքներուն վրայ, որոնք պիտի որակաւորուին պատկան յանձնախմբին միջոցաւ:

Գործը պատրաստ պիտի ըլլայ տպագրութեան համար եւ առկայ պիտի ըլլան տպագրութեան նիւթական մնացեալ պայմանները:

Դիմումնագիրները կ՛ընդունուին շարունակաբար, ամբողջ տարուան ընթացքին: Հետաքրքրուողները նամակով պիտի դիմեն «Համազգային»ի Արեւմտեան Ամերիկայի Շրջանային վարչութեան՝ ներկայացնելով իրենց անունը, ազգանունը, հասցէն, հեռաձայնի թիւը եւ ելեկտրոնային հասցէն: Դիմումնագիրին կցուած պէտք է ըլլայ չորս օրինակ գրական գործէն, եւ տպագրութեան ծախսերու մանրամասն հաշուեցոյցը:
«Համազգային»ի Արեւմտեան Ամերիկայի Շրջ. վարչութեան հասցէն է՝ P.O.Box 4732, Glendale, California 91222:

Քաջալերելի են մանաւանդ գրողներու ցարդ չհրատարակուած գործերը:«Համազգային»ի Արեւմտեան Ամերիկայի Շրջանային վարչութիւնը, Տեմիրճեան ընտանիքի համագործակցութեամբ, համազգայնական ընկերուհի՝ հանգուցեալ Ռիթա Սապունճեան-Տեմիրճեանի յիշատակին, կեանքի կոչած է գրական հիմնադրամ մը, որուն նպատակն է խրախուսել եւ նիւթապէս օժանդակել արեւմտահայ գրականութեան արդի նուիրեալներուն:

Այս հիմնադրամը հազարական տոլար պիտի նուիրէ արեւմտահայ գրականութեամբ զբաղող այն գրողներուն, որոնք դիմում կը կատարեն Շրջանային վարչութեան եւ իրենց դիմումը կը վաւերացուի Շրջանային վարչութեան կեանքի կոչած յանձնախումբին որոշումով։ Վերոյիշեալ նուէրը պիտի յանձնուի գրողին, իր գործի տպագրութեան ծախսերը հոգալու նպատակով:
Նպաստին արժանանալու համար, գրական գործը պիտի ըլլայ գեղարուեստական գրականութիւն՝ վէպ, վիպակ, բանաստեղծութիւններու հաւաքածոյ կամ թատերգութիւն, եւ գրուած՝ արեւմտահայերէնով: Աշխատութիւնները կ՛արժեւորուին հիմնուելով իրենց գեղարուեստական արժանիքներուն վրայ, որոնք պիտի որակաւորուին պատկան յանձնախմբին միջոցաւ:

Գործը պատրաստ պիտի ըլլայ տպագրութեան համար եւ առկայ պիտի ըլլան տպագրութեան նիւթական մնացեալ պայմանները:

Դիմումնագիրները կ՛ընդունուին շարունակաբար, ամբողջ տարուան ընթացքին: Հետաքրքրուողները նամակով պիտի դիմեն «Համազգային»ի Արեւմտեան Ամերիկայի Շրջանային վարչութեան՝ ներկայացնելով իրենց անունը, ազգանունը, հասցէն, հեռաձայնի թիւը եւ ելեկտրոնային հասցէն: Դիմումնագիրին կցուած պէտք է ըլլայ չորս օրինակ գրական գործէն, եւ տպագրութեան ծախսերու մանրամասն հաշուեցոյցը:

«Համազգային»ի Արեւմտեան Ամերիկայի Շրջ. վարչութեան հասցէն է՝ P.O.Box 4732, Glendale, California 91222:

Քաջալերելի են մանաւանդ գրողներու ցարդ չհրատարակուած գործերը:

Sunday, March 07, 2010

Raffi Wartanian: Departure

Click here for the audio segment Departure read by the author, Raffi Wartanian.

departure
from definition,
malnutrition,
inquisition.

departure from games,
masks,
falsehoods and platitudes.

departure from odors,
lies,
smog, haze,
from incongruencies
hidden in parallels
where trains chug coal
and blood
and automobiles
to Rio and Brisbon and Detroit,
past squatter villages
and colonies of rats and ships and planes,
and army bases where
ants
march and build and
destroy
and mate,
then cry and cut themselves,
and see the flow of blood
as the only modicum
of control
they might ever know.

departure from departures,
from the meaningfully meaningless,
an empty jug of water
heavier than the quantification of your soul
in pounds, kilos, or smiles.

departure from arrivals,
from hello’s and goodbye’s,
from first and last kisses,
from forced hugs
and routine insincerities,
from an irreversible scouring of
meta-generoisty,
the raping and pillaging of love.

departure from resentment,
envy,
from routines.

departure from fear,
uncertainty,
linear conceptions and categorizations,
from truth hidden so well
that the denial of lies is labeled
sociopathic.

departure from division,
from the difference between me and you,
from unfounded senses of entitlement, ownership, and
responsibility over that which never truly belongs to us,
but to -

departure from signatures
and belongings
and comparisons
and vocabulary
and judgment
and confrontation
and temporary peace and solitude.

departure from
false joys,
and needing wants
and shunning needs.

by raffi wartanianq
hollywood, ca, 08/2009


Quitter les significations

La mauvaise nutrition
L’inquisition

Quitter les jeux
Les masques
Les fourberies
et mesquineries

Quitter les odeurs
Le mensonge,
La brume, le flou
Les contre sens
Qui côte à côte
avec les trains
véhiculent le charbon
le sang
les automobiles
jusqu’à Détroit,
Brisbonne, Rio
En passant par des hameaux
Pris d’assaut par
Des indigents

Et les colonies de rats, et les bateaux et les avions
Et les bases militaires où défilent des fourmis
qui bâtissent

Détruisent, s’accouplent
Qui crient
se coupent
et voient le sang
couler
comme s’il était
à jamais
leur seul moyen de contrôler

quitter les départs
les moments qui sciemment n’ont pas de sens
et qui pèsent plus en livres, en kilogrammes, en sourires
que la richesse de l’âme


quitter les arrivées,

depuis les bonjours jusqu’aux adieux
les baisers d’avant,
d’après,
les prétendues embrassades
les faux-semblants routiniers
la bienveillance étudiée
immuablement fixée
la violence faite au vol
quitter l’amour

quitter rancune
convoitise
habitudes
incertitudes
les conceptions ratifiées,
et les classifications,
les vérités si bien cachées
que ceux qui disent la vérité
sont libellés des sociopathes

quitter la séparation,
l’écart entre toi et moi
les conceptions sans fondation du dévolu,
la possession
la responsabilité de ce qui ne fut jamais
à nous
vraiment
mais à --

quitter signatures
effets
comparaisons
mots, jugements,
confrontations
quitter la paix,
la solitude
temporaire

quitter
les joies qui n’en sont pas
les besoins de désirer
les désirs qui ne restent pas

texte de raffi wartanian
hollywood, ca, 08/2009
Traduit par Sylvie M. Miller

Saturday, March 06, 2010

Մուշեղ Իշխան: Հայրենակից, ո՞ւր կ’երթա՛ս

Ծովուն վրայ եւ հողին,
Օդերուն մէջ հեռահաս
Հայը կ՚երթայ, կը սուրայ
Խենթ հովերուն հետ բախտին…
Հայրենակից, ո՞ւր կ’երթա՛ս.
Ամէն երթի ու կայքի
Տե՛ս, վրայէդ կը թափի
Հայու հոգիդ մաս առ մաս…
Հայը կ’երթայ, կը սուրայ
Հորիզոններ հեռակայ
Եւ արծաթի մը համար
Կը զոհէ գանձ ու գոհար…
Երկրէ երկիր, ափէ ափ,
Այսպէս մոլոր, վազնէ վազ,
Քիչ մ՚աւելի գունաթափ,
Հայրենակից, ո՞ւր կ’երթա՛ս…


Countryman, where are you going?

On land and sea
And in distant skies
The Armenian goes in haste
Along with the foolish winds of fate…
Countryman, where are you going?
With each journey and each stop
You leave behind your Armenian soul
Step by step….
The Armenian goes in haste
To horizons remote
Forfeiting treasures and gems
For a single piece of silver…
Always wandering, racing
From land to land, coast to coast,
A little more pallid.
Countryman, where are you going?

Moushegh Ishkhan
Translated by Rupen Janbazian and Tatul Sonentz
(The translation first appeared in Ardziv magazine – 2015, vol. 3)

Friday, March 05, 2010

ԸՆԹԵՐՑՄԱՆ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ (Լիբանան)

ԲԱԳԻՆ գրական հանդէսի կազմակերպութեամբ

ԸՆԹԵՐՑՄԱՆ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ

Նուիրուած

Հրապարակագիր, մտաւորական Դոկտ. Երուանդ Քասունիի նորատիպ՝ «ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՍԻՒՆԱԿ… ԱՆՀԱՃՈՅ ԸԼԼԱԼՈՒ ԵՐԱՆՈՒԹԻՒՆԸ…» հատորին (էջեր՝ մամուլէն)։
Տեղի կþունենայ Չորեքշաբթի, 10 Մարտ, 2010, երեկոյեան ժամը 7։00ին, ԲԱԳԻՆի խմբագրատան մէջ, Պ. Համուտ, «Շաղզոյեան» կեդրոն, Բ. յարկ։


Ծանօթ.- Հանդիպման ներկայ պիտի ըլլայ նաեւ հեղինակը։


ՀՐԱՒԷՐ

Thursday, March 04, 2010

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ: ՀԱՅԱՍՏԱՆ

Սա իմ երկիրն է – չափերով այնպիսին-
որ կարող եմ վերցնել հետս,
թե մի հեռու տեղ գնամ:
Փոքրիկ՝ ինչպես ծերացած մայր,
Փոքրիկ՝ ինչպես նորածին զավակ
իսկ քարտեզի վրա
ընդամենը արցունքի մի կաթիլ...
Սա իմ երկիրն է – չափերով այնպիսին,
որ ազատորեն տեղավորել եմ սրտիս մեջ,
որ չկորցնեմ հանկարծ...





Հովհաննես Գրիգորյան (1945- )


XX Դարի Հայ Պոէզիա, կացմեց Զավն Ավետիսյանը, ՀԳՄ Հրատ. (2005)


Յովհաննէս Գրիգորեան „Հայաստան“ [դասական ուղղագրութեամբ]

Սա իմ երկիրն է - չափերով այնպիսին -որ կարող եմ վերցնել հետս,թէ մի հեռու տեղ գնամ:
Փոքրիկ՝ ինչպէս ծերացած մայր,Փոքրիկ՝ ինչպէս նորածին զաւակ,իսկ քարտէզի վրայ
ընդամէնը արցունքի մի կաթիլ...
Սա իմ երկիրն է - չափերով այնպիսին,որ ազատօրէն տեղաւորել եմ սրտիս մէջ,որ չկորցնեմ յանկարծ...



Hovhannes Grigorian „Armenien“

Das ist mein Land - von solchem Ausmaß,
dass ich es mitnehmen kann,
wenn ich verreise in ein fernes Land.

So klein wie ein altes Mütterchen,
so klein wie ein neugeborenes Kind.
Auf der Karte jedoch
nicht mehr als eine einzige Träne ...

Das ist mein Land - von solchem Ausmaß,
dass ich's bequem in mein Herz eingeschlossen habe,
damit ich's nicht plötzlich verliere.
(Übersetzung: Raffi Kantian)

Wednesday, March 03, 2010

Յովհաննէս Շիրազ; Երնեկ արեւին

Երնեկ արեւին
Երնեկ արեւին, որ նոյն աչքով է
Նայում եւ ծաղկին, եւ օձին թունոտ,
Ասես, մօրս պէս, սուրբ խղճի ծով է,
Հացի է կանչում շանն էլ անծանօթ:

Մինչ ես կ’ուզէի խեղդել այն օձին,
Որ մարդու մէջ է, մարդով է խայթում,
Օձ, որ արցունք է խառնում իմ հացին,
Ու ցաւից խղճիս սիրտն էլ է պայթում:

Tuesday, March 02, 2010

Այնճարի հիմնադրության 70 ամյակ

Այնճարի հիմնադրության 70-ամյակի առիթով, նախաձեռնել եմ հրատարակել “Մուսալեռցի գրողների ժողովածու”:

Խնդրում եմ աջակցել ինձ, Ձեր մասին տեղեկություններ հղելով soniatash@netsys.am կամ info@sonia.am հասցեներին, մինչև 2010 թ.-ի ՄԱՅԻՍԻ 1-ը:


հարգանքներով` Սոնիա Թաշչյան

Monday, March 01, 2010

A World of Poetry


GARTAL

and

the Armenian Poetry Project

present

the Zephyr Poets from Los Angeles: Tina Demirjian, Armine Iknadossian, Shahe Mankerian, and Alene Terzian

reading with New York City-based writers Nancy Agabian, Lola Koundakjian, Amir Parsa, and Alan Semerdjian.


Friday April 2, 2010
7 pm
$7

at the Bowery Poetry Club
308 Bowery (Between Houston and Bleecker)
Subways: F train to 2nd Ave, 6 to Bleecker
212 614-0505
http://www.bowerypoetry.com


This specially-produced version of Gartal includes contemporary poets who hail from various national backgrounds, cite numerous literary influences, and deal with issues of war, loss of parents, self-definition through relationships and sexuality, and other urban global realities.

Poets' Bios:
Nancy Agabian is the author of Princess Freak (Beyond Baroque), a collection of poems and performance texts, and the memoir Me as her again: True Stories of an Armenian Daughter (Aunt Lute), a Lambda Literary Award finalist for LGBT Nonfiction. She is one of the tri-authors of (An)daratsutian Mej (In the [Un]Space), an experimental book in English, French and Armenian. Her nonfiction has appeared in Ararat, The Brooklyn Rail, Perigee and Women Studies Quarterly and the anthologies Homelands (Seal Press) and Forgotten Bread (Heyday Books). Her poems appear in Birthmark (Open Letter Press), Deviation (Inknagir) and numerous journals. A Fulbright scholar to Armenia for 2006-07, she is working on a nonfiction novel on personal freedom in post-Soviet Armenia. She teaches writing at Queens College and NYU and has been coordinating Gartal since 2002. http://nancyagabian.com

Tina Demirdjian’s first book IMPRINT was published by Abril Publishing in 2003 thanks to a grant from the City of Glendale as well as a grant from the Durfee Foundation. A selection of Demirdjian’s works have also appeared in Aspora, Ararat International Journal, the Los Angeles Times, High Performance, Midwest Poetry Review, the Texas Observer, and in Birthmark: a bi-lingual anthology of Armenian-American poetry published in 1999. She is the recipient of three honorable mentions from the Arroyo Arts Collective’s Poetry in the Windows contests and two consecutive Artist in Resident grants from the City of Los Angeles Department of Cultural Affairs. She has taught poetry in schools, libraries, and community centers throughout Los Angeles since 1991.

Armine Iknadossian’s poems are forthcoming in Pearl and Rhino, and have appeared in Arbutus, Backwards City Review, Common Ground Review, Margie, Spout, Weave and Zaum. She earned a graduate degree in poetry from Antioch University, Los Angeles, after having received her undergraduate degree with an emphasis in creative writing from UCLA. She teaches English, journalism, and poetry recitation to high school students in Pasadena. In 2008, she was awarded a Returning Fellow position at Summer Poetry in Idyllwild.

Lola Koundakjian's poems have appeared online on Groong and in print in the Armenian Weekly. She has served on the board of Ararat Literary Quarterly and freelanced for the Armenian Reporter and the Armenian Weekly. Lola runs the Dead Armenian Poets’ Society, a salon series, and the Armenian Poetry Project website. She will be reading her work in Armenian at the 20th international poetry festival in Medellin, Colombia, July 2010.

Shahé Mankerian, poet, playwright, and the principal of St. Gregory A. & M. Hovsepian School, received his MA in English (emphasis in Poetry) from California State University, Los Angeles. In 2003, he won both the Erika Mumford Prize and the Daniel Varoujan Award from the New England Poetry Club. Edifice Wrecked nominated his poem “She’s Hiding My Keys” for the 2004 Pushcart Prize. In 2006, he co-authored the play “Little Armenia,” which debuted at Hollywood’s prestigious Fountain Theatre. Last year, his short story “Parable” placed Second Runner-up and his nonfiction piece “Tracks” was the Finalist for the 2008 William Saroyan Society Centennial Prize for Short Fiction and Creative Nonfiction.

An internationally acclaimed writer, poet, and photographer, Amir Parsa is the author of ten books, including Kobolierrot, Divan, Drive-by Cannibalism in the Baroque Tradition, Erre and the multilingual L’opéra minora. An uncategorizable body of work, Mr. Parsa’s oeuvre – written in English, French and Persian – has been presented and debated in galleries and museums, in streets and on rooftops, in broad daylight and in hiding, and at various festivals, events and curated venues around the world. He currently lives in NY, where he directs creative education projects at MoMA and is a Visiting Associate Professor at Pratt Institute.

Writer/musician Alan Semerdjian’s poems and essays have appeared in several print and online publications and anthologies including Chain, The Lyric Review, Adbusters, Arson, Ararat, and Diagram. He released a chapbook of poems called “An Improvised Device” (Lock n Load Press) in 2005 and his first full-length book In the Architecture of Bone (GenPop Books) in 2009. His songs have appeared in television and film and charted on CMJ. Alan has performed and read all over North America. He currently teaches English at Herricks High School in New Hyde Park, NY, writes a monthly column for the LI Pulse, and resides in the east village. You can visit Alan's digital homes at alanarts.com and alansemerdjian.com.

Alene Terzian received and M.A. and an M.F.A. in Creative Writing with an emphasis in poetry. Her first book, Deep as City’s Ache, explores the Lebanese Civil Conflict both environmentally and psychologically, emphasizing the humanistic elements of war. She is currently working on her second collection while teaching English at College of the Canyons. Besides teaching, she is also the advisor of COC’s literary magazine called cul-de-sac; volume three was newly released to the public, showcasing the fiction, poetry, photography, and artwork of the talented students on campus. Her poems have appeared in Media Cake, Lit Parlor/Lit Lounge, Literati Cocktail, Colorado Review, Poetic Diversity, The Armenian Poetry Project, Rhapsodomancy, In the Web, and Life after Life. She was recently elected poet laureate of Altadena, CA.

ABOUT ARMENIAN POETRY PROJECT
The Armenian Poetry Project (http://armenian-poetry.blogspot.com), curated and produced by Lola Koundakjian in New York, is an online resource which provides free audio and text RSS feeds on the internet and podcasts on Apple’s iTunes. Lola researches and records poems in Armenian, English and French, including works written from the late 19th century to the present. Famous, budding and obscure poets from all over the world can be found amongst the over 900 entries posted since 2006.

ABOUT GARTAL
Since 2002, Gartal ("to read" in Armenian) has been an independent forum for both established and emerging writers of Armenian descent and/or writers dealing with culturally related themes to read their poetry, fiction, creative nonfiction and dramatic texts to the public. Coordinated by writer Nancy Agabian, Gartal brings together, via the dual acts of reading and listening, diverse Armenian constituencies, from the progressive to the traditional. A particular effort is made to give voice to Armenian stories that haven't been widely heard, including those of mixed race, various religions, different economic backgrounds, and queer Armenians.

Sunday, February 28, 2010

Lory Bedikian: Beyond the mouth

Click here for the audio clip Beyond the mouth read by the author Lory Bedikian.

On the back of every tongue in my family
there is a dove that lives and dies.

At night when my aunts and uncles sleep
the birds comb their feathers, sharpen beaks.

They are carriers, not only of the olive
branch, but the rest of our histories too.

As from the ark, we came in twos
with tired eyes from Lebanon, Syria,

the outskirts of Armenia and anywhere
where safety said its final prayers and died.

Like every simile ever written, the doves
or our tongues are tired and misread.

Dinners begin with mounds of bread, piled
dialogues between the older men.

Near our dark throats, the quiet
birds lurk to watch meals descend,

take phrases that didn’t reach
the truth and spin them into nests.

Now and then, we spit them out in shapes
of seeds, olive pits, or spines of fish.

The men never watch what enters past
the teeth, what leaves their moving lips,

and the doves know this. The women shut
their mouths when they don’t approve

of the squawking laughs. There is a saying
(or at least there should be) that if one doesn’t

believe what is said or true, they can ask
the dove on the back of the tongue

and it will chirp the ugliness or the pitted
truth, of how we choke on what we hide.




“Beyond the mouth” was first published in Timberline.


Par delà la bouche

Derrière chaque langue dans ma famille
Il y a une colombe qui vit et meurt.

La nuit, lorsque dorment mes oncles et tantes
Les oiseaux lissent leurs pennes, aiguisent leurs becs.

Les messagers, non seulement du rameau
D'olivier, mais aussi de ce qui reste de nos histoires.

Telle cette arche, où à deux nous sommes venus
Les yeux las, du Liban, de Syrie,

Des lointaines contrées d'Arménie et partout
Où la sécurité a dit ses dernières prières et a disparu.

Comme toute comparaison déjà écrite, les colombes
ou nos langues sont lasses et faussées.

Les dîners commencent par des monceaux de pain, des piles
De dialogues qu'échangent les anciens.

Près de nos gorges sombres, en silence
Les oiseaux sont tapis pour voir tomber la nourriture,

S'emparer des expressions hors d'atteinte de
La vérité, les tissant pour en faire des nids.

De temps à autre, nous les crachons en forme
De graines, de noyaux d'olives ou d'arêtes de poisson.

Les hommes ne voient jamais ce qui passe au-delà
Des dents, ce qui s’éloigne de leurs lèvres mouvantes,

Et les colombes savent cela. Les femmes ferment
La bouche lorsqu'elles désapprouvent

Les rires braillards. Un dicton
(du moins, il devrait exister) dit que si l'on ne

croit pas ce qui est dit ou vrai, ils peuvent demander
à la colombe derrière la langue

alors elle gazouillera la laideur ou la vérité
trouée, comment nous étouffons ce que nous cachons.

Quote for the month of February

Is there a significance to the fact that all my truly close friends are polyglot?


Libreville: 30-I-1974)

Cahier noir by Ralph Setian, The Corybantic Press, Pasadena, 1975.

Saturday, February 27, 2010

Sotère Torregian: The Two Palm-Trees Play the Sinfonia Concertante of Mozart

For Ida and Ani Kavafian



Tendresse de loin en loin ce grand repos
Aimé Césaire, Ferrements
(Tenderness in long intervals this grand repose)

The two palm-trees reach the pinnacle
of ecstasy in their vibreto
How did we know theirs was the destination

In this hour
Of our Appian Way of étonnement

Where I find myself standing
in front of the mirror
or in the back of the mirror
Their hair cascades
inform my sky

Sleep and Sunday daylight and workaday days
are as the sea meeting the shore

Transported here in their midst
to music's sanctuary

From the ceaseless barrage of the external world

O shadows left sutures of the long march of Van*

We revisit here as the signature
of Spring in the midst of Winter

And where once I was "dumbfounded by a word"
becomes a thousand words

And out of the "broken world" witness
Témoignage wholeness as a horizon
as reduced to a microscopic element I
am carried on the tip of your bow.







Copyright Sotère Torregian
November-December AD 2009

Note: étonnement, Fr., state of awe.
*Van: The Death March genocide of Armenians by Ottoman Turks, 1915.

Friday, February 26, 2010

Սիլվա Կապուտիկեան։ Իմ կեանքը

Անփոյթ ապրեցի ես կեանքս բոլոր՝
Մանուկի նման ու թագուհու պէս.
Գուցէ նրանից, որ թոյլ եմ իրօք,
Գուցէ նրանից, որ ուժեղ եմ ես:

Հեշտ հաւատացի, հաւատացրին ինձ
Ու երբ խաբուեցի, անէծքի տեղակ
Ինքս թաքցրի աչքս նրանից,
Որ հայեացքի մէջ չկարդամ մեղայ:

Չորոնեցի յամառ ոչ մէկին,
Եւ անհոգ եղայ գտածիս հանդէպ,
Երբեք չհաշուեց իմ հպարտ հոգին
Իր կորուստները անթիւ ու անտես:

Թէ փակել էր պէտք, ես դուռը բացի,
Թէ պահել էր պէտք, ասացի՝ «գնա»,
Թէ կանչել էր պէտք, լռեցի խոնարհ,
Թէ արցունք էր պէտք, ես ծիծաղեցի:

Գուցէ նրանից, որ թոյլ եմ իրօք,
Գուցէ նրանից, որ ուժեղ եմ ես…
Անփոյթ ապրեցի իմ կեանքս բոլոր՝
Մանուկի նման ու թագուհու պէս…

Thursday, February 25, 2010

Խաչիկ Դաշտենց: ՄԵՂԱ

Ես այն եմ, ինչպես եղա.
Սասունցի մի որբ տղա.
Արածիս համար կյանքում
Չասացի երբեք` մեղա:

Պաշտոնին, փառքին, գովքին
Անհաղորդ, հեռու եղա.
Չարածիս համար կյանքում
Չասացի երբեք` մեղա:

Իմ սրտի հևքն ու երգը
Իմ երկրի համար եղավ.
Չարեցի մի բան կյանքում,
Որ գոռամ` մեղա, մեղա:

Պալատի երգիչ չեղա,
Միշտ հողին մոտիկ եղա.
Սիրեցի միայն նրանց,
Ով բռնեց փոցխ ու եղան:

Բայց վերուստ տրված բախտիս
Տարաժամ շուտ ձյուն տեղաց.
Ես կանաչ հովտում կորած
Զեփյուռի նման եղա:

Հին կյանքը փուշ ու սեզ էր,
Իմ ապրած օրը կես էր.
Ոչ պարտք մնաց, ոչ՝ մեղա,
Իմ ամպն ու շողքը էս էր:

Խինդս դուրս, ցավս ներս էր,
Երգածս սրտիս պես էր.
Փակված է ամեն հաշիվ,
Ինչ որ եղա` էս էր:

1970


Խաչիկ Դաշտենց (1910-1974)

Wednesday, February 24, 2010

Պետրոս Դուրեան։ Իմ ցաւը

Սուրբ տենչերով լոկ ծարաւած՝
Ցամաք գտնել աղբերքն յամայր,
Ցամքիլ ծաղիկ հասակի մէջ,
Ո՜հ, չէ՛այնչափ ցաւ ինձ համար։

Ջերմ համբոյրով մը դեռ չայրած
Սա ցուրտ ճակատըս դալկահար
Հանգչեցունել հողէ բարձին,
Ո՜հ, չէ՛ այնչափ ցաւ ինձ համար։

Դեռ չգըրկած էակ փունջ մը
Ժպտէ, գեղէ, հուրէ շաղեալ՝
Գրկել սա ցուրտ հողակոյտը,
Ո՜հ, չէ՛ այնչափ ցաւ ինձ համար։

Քաղցր երազով մ’յըղի մրափ մը
Չանդորրած գլուխս մըրկահար՝
Ննջել հողէ վերմակի տակ,
Ո՜հ, չէ այնչափ ցաւ ինձ համար։

Հագնիլ հիւղին մուր-անունը,
Ծըծել նորա մըրուր-օդն յար,
Միշտ ցաւիլը միանգամայն,
Ո՚հ, չէ անչափ ցաւ ինձ համար:

Հէգ մարդկութեան մէկ ոստը գօս՝
Հայրենիք մը ունիմ թըշուառ.
Չօգնած անոր՝ մեռնիլ աննշան,
Ո՜հ, ա՛յս է սոսկ ցաւ ինձ համար:

Tuesday, February 23, 2010

Ռաֆայէլ Պատկանեան: Արաքսի արտասուքը

Մայր Արաքսի ափերով
Քայլամոլոր գնում եմ,
Հին հին դարուց յիշատակ,
Ալեաց մէջը պըտրում եմ։

Բայց նոքա միշտ յեղյեղուկ,
Պղտոր ջրով եզերքին
Դարիւ-դարիւ խփելով
Փախչում էին լալագին։

«Արաքս, ինչո՞ւ ձկանց հետ
Պար չես բռնում մանկական,
Դու դեռ ծովը չհասած՝
Սըգաւոր ես ինձ նըման։

Ինչու՞ արցունք ցայտում են
Քու սէգ, հըպարտ աչերից.
Ինչու՞ արագ փախչում են
Այդ հարազատ ափերից»։

Մէջքը ուռցուց Արաքսը,
Փրփուր հանեց իւր տակից,
Ամպի նման գոռալով
Այսպէս խօսեց հատակից։

«Խիզա՜խ, անմի՜տ պատանի,
Նիրհս ինչու՞ դարեւոր
Վրդովում ես, նորոգում
Իմ ցաւերը բիւրաւոր։

Սիրելիի մահից յետ
Ե՞րբ ես տեսել, որ այրին,
Ոտքից գըլուխ պըճնուի
Իր զարդերով թանկագին։


Կար ժամանակ, որ ես էլ,
Շքեղազարդ հարսի պէս,
Հազար ու բյուր պըչրանքով
Փախչում էի ափերէս։

Ի՞նչըս մընաց էն օրից,
Ո՞ր ջըրամօտ գեղերըս,
Ո՞րը իմ շէն քաղաքից,
Ո՞ր բերկրալի տեղերըս։

Մինչ իմ որդիք, ո՜վ գիտէ,
Ծարաւ, նօթի, անտերունչ
Օտար աշխարհ յածում են
Թոյլ ոտքերով, կիսաշունչ․․․


Քանի որ իմ զաւակունք
Այսպէս կը մնան պանդուխտ, -
Ինձ միշտ սգուոր կը տեսնէք.
Այս է անխաբ իմ սուրբ ուխտ․․․»

Էլ չխօսեց Արաքսը,
Յորձանք տուեց ահագին,
Օղակ օղակ, օձի պէս,
Առաջ սողաց մոլեգին։

Monday, February 22, 2010

Hommage à Missak Manouchian


Le Samedi 20 Février 2010 à Marseille sur le Boulevard Charles Livon, Le Buste De Missak Manouchian à été Dévoilé dans un square qui porte son nom et aussi ceux de ses 22 camarades fusillés par les Nazis.

Sunday, February 21, 2010

Lory Bedikian: Night in Lebanon

Click here for the audio clip Night in Lebanon read by the author Lory Bedikian.

The youngest boy, with his ulcer,
sleeps. His lower lip pulsates, a small fish
breathing. A bed of torn pillows, cradles four
of them, two brothers, two sisters—
curved, quiet on the living room floor.
Buzzing, the open window has its mouth full
of street lights, mosquitoes, those who stay
awake. Peeled paint on the ceiling, the door

sheds the skin it wore through
a drawn-out, twenty-year civil war.
The parents sleep in a room full of faith
hammered to the walls. Posing, a copper
cross, its inscription in Armenian asks
for blessings of God upon this home.
Through the mother’s sleeping lips a prayer
slips, rises, drifts and hovers above the boy

who dreams: he’s a grown man
spinning yarn around their home
until it’s as thick as a bombshell.
Then, cane in hand, walking through a cedar
grove, he drops a string of worry
beads into a well. Cracking a pumpkin
seed open with his teeth, he tastes
childhood in each closed casing.

In the morning, a thin scroll
of bread filled with tomato paste, oil, mint
will start the hurried day. But now, he sleeps
as he did the day he was born. Stillness
enters his lip, his mouth finally rests,
breathing as he will when his is older
than this war whose finger has carved a scar
in him, the size of an eye that will not close.



"Night in Lebanon" appeared in the Crab Orchard Review and was reprinted in Blue Arc West: An Anthology of California Poets. It has also appeared in Poets Against War.

Nuit au Liban


Le plus jeune, avec son ulcère,
dort. Sa lèvre inférieure palpite, tel un petit poisson
qui respire. Le lit aux oreillers déchirés berce
les quatre, deux frères, deux sœurs –
pelotonnés, calmes sur le sol du salon.
Bourdonnante, la fenêtre ouverte et sa gueule emplie
des lumières de la ville, de moustiques, de ceux qui sont
éveillés. Peinture écaillée au plafond, la porte

se défait de la peau qui fut sienne durant
une interminable guerre civile, de vingt ans.
Les parents dorment dans une pièce emplie d’une foi
clouée aux murs. Apposée, une croix
de cuivre, son inscription en arménien appelle
la bénédiction de Dieu sur cette maison.
Des lèvres de la mère endormie une prière
se glisse, s’élève, dérive et volète autour du garçon

qui rêve : il est cet homme adulte
tissant un fil autour de leur maison
jusqu’à ce qu’il ait l’épaisseur d’un obus.
Puis, un bâton en main, traversant un bosquet
de cèdres, il jette un komboloï à perles
dans un puits. Fendant une graine
de citrouille avec ses dents, il éprouve
son enfance dans chaque enveloppe close. 

Au matin, une fine tranche
de pain emplie de jus de tomate, d’huile, de menthe
ouvrira le jour qui presse. Pour l’heure, il dort
comme il le faisait à sa naissance. L’immobilité
gagne ses lèvres, sa bouche enfin se repose,
respirant comme il le fera quand son souffle est plus ancien
que cette guerre dont le doigt a découpé une cicatrice
en lui, grosseur d’un œil qui ne se referme pas. 

Adaptation : Georges Festa - 02.2011

Saturday, February 20, 2010

Esther Heboyan on AYP FM radio show (in French)

To hear this wonderful interview with poet Esther Heboyan, go to http://radio-aypfm.com/ and select AYP FM's archive of the show entitled "Au Fil des pages" on February 20, 2010.


Bonne écoute!




Lola Koundakjian

Սիպիլ։ Ապրի՜լ

Ինչո՞ւ գըրել, խօսիլ, խոկալ,
Հարցում ուղղել չորս հովերուն տիեզերքին,
Երբ գոչիւններդ, հարցումներդ ալ
Պիտի մարին, պիտի հալին, պիտի ցնդին
Ալքերուն մէջ մեծ անդունդին:

Ինչո՞ւ խորհիլ, տքնիլ ինչո՞ւ,
Երբ անկարող ես թափանցել, հըպանցել գէթ
Կեանքն ըսպառող գաղտնիքներուն,
Երբ խեղճ մտքիդ բոլոր ճիգերն, յումպէտ
Անէանայ պիտի յաւէտ:

Ինչո՞ւ երկնել, ինչո՞ւ տալ կեանք
Սրտիդ հորուտ յուզումներուն, թէ ցիրուցան`
Ժամանակին ճիրանին տակ
Օր մը անոնք բըզիկ բըզիկ պիտի ըլլան
Մոռացութեան դարձած ճարակ:

Ինչո՞ւ հեծել, ինչո՞ւ հեւալ,
Երբ ոգեսպառ աղաղակովդ անրուն, անծայր,
Դուն չես կարող պահ մը վերջ տալ
Թոշուառութեան յորդ հեղեղին ամպրոպավար,
Որ կ’ողողէ համայն աշխարհ:

Ինչո՞ւ սիրել սերտ, խանդակաթ,
Թէ չես կարող պահել գրկէդ յար անբաժան,
Հոգէ, ցաւէ, վէրքէ ազատ,
Եւ կը թողուս, որ մահն անգութ գայ խըլէ զայն,
Զոր սիրեցիր հոգիէդ շատ:

Ինչո՞ւ ապրիլ, թափել արցունք,
Երբ չես կարող ըսել դժբախտ էակներուն
Զորս կը տանջէ քաղցն ու պասուք.
«Մի զրկըուիք. ահա՛ մարմինս, ահա՛ արիւն,
Առէ՛ք, կերէք, ապրեցէ՛ք դուք»:


(1863–1934)

Friday, February 19, 2010

Յովհաննէս Թումանեան։ ՀԻՆ ՕՐՀՆՈՒԹԻՒՆ

Կանաչ, վիթխարի ընկուզենու տակ,
Իրենց հասակի կարգով, ծալպատակ,
Միասին բազմած,
Մի շրջան կազմած,
Քէֆ էին անում
Եւ ուրախանում
Մեր հսկայ պապերն ու մեր հայրերը՝
Գիւղի տէրերը։

Մենք, առոյգ ու ժիր գեղջուկ մանուկներ,
Երեք դասընկեր,
Նրանց առաջին գլխաբաց կանգնած,
Ձեռքներս խոնարհ սրտներիս դրած,
Զի՜լ, ուժեղ ձայնով նրանց սպասում՝
Տաղ էինք ասում։

Երբ զուարթաձայն մեր երգը լռեց,
Մռայլ թամադէն բեղերն ոլորեց,
Նրա հետ վերցրին լիք բաժակները
Բոլոր մեծերը
Ու մեզ օրհնեցին. “Ապրէ՛ք, երեխէ՛ք,
Բայց մեզ պէս չապրէք…”։

ժամանակ անցաւ, նրանք էլ անցան,
Զուարթ երգերս վշտալի դարձան.
Եւ ես յիշեցի մեր օրը լալիս,
Թէ մեզ օրհնելիս
Ինչու ասացին. “Ապրէք, երեխէ՛ք,
Բայց մեզ պէս չապրէք…”։

Խաղաղութի՜ւն ձեզ, մեր անբա՛խտ պապեր,
Ձեզ տանջող ցաւը մե՛զ էլ է պատել։
ԱյԺմ, տխրութեան թէ քէֆի ժամին,
Մենք էլ, օրհնելիս մեր զաւակներին,
Ձեր խօսքն ենք ասում. “Ապրէ՛ք, երեխէ՛ք,
Բայց մեզ պէս չապրէք…”։

Thursday, February 18, 2010

FOR THE LOVE OF LITERATURE, THE LITERATURE OF LOVE

ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԵԱՆ ՍԻՐՈՒՆ, ՅԱՆՈՒՆ ՍԻՐՈՅ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԵԱՆ

Sunday, 21 February 2010 at 4:30 – 6:30 pm
Armenian House, 25 Cheniston Gardens, W8 6TG
(Tube: High Street Kensington)

To celebrate Valentine's Day, we cordially invite you to enjoy an afternoon of readings dedicated to love. Our volunteer performers will be reciting poetry and prose in both the Armenian and English languages.

There will be candles, chocolates, a glass of bubbly, snacks, music, and beautiful readings.

Admission is free. All welcome.

This event is kindly funded by Notting Hill Housing.

The Armenian Institute is a London-based registered charity dedicated to making Armenian culture and history a living experience, through innovative programmes, educational resources, workshops, exhibits and performances. Its work is supported by friends, patrons and voluntary donations. For more information about the Armenian Institute or to find out about supporting the important work of the Institute, please visit our website at www.armenianinstitute.org.uk, contact us at info@armenianinstitute.org.uk or call 020 7978 9104.

Wednesday, February 17, 2010

Simone Akgulian: Roll Call

Alphabetically.
Teacher’s eyes extend down the list,
Where my name rests
Like the foul-smelling flower,
Atop a healthy stem.

Lips part,
Vocal chords vibrate,
And out comes
A mass
Of vowels and consonants.
A tumor of a last name;
Mutation of its former self.

“Did I pronounce that correctly?” they say.

My answer, dear teacher,
Is no,
You did not.
The words from your mouth are
Glass breaking, cars crashing,
Boats docking on New York’s Islands.
My name should not
Make these noises!

It should sound like
Garlic, grapes, and pomegranates.
Skyscraping mountains, wrongfully taken.
And arcs, not boats, brushing against
The stark white peaks
Of the origins of my DNA.

Where’s the growl in your throat?
The smell of budding white roses
Breaking the soil?
Where is the linking of pinkies?
The curling fumes of sweet incense
That breathe culture into my lungs
And pump Tomarza through my veins?

They went where my father’s language went.
With the touching of hand to
Forehead, chest, and shoulders.
With the roll of the tongue,
The hum of the throat
That great grandma brought with her
Leather hard feet
Across razor sharp deserts.
They went with promises of never forgetting.
They came and they went.
Now the only evidence rests
On a wall in New York
And the size of my tea leaf eyes.

So I swallow
The whine of the clarinet
And pounding of kef time,
And say,

“Yes, that’s how it’s pronounced.”


Simone Akgulian won the 2010 Armenian Poetry Project writing competition in the teenager category.

Ashley Merdkhanian: Under My Skin

Like nails on a chalkboard,
infants scream at the top
of their miniscule lungs,
and women relentlessly nag

at their husbands. That’s how
you get me. You manage
to find a way to crawl
under my skin and plant

a bomb that can expand
with your irritating habits
and blow up right in my face.
The aftershock is so easy

to feel, but one that
I can not live without.

Ashley Merdkhanian has received HONORARY MENTION in the 2010 Armenian Poetry Project writing competition in the teenage category.

Tuesday, February 16, 2010

Նայիրի Խաչատուրեան: Անանուանելի ինչ որ զգացում

Ի յիշատակ Շուշիի Պապիկին:

Մերթ յուզիչ էր,
Մերթ խաղաղ
- Այդ անանուանելի զգացումը։
Կիզիչ ու բոցավառ էր,
Զուլալ ու պայծառ
- Այդ անանուանելի զգացումը։

Հիացմունքի շող արեւի տակ
Նայում էի պապիկի աչքերին,
Հինաւուրց խուցի մէջ, ժամը իրիկնամուտին,
Խմում էինք թէյը անուշով տաք-տաք։

Նա թարմ դէմք ունէր, զնգուն մի ծիծաղ,
Բայց մարած աչքերում էլ հրդեհ չկար,
Աստղերով էր լի աչքերը պապիկի,
Յոյս էր արտացոլում հայեացքը հայի...

Խօսակցիս խօսքերով տարուած անմոռաց,
Շաղ տուեց մի բուռ արեւահամ յուշեր,
Փոխանցեց լուռ կեանքն իր ապրած,
Երբ յոյսն այսպէս հաւատ էր դարձած։

Տրտմութիւն տիրեց սրտումս փոթորկուած։
Խորհուրդն խորին իր ապրած կեանքի,
Մի պահ լռութեամբ փոխանցուեց ինձի՝
Պապիկի յոյսը լոյս պարգեւ էր ինձ։

Մերթ յուզիչ էր,
Մերթ խաղաղ
- Այդ անանուանելի զգացումը։
Կիզիչ ու բոցավառ էր,
Զուլալ ու պայծառ
- Այդ անանուանելի զգացումը։


Փարիզ
12/09


Nairi Khatchadourian won the 2010 Armenian Poetry Project writing competition in the university age category.

Monday, February 15, 2010

Winners of the 2010 APP Competition

I am happy to report that APP's First Annual Poetry Writing Competition received thirty-nine entries by the January 15th deadline. A week later, ASA board member Alice Movsesian, and APP friends Rachel Goshgarian, PhD, and Silva Ajemian both of New York City, got together to jury the entries. As administrator of the competition, I kept a list of names but identified each entry by a number and category, presenting the names only after the winners were selected.

Teen-age category
Winner: SIMONE AKGULIAN is a 16 year old young lady who attends the Oak Park River Forest High School. She wins this category with her poem “Roll Call”.
Honourable mention to: Ashley Merdkhanian, age 13, who attends the St. Gregory A. & M. Hovsepian School, in California.

College age category
Winner is 20 year old NAIRI KHATCHADOURIAN for her Armenian poem Անանուանելի ինչ որ զգացում. She attends The American University of Paris and is in the U.S. alternate semesters.

23 years and older category
Winner is ALEXANDRA BEZDIKIAN, who hails from SF. Her poem is entitled “Berated”.

I take this opportunity to thank the ASA Board for its sponsorship of the 1st annual APP Poetry writing competition.

Many thanks to all those who participated in the U.S. and Canada. The winning entries will be posted starting today.




Lola Koundakjian, APP Curator and Producer

Alexandra Bezdikian: berated

between my reflex and my resolve to solve the problems that are tearing us apart
is a crevice that divides who we both see ourselves to be from the inside out.
you see cracks unfortified in places i feel strong,
seeing narrow chasms on backs of orgasms that don't belong.

heaven and hell in moments of passion,
sweeping away all that is bad
with the coming of bodies fighting waves of malcontent crashing against sullied souls.

we hold each other taking away the pain of days apart
and try to remember the times when we would kiss and laugh without onslaught or doubt.
just us in love.


Alexandra Bezdikian won the 2010 Armenian Poetry Project writing competition in the "23 years and older" category.

Sunday, February 14, 2010

Վահան Տէրեան։ Մթնշաղ

Ես սիրում եմ մթնշաղը նրբակերտ,
Երբ ամէն ինչ երազում է հոգու հետ,
Երբ ամէն ինչ, խորհրդաւոր ու խոհուն,
Ցընորում է կապոյտ մութի աշխարհում…
Չըկայ ոչ մի սահման դնող պայծառ շող,
Աղմուկի բեռ, մարդկային դէմք սիրտ մաշող.-
Հիւանդ սիրտըդ չի տրտնջում, չի ցավում,
Որպէս երազ մոռացումի անձաւում.
Եւ թւում է, որ անեզր է ամէն ինչ -
Որ ողջ կեա՜նքդ է մի անսահման քաղցր նինջ…

Friday, February 12, 2010

Յովհաննէս Շիրազ: Խաչքարերը

Չգիտեմ ինչո՜ւ, դեռ պատանեկիկ,
Համբուրում էի խաչքարերն այնպէ՜ս,
Երբ մայրիկիս հետ ես՝ ոտաբոբիկ՝
Վանքի սարն էի ելնում գառի պէս:

Հիմա էլ սրտանց համբուրում եմ դեռ,
Բայց հիմա գիտեմ, թէ ինչո՛ւ համար.
Ես համբուրում եմ, ո՜վ նախահայրեր,
Քարից լոյս կերտող ձեր ձեռքը ճարտար:

Որ վայրի ու բիրտ ժայռերի վրայ
Ոգու տարերքն է հրաշագործել,
Եւ համբուրելով սուրբ հետքը նըրա՝
Անմահութիւնն եմ համբուրում ես ձեր…

Je ne sais pourquoi mais déjà garçonnet

J’embrassais ainsi les khatchkars,
Quand, les pieds nus, avec ma mère,
Je descendais tel un agneau le mont du monastère.

Je les embrasse encore maintenant,
Mais maintenant sachant pourquoi :
Ô ancêtres arméniens, j’embrasse
Vos mains habiles, créant lumière de la pierre.

Qui sur les roches sauvages et brutes,
L'intime force de l’esprit a immortalisé,
Et en embrassant son empreinte sacrée
J’embrasse votre éternité…

trad. Élisabeth Mouradian & Serge Venturini

Thursday, February 11, 2010

ԻԳՆԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ: ՄԵՆՔ ՅԱՒԵՐԺՈՒԹԵԱՆ ԾԱՌԸ ԵՂԱՆՔ


Portrait of the author is by Ara Guler. Used here by kind permission of Mr. Sariaslan.



Տառապանքներ - հալածանքներ - մահեր տեսանք
պատառ մը հացի սիրոյն
պուտ մը երջանկութեան համար պայքարեցանք
կարօտներ - առանձնութիւններ
սէրեր - անքուն գիշերներ
յուսախաբութիւններ տեսանք
դարերու հոսանքն ի վեր
դարերու հոսանքն ի վար նաւարկեցինք
փոթորիկները մեզ ճզմեցին ու անցան

պատերազմներ
նահատակներ
մարտիրոսներ տեսանք
ցուրտ հողը մեր տաք արցունքով թրջեցինք
արհաւիրք
կեղեքում
հեծկլտուք - թախիծ տեսանք
սեպ լեռներն ի վեր մագլցեցանք
մեր ապաւինած ժայռերը փուլ եկան
արիւնլուայ գլորեցանք

քաջասիրտ ռազմիկը - նազելաշուք Թամարը տեսանք
թմբուկին ձայնով գինովցանք
սրինգին շունչով վերացանք

խոցեր - կոծեր - բոցեր տեսանք
այրեցանք - փիւնիկ եղանք - վերակենդանացանք
արեւ եղանք -
մայրամուտին կարծեցին թէ մեռանք
արշալոյսով դարձեալ ծագեցանք

հնամենի վանք մը եղանք
ձիւնին տակ կորսուեցանք
ձիւնհալին դարձեալ ցոլացինք
անմահ երգ մը եղանք
կռունկի նման
ճախրեցինք հորիզոնԷ հորիզոն

մշտադալար ծառ մը եղանք
սրտին մէջ երկրագունտին
մեր արմատները մխրճեցինք
եւ աշխարհի չորս ծագերուն
ծիածանի եօթը գոյներով
ծաղկեցանք երակ - երակ

մենք յաւերժութեան ծառը եղանք


29.8.1979

Wednesday, February 10, 2010

Alan Whitehorn: The Verbs of Genocide






Categorized
Stereotyped
Stigmatised
Marginalized
Disenfranchised
Deprived
Victimized
Robbed
Ghettoised
Deported
Stripped
Raped
Tortured
Murdered
Mutilated
Dismembered
Discarded
Denied

Forgotten?


Tuesday, February 09, 2010

Միսաք Մեծարենց։ ԻՐԻԿՈՒՆԸ

Սա իրիկունն ըլլայի ես,
եւ հըպէի ճակտին ամէն անցորդի,
չքնաղագեղ ու նըւաղուն յամուրդի
սա իրիկո՜ւնն ըլլայի ես։


Սա իրիկունն ըլլայի ես,
լի երգովը թռչուններուն, մարդերուն,
ու տարրերուն աղաղակովը տրոփուն՝
սա իրիկո՜ւնն ըլլայի ես։

Սա իրիկո՜ւնն ըլլայի ես,
թոյլ, նազենի, շըղարշային, վարդաբոյր,
ու ծըփայի զերթ ոսկեսար վարագոյր
վըրան ամէն հոգիի։

Սա իրիկունն ըլլայի ես,
լի զանգակին ղօղանջներովն երկնաճեմ.
խնկապատար, օծուն, ջահուած Ժամի պէս
սա իրիկո՜ւնն ըլլայի ես։

Սա իրիկունն ըլլայի ես,
իմ անդորրիս մէջ ոգեւար աղջըկան
մարող ճրագին բոցեր տալու իմ ցոլքէս.
սա իրիկո՜ւնն ըլլայի ես։

Սա իրիկունն ըլլայի ես,
լի գոռ ծափովն ովկիանի ջուրերուն.
սիւքին ծաղիկ մեղեդիքովն ակաղձուն,
սա իրիկո՜ւնն ըլլայի ես։

Սա իրիկունն ըլլայի ես,
որ կը մարի սատափ բարձին վրայ ցայգուն.
թօթափող վարսքը գունագեղ ու ծփուն,
սա իրիկո՜ւնն ըլլայի ես։

Սա իրիկո՜ւնն ըլլայի ես,
համայնական, չքնաղ, քաղցրիկ, լուսագէս.
եւ ամենուն տայի հուրքէս, ոսկիէս։
Սա իրիկո՜ւնն ըլլայի ես։




Միսաք Մեծարենց (1886-1908)

Monday, February 08, 2010

Raffi Wartanian: This Isn’t A World For Soft Hearts

This isn’t a world for soft hearts
It’ a world for full metal jackets

Cracked back fits
Lacking tack bits

Not a bountiful sunrise
But a diminishing sunset,
A mirage where ambition blends sanctity and opportunism

A meadow of severed smiles,
Charred

Freshly bloomed sunflowers cut by the stem
And its seeds picked out one by one
Split open with a rusted knife
Boasting
Spots of dried blood
Taken from the septic pipe it was hidden in
By the biological daughterson of
Santa Claus, The Easter Bunny, and Jesus H. Nevermind

And the insides
Bootsmashed -
Even an ant’s ant couldn’t touch it –

So that all you’re left with
Is a lost meadow
Suggesting a faint smell of something divine that you’d have to be
One-one millionth your size to catch

So that all you’re left with
Is a stiffening of the back
Squinting of the eyes
Toiling under the black sun to acquire the seventh layer of metal –


Metal made of the scents of opportunism, raw sex, loving self-deception, and
conditional love (tit for tat; this for that; yours for mine; something to show for;
something to show for; innocence, justice, love, released like a frivolous
ejaculation to better tune into cacophonies and simultaneous prayer songs
booming from amplified amplifiers microphoned then megaphoned into a single
channel of the master PA processing the sound and touch of everything’s nothing
with a dash of reverb), sunny storm clouds, and that black sun.



To further encase the soft heart.

February, 2010
New York City

Sunday, February 07, 2010

Զարեհ Խրախունի։ Հրաշատօն

Առտուան դէմ
Երկուքս մէկ - այտ այտի
Հրանման մէկ շունչով
Երբ մէկ առ մէկ ծառին լոյսերը մարենք -
Պիտի առնենք շիջած մոմերը բոլոր
Պիտի շաղուենք, պիտի ձուլենք
հալոցին մէջ մեր ափերուն հրավառ…

Յետոյ մէկտեղ - թեւ թեւի
Պիտի երթանք ամենամօտ աղբիւրին
Քարին վրայ մոմերու տաք խմորով
Գծել խաչեր՝ ամենախոր մեր իղձերուն համրանքով…

Ու մինչ մէկէն
Ինչպէս ամէն Կաղանդի
Պահիկ մը լոկ - ակնթարթի չափ արագ
Գետերն ոսկի պիտի հոսին եւ աղբիւրներն ադամանդ
Մենք երկուքս - աչք աչքի
Ոչինչ պիտի չտեսնենք…

Թէպէտ մոմէ մեր խաչերն ալ իրենց գոյնին համեմատ
Պահիկ մը լոկ
Պիտի դառնան զմրուխտ սուտակ շափիւղայ
Բայց ես ու դուն - դէմ դէմի
Անոնց պիտի չնայինք
Համբոյրով մը միացած…

Saturday, February 06, 2010

ԸՆԹԵՐՑՄԱՆ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ (ԼԻԲԱՆԱՆ)

ԲԱԳԻՆ գրական հանդէսի կազմակերպութեամբ՝

ԸՆԹԵՐՑՄԱՆ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ

Բանաստեղծուհի Էլօ Սարաճեան-Հերկելեան կը ներկայացնէ Կոստան Զարեանի մտածումներէն փունջ մը:



Տեղի կ՛ունենայ Չորեքշաբթի, 10 Փետրուար, 2010, երեկոյեան ժամը 7-ին, ԲԱԳԻՆի խմբագրատան մէջ, Պ. Համուտ, «Շաղզոյեան» կեդրոն, Բ. յարկ:


ՀՐԱՒԷՐ

Զահրատ։ Ճերմակ

Ձիւնէն - կաւիճէն ամպէն աւելի
Երբ ճերմակ ըսեմ
Ես քեզ կը յիշէմ
Եւ աչքերդ սեւ
Զոր կը թափէիր
Հարսնութեան ճերմակ հագուստիդ վրայ

Friday, February 05, 2010

Thursday, February 04, 2010

Զահրատ։ Բառեր Բառեր

Բառեր բառեր - իմ զինուորներս դուք էք -
Ես ձեզ մէկ մէկ կ՛ողջագուրեմ ու զօրագունդ զօրագունդ
Իմ ձեռքովս կը շարեմ -
Ու երբ տեսնեմ թէ ամէն ինչ կարգին է
- Թէ ոչ մէկ զօրք - ոչ մէկ զինուոր սխալ ոտքով չի քալեր -
Ես ձեզ ճակատ կը ղրկեմ -

Արիասիրտ իմ զինուորներս դուք էք -
Իմ անունովս դուք կ՛իջնէք մահասփիւռ դաշտը ռազմի -
Բանաստեղծի դրօշս սէգ
Լուսածածան կ՛ալեծփի ձեր ձեռքերուն մէջ հզօր -
Կը մարտնչիք - ամրոց ու բերդ կը նուաճէք յաղթապանծ -

Բառեր բառեր - իմ զինուորներս խիզախ -
Ես բառերու խենդ ռազմավար - առանց ձեզի չկամ ես

Wednesday, February 03, 2010

Tuesday, February 02, 2010

Veronica Pamoukaghlian: InHumanScapes II and III (A muslim woman)

II

A muslim woman
I might have been
treading a Muslim land

a-cry a-suffer bombed
(gauged to holy Silenceness)
adrift in Oceansand

and lie alone
after the bomb
in desert Bagdad streets
wrapped in a robe
of black and blood
with Western liberation
oozing out of my
Womb, persistently

a River of civilization

III

A black robed muslim
I might have been
treading a desert road

carrying a baby close to my breast
clasping with worn hands
an infant wrist
our steps in unison
to pierce the Desert silence

As aimless arrows
so, forth we go
along the path
of thirst

With ears a-numbed
to bluber and need
and the fortitude
of mountains

Metallic vultures hovering
over our heads


Air thick with
petroleum smoke

Sandscape of
devastated hope

Dry breasts
and empty hands

our lengthened shadows
just amiss
of bombs

Dragging my children
to life elusive

with the black veil
and the dry eyes
and the fortitude
of life

Monday, February 01, 2010

Զահրատ։ Պարախաղ


Պար կը խաղանք
Բառերուն հետ բառ
քարերուն հետ քար կը խաղանք
ու ծառերուն հետ ծառէ ծառ կը խաղանք

չարերուն հետ
չենք խաղար

Saturday, January 30, 2010

Quote for the month of January

«Ճամբորդելու խենթ սէրէն առողջութիւնս գնաց»։


Նիկողոս Սարաֆեան, ԱՆՋՐՊԵՏԻ ՄԸ ԳՐԱՒՈՒՄԸ, Փարիզ 1928 էջ 21

Friday, January 29, 2010

Veronica Pamoukaghlian: THE WEDDING

10 seconds in the news

the blood over the icing

this is the End
the Wed of Western violence
and Eastern stubbornness

the babies killed in revelling

40 dead
and human error
six seconds in the news

they gathered for a wedding

under the bombings
a Feast of love and lace

Not the Resistance
Armed

peaceful revellers

a helpless celebration
of life

in the Storm’s Eye

easier an elephant
though you bleed it to death
through the eye of a needle

than to slay life
persistent
with a mere stain
of blood over the icing

with a mere 40
most women and children

5 seconds in the news
the Wedding Wake

Thursday, January 28, 2010

Ա. Սեմա։ ՆՈՐ ԶԱՏԻԿ

ԱՄԷՆ րոպէ դար մ'է հիմա
Եւ ամէն դար մէ՛կ ակնթարթ.
Ու դարերու սրտին կ'իյնայ
Հայաշխարհի երգը հըպարտ:
Հոգիէս ներս կ'իյնան մէկ մէկ
Իւրաքանչիւր վանկն այդ երգին,
Եւ նոր կէանքին` ամէնուրէք
Ես կը լըսեմ զարկը ուժգին:
Ինչպէս ժիր ծառն աւիշ կ' առնէ
Արմատներն իր խըրած հողին,
Հայ կէանքն առոյգ արդ կը եառնէ
Արագածի շըքե՛ղ կողին...

Wednesday, January 27, 2010

APP interviewed in special issue of HORIZON Literary Magazine


Ա. Սեմա։ Հայրենաբաղձութիւն

ՀՈՆ, հեռաւոր ու լըքուած, ահե՛ղ ծովու մը ափին,
Ուր հովն իր երգն հընօրէայ դեռ կը նետէ ափերուն,
Կանաչներու մէջ կորած դեռ կ'այ գիւղակն իմ սիրուն,
Գամբռի մը պէս եանձնըւած տիւանդորրի մըրափին...:
Ես կը կարծեմ դեռ տեսնել հսկայ ծառերը խոհուն`
Պարտէզին մէջ օծանուտ բուրէան ցօղովը ցայգին,
Որոնց վըրայ կը լայննար աղօթքի պէս սրբագին`
Զանգն հեռաւոր մատուռին այգուն շողովն ակաղձուն:
Վերադառնա՜լ, ա՛հ ինչպէ՛ս, քու մայրական գգուանքին,
Մոռնալ, այլեւըս մոռնա՜լ պանդուխտի ցաւն ու նորէն
Եղբայրանա՜լ յիշատակ դարձած նախնի՜ մեր կէանքին...:
Գիտեմ, հիմա ա՛լ չըկան հին դէմքերն այն գուրգուրոտ,
Որոնք պիտի աչքերուս մէջ ծովանան ուղխօրէն...
Բայց այդ լալու՜ հաճոյքին հոգիս այնքա՛ն է կարօտ...:

Tuesday, January 26, 2010

Ա. Սեմա։ Զրահաւոր ԳԱՐՈՒՆ

ԾԱՌԵՐՆ իվար, ուսերուս վրայ կը ձիւնէ
Խնձորենին ճերմակ ու վարդ ծաղիկներ.
Իմ հոգիիս խորունկ երազն է բացէր
Գարնան եօյզով ծըլած ծաղիկ մը դժնէ:
Ո՞ր եօյսերուս կամ սէրերուս նըկարէն
Ինկած սերմն է հողին բերրի՜ կիրքերուս`
Որ-ինչպէս լանջքն հողին-հոգին գիրքերուս
Այժըմ պատռած, դէպի երկինքն հըրեղէն...
Դէպի արեւն` աներկեւա՛ն կը դիմէ,
Լըքած ինչ որ երկիրն ունի ձաղկաւէր,
Ինչ որ հոգին օր մը հողին եանձնէ դեռ...
Մինչ կը հատնի կէանքն հին րոպէ առ րոպէ,
Նորոգ կ'էանքի մ'անհուն իղձով զրահաւոր`
Ես այդ լուսեղ ճամբուն ճամբորդն եմ հըզօր:

Monday, January 25, 2010

Ոնոփրիոս Անոփեան: Բուքը

Ո՜վ է այնտեղ, դուրսը ոռնում, երգ է երգում ու լալիս,
Երգ է երգում երկար ու ձիգ եւ սանձարձակ ման գալիս.
Գիտեմ, գիտեմ, այն խելայեղ բուքն է հանդէս կատարում,
Դեւերի հետ պար է գալիս լայնածաւալ դաշտերում։

Հէ՜յ բուք, փչի՛ր, շնչի՛ր ուժգին, սփռիր ճերմակ, հաստ սաւան
Ու նրանով ծածկիր համակ անտառ ե՛ւ դաշտ ե՛ւ աւան.
Որքան կ՚ուզի շունչդ սաստիկ եւ ահաւոր թող լինի,
Մենք չե՛նք սարսի, մենք տուն ունենք, մենք հաց ունենք եւ գինի։

Մենք նորաշէն մի տուն ունենք Արարատի փէշերին,
Տաք է այնտեղ, լոյս է այնտեղ այս ցուրտ ձմեռ գիշերին,
Աշխատանքի տունն է նա մեր, ազատութեան օրօրան,
Չար ոսոխից սուր ու բահով կը պաշտպանենք մենք նրան։

Այնտեղ կ՚ապրենք ուրախ սրտով, միշտ ժպտերես, անխռով,
Դու չես քանդի, ձիւնամրրիկ, մեր տունն ամուռ պատերով։
Փչի՛ր, շնչի՛ր ուժգին, ծածկիր սար, ձոր ու կածան,
Արարատի փէշերին տակ մենք տուն ունենք անկործան։