Զարմինէ Պօղոսեան։ ԱՅՑ ՄԸ` ԱՐՇԻԼ ԿՈՐՔԻԻՆ.- Մահուան 70-ամեակին Առթիւ-1905-1948

 Նիւ Եորք- Օգոստոս 5, 2018

Վաղինակ Մանուկ Ատոյեանն էիր երբ արհաւիրքները ետիդ
Կապոյտ Վանայ Լիճի ափին Խորգոմ քաղաքէն
Վերապրողի ցուպով մը մազապուրծ՝
Եկար հասար աւետեաց երկիրն այս
Հետդ բերելով կորուստներուդ արհաւիրքին հետ
Սեւաչեայ մօրդ՝ Շուշանիկին սիրով զեղուն գթառատ հոգին
Շատ-շատեր մինչեւ հիմա կը շփոթեն թէ
Ո՞վ է խորունկ աչքերով սա սեւաչուին…
Երկա՜ր դիտած էի քեզ գիրքերու էջերէն կամ՝
Թանգարաններու բազմամարդ սրահներուն մէջ
Երբ պաստառներուդ շարքը հիացմունքով կը դիտուէին
Մայր եւ Որդի հրաշք նկար-պաստառդ ուր. . .

. . . Ամբողջ պատմութիւն մը խտացուած ապրումներուդ
Կը վերակենդանացնէին հրէշային տարիները ազգիդ ..
Ի՜նչպէս, ինչպէ՛ս, ինչպէ՜՜ս կրցած էիր հասնիլ
Նիւ Եորք կոչուած լաբիւրինդոսին այս
Արուեստի անհոգի բոյնը ՔՈ՛Ւ իսկ գոյներովդ հմայելու
Փոխարինելով բոլոր այն ահաւորութիւնը
Որ քո՛ւկդ էր, եւ քու ժողովուրդի՛դ
Կեանքն էր գեհենային, որուն գոյն չէիր կրնար
Տալ պարզապէս…սակայն եւ այնպէս..
Բիւրեղացած ցաւիդ գոյներով կրցած էիր փոխարինել
Լիարդին դեղին մաղձը աքաղաղին երփներանգ
Գոյներովը պայծառ, կատարովը կարմիր
Մեր աչքերուն առաջ պարզելու
Բարդ ներաշխարհ մը՝ որ օրին հասկցող մ՛իսկ չունեցաւ:
Իսկ այժմ՝  հոս եմ ահա…

Քընէթիքէթ Նահանգի Շըրմըն Գոնկրիկէյշընըլ Եկեղեցւոյ
Շրջափակին գերեզմանատան մէջ համեստ ու լուռ…
Ովկիանոսէն ալ անդին, մղոններով հեռու
Ծննդավայր Խորքոմէն, կապուտակ Վանէն
Տասնամեակներ շարունակ. . . միս մինակ.. .
Այցելուի կարօտ… սրտիդ պէս ծակծկուած այս շիրմաքարին տակ…

*    *    *

. . .Ահա այսօր՝ այցի ենք քեզ սիրողներու փոքրիկ խումբով
Տարուան չորս եղանակներուն, ձիւնին բուքին,
Միս մինակ կանգնած այս համեստ, անշուք
Գունաթափ քարին առաջ, կը կարդամ կրկին ու կրկին

ԱՐՇԻԼ ԿՈՐՔԻ ԱՏՈՅԵԱՆ
1905-1948

Հոս թիւեր են միայն .. տասնամեակներ միմիայն
Ոչ ծննդավայր, ոչ մահուան վայր. . .
Ո՜վ այցելու, անպայման փորձէ ճանչնա՛լ զինք
Որ ձեր ալ սրտին խօսի այստեղ ննջող
Արուեստագէտը ճանաչումովը համաշխարային,
ՎԱՆԵՑԻ ՀԱ՛ՅԸ՝ որդի Սեդրակի եւ Շուշանի
Հոս ննջո՛ղը, ցուրտ շիրիմին տակ սա
Միայնակ, անշուք, ծակծկած քարի մը տակ. .
Քառասուներեք տարեկան էր միայն
Երբ հողին յանձնեցին հասուն երիտասարդն այս
Հայրը՝ երկու դուստրերու
Ներկայացուցիչը՝ ստեղծագործ, ջլատուած սերունդի մը անբախտ
Որուն տարիները գեհենային կեանքէն
Փոխադրուած էին մէկ այլ դժոխային ճակատագրի
Հրդե՛հ, հրոյ ճարակ դարձած գլուխ-գործոցները իր
Իր սիրած կինը, երկու դուստրերուն մա՛յրը,
Մտերիմ ընկերոջ գրկին մէջ գտնելու,
Դաւաճանութեան կանաչ մաղձէն ետք ,
Ինքնաշարժի վթար մը՝ որ վերջ կու տար ստեղծագործ իր աջ թեւին
Վրձինին ու երանգապնակին հետ իր մտերմութիւնը խափանելու . . .
Եւ հուսկ ապա՝
Քաղցկեղի հետ դէմ առ դէմ պայքարելու՝
Այս բոլորը՝ մի քանի տասնամեակի մէջ կը կատարուէր
Արագընթաց հեւքով մը շնչասպառ ու անյոյս՝  ի՜նչպէս ապրէր
Այս դաժան առօրեան որ ի՛րն էր,
Առանց նշոյլ մ՛իսկ յոյսի, զինք խաւարի մէջ ձգելով …

*    *    *

Որո՜ւն հոգն էր համբա՛ւը կամ՝ ցուցահանդէսներու յաջողութիւնը
Արուեստի աշխարհին շռայլ գովեստները
Երբ մինակ էր ան,  ի՛նք իր մէջ,
Վերարկուէն փրթած կոճակը ձեռքին
Աչքերը հարազատ մը կ՛որոնէին որ միացնէին անջատուածը
Ո՜՜ւր էին անոնք, սովամահ մօրը հետ
Անգերեզման ու ցիրուցան…
Հեռու հեռուներէն զինք կը կանչէին .
Իր պատեանին քաշուած՝  հայրենի Լա՛ճն էր կրկին տնաւեր
Որ պարանը վզին ճօճուելով հանգչեցաւ ի վերջոյ հո՛ս
Սա անշուք ու սառն քարին տակ, մի՛ս մինակ……..
Առանց Ի Վերին Երուսաղէմի մ՛իսկ արժանացնելու զինք. . .
Մինչ սնափառ մարդիկ, թանգարաններու թէ իրենց
Ճոխ հիւրանոցներուն մէջ…  գլուխ կը գովեն թէ՝
ԱՐՇԻԼ ԿՈՐՔԻ մը ունին
Առանց գիտնալու ողբերգութիւնը անոր կեանքին
Անունի մը համբաւաւոր աշխարհէն ներս արուեստի
Որ ո՛չ մէկ բան կը նշանակէ. .  ոմանց. . . տակաւին . . .

*    *    *

Կը լսե՞ս արդեօք սիրելի տղայ մեր Վանեցի
Հրաշք որդին Ոստանիկ Մանուկ Ատոյեա՛նի
Մինուճարը համեստ Ատոյեան գերդաստանին
Աշխարհահռչակ նկարիչը՝ Արշիլ Կորքի
Հիմա տասնամեակներ ետք՝ մղոններ կտրելով
Ուխտ-այց մըն է այսօր որ կը փորձեմ իրագործել
ՀԱՅ աշխարհին անունով ականջիդ շշնչալու
Նաեւ շեփորելու աշխարհի չորս ծագերուն
Թէ ժողովուրդդ անսահման հպա՛րտ է քեզմով:

Լոյս տեսած է Հայրէնիք շաբաթաթերթին մէջ։

Armine Iknadossian: The Locust

In Plato’s Phaedrus, Socrates says that locusts were once human.

Everywhere I look there are truth seekers
in their grandfather’s green army jackets waiting
for their lives to begin. Somewhere
a light bulb is replaced, a doorknob turns,
and so many appear with nothing to say.

Like a sentence that has no future.
It is a ballast of shame, a rendering
of stillness – a movement towards God.
We feed, and feeding, grow,
and growing, swarm. But this is not the message.

This prayer is far from that,
as far as a sinner can be, as only a woman
with hunger and pride would rather hide
behind her words than give them up,
would much rather live among the poison wheat.

Previously published in Cultural Weekly

Armine Iknadossian: The Little Sinner

Undone every morning,
the devil at her knees
as her mother combs her hair,
grabs and tames the tangles.

Hundreds of wooden fingers
unravel hours of twirling
around an index finger
before bed, before dreams
of collapsing altars
and dark-haired women laughing.
By morning, a head full of spider
webs; so many evil knots to save.

She undoes her hair at bedtime,
a thing possessed – half-dead.
Unbound and spread
across the white pillow, around
her face, a black halo, a sea of little sins.

Budding, her breasts
blind kittens that will open their eyes
after many slow Sundays, unwindings,
elastic hours that stretch and shrink
like rubber bands wound around
a black mass of hair,
a fistful of worry,
a handful of worms in a dream.

Previously published in Cultural Weekly

Նորա Պարութճեան։ ՆՈՒԷՐ

նուէր մըն է

բայց այնպիսին

որ փաթթուելով ծրարի մէջ փայլփլուն

կը ծառայէ տրուելու

բացուելէ ետք՝

չեսգիտերուրդնես մը տրորուած

ուրիշի մը համար

ուրիշ թուղթով պարուրուելու

անոյժ հաճոյք դառնալու

հոսհոնետուած առարկայ

նուէր մըն է

նուիրուելու պաշտօնով

մտմտուքէ մտմտուք

պահարանէ պահարան

ու ձեռքէ ձեռք կը շրջի

հանդիսաւոր պահը տալու՝

փրկելու

բացուելէ առաջ՝ թագուհի

ետքը՝ երեսչնայուելիք Յունուար երկու

զոր կ’աշխատին ամէն գնով թօթափել

քաշքշելով ոտքին կառչած բեռան պէս

եւ յուսալով որ պէտք կ’ըլլայ

եթէ ոչ վաղը գոնէ գալ տարի

նուէր մըն է անունը

բայց ամէն ոք

մտածումէն ջերմանալու փոխարէն

զերթ հրագունդ բամբասանքի

կը շպրտէ ուրիշի

նուէր մըն է սիրտը խոց

փախստական մաղթանքներու համր վկայ

լեղի լեզուն երբ դառնայ, եթէ դառնայ

պիտի պատմէ

թէ սրբելու իր երեսը սկրթած

քուն թէ արթուն

չնուէր մը կ’երազէ

Նորա Պարութճեան։ ԱՍՏՈՒԱԾ ՔԵԶԻ ԱՅՑԵԼԵՑ

աստուած քեզի այցելեց

կատակեցիր անոր հետ

խաղի ելար ձայնին հետ

որ կաթեցուցած էր կուրծքիդ

իրմէ փախած հրեշտակին պատկերով

ծպտուեցար քարի պէս

ու քարի պէս քանդակուեցար

սրտիդ վերջին անկիւնը

ան վշտացաւ

իր ստեղծած հաւատքէն

չէր տեսած իր սխալը

քեզմէ ուզած էր մէկ բան                                   

որ բանէիր մի՜միայն

քու եւ իր միջեւ

հաղորդելի

ներսլացքը շեշտի                                  

ու դրած էր ձեռքերուդ մէջ իր կամքը

թելիկ- թելիկ հիւսելի

դուն ծաղրեցիր

ալիւրին մէջ նոր թաթխուած ձեռքերդ

ինչպէ՞ս կրցար անգոսնել                                    

մասունքը դեռ չշաղուած                                       

ու խոցոտել

ձեր միջեւի բանուածքը

ծլումին մէջ իր ճիչին

մանկասպանի մեղքն ահաւոր ուսերուդ

ատեն ատեն կ’ահագնանայ

ու կը սկսի խծբծել

տեսարանը պարոյկիդ

որ ինքնիր վրայ ոլորուելով

կը թնճուկէ երակը

քեզ ցանկացող աստուածային երազին

ան պարտուած է այժմ

չկրցաւ սլացքդ զսպել

իրմէ առաջ խոյացար

ձեռքին ջահը կոկորդիդ մէջ մարելու

հիմա մութ է ամէն կողմ

                                                          

Նորա Պարութճեան։ ԱՆՕԹԵՒԱՆ

անօթեւան

թմբկափոր   

ու տեղ մըն ալ՝ հաւակնոտ

կուգամ կ’երթամ ուր ուզեմ

չեմ կանգնիր իմ չսիրած վայրերս

-սիրուած վայր մ’ալ մինչեւ հիմա չեմ գտած-

չունիմ գին չունիմ գնորդ

անգին եմ թէ արժեզուրկ

հարցում անգամ չէ ինծի

ոչ սպասող սէր ունիմ

ոչ ալ մասիս հարցնող

-ասոր համար աչքէս արցունք չեմ քամեր

թող չերեւնամ

չլսուիմ

ի՞նչ վնաս

տալիք չունինք

ես ուրիշներ իրարու

բայց երբ դէմս ելլող մը

Յարալէզի հովերով

արիւնս մէկէն խաղցնէ

հոն նետուած հին հունտիկին         

շփոթահար ճաճանչումին

քովէն անցնի

ձեւանալով անտարբեր

ու իբրեւ թէ չտեսած

կոխէ ծիլի ճկոյթին

եւ առանց աչքերուն մէջ նայելու

օդին մէջ

ներողութիւն  ֆշշացնէ  

հոն՝ կը փոխուի ամէն ինչ

-ի՞նչ

կուտը հարկա՜ւ կը լեցուի

բայց ծղօտին աւիշը

արիւնագոյն

տեղ չի գտներ հոսելու

անտուն անտէր կը թափառի անգետին

-ոչինչ

Սայաթ-Նովա։ Դուն էն հուրին իս

Դուն էն հուրին իս, վուր գէմի կու զաւթէ,
Չունքի ինձ զաւթեցիր խափով, նազա՛նի,
Արիվիլք, արիվմուտ, հարաւ ու հիւսիս
Չըկայ քիզի նըման չափով, նազա՛նի:


Շատ մարդ քու էշխէմէն կու դառնայ յիզիդ,
Արի մէ ռա՛հմ արա, լա՛ւ կացի միզիդ,
Գ'ուզիմ, թէ համաշա դամ անիմ քիզիդ`
Սանթուրով, քամանչով, դափով, նազա՛նի:


Դարդիրըս շատացաւ` ասիլ իմ ուզում.
Աչքէմէս արտասունք հուսիլ իմ ուզում.
Համաշա, եա~ր, քիզիդ խօսիլ իմ ուզում,
Սիրտըս չէ կըշտանում գափով, նազա՛նի:


Հայալու իս, ադաբ ունիս, ար ունիս,
Ձեռիդ` դաստա կապած սուսանբար ունիս,
Տո՛ւր, ինձի սըպանէ` իխտիար ունիս.
Հէնչաք ըլի` կէնաս բափով, նազա՛նի:


Սայաթ-Նովէն ասաց` արզ անիմ Խանին.
Ղաբուլ ունիմ` քու խաթրու ինձ սըպանին.
Հէնչաք ըլի, եա~ր, գաս իմ գերեզմանին,
Ածիս խուղըն վըրէս ափով, նազա՛նի:

Վեհանոյշ Թեքեան: Ղարս

Հեղինակ Վեհանոյշ Թեքեան կ՚ասմունքէ Ղարսի նուիրուած բանաստեղծութիւնը զրոյցի ժամանակ Յակոբ Կիւլլիւճեանի հետ որը տեղի ունեցաւ Ապրիլ Գրատան մէջ 11 Նոյեմբեր, 2018ին. 

Vehanoush Tekian reads one of her poems dedicated to Kars during a conversation with Hagop Gulludjian at Abril Bookstore on Sunday, November 11, 2018.

Հասմիկ Սարգսյան: Վե՛ր կաց

Վե՛ր կաց,

Քո ոտքերում դեռ ուժ կա քայլելու

Դարերի համար.

Վե՛ր կաց,

Քո ձեռքերում դեռ կյանք կա

Շինելու համար.

Վե՛ր կաց,

Քո աչքերում դեռ բոց կա

Այրելու համար.

Վե՛ր կաց,

Քո մեջ դեռ խենթություն կա

Սիրելու համար,

Եվ կարոտ կա այնքան մեծ

Ապրելու համար,

Եվ հիշողություն՝ չմոռանալու,

Որ ժողովուրդը քո

Քեզ ոտքեր տվեց՝

Քայլելու,

Ձեռքեր՝ կառուցելու,

Սիրտը՝ սիրելու,

Եվ կյանք՝

հարատևելու համար:

Դեկտեմբեր, 1988

Source www.magaghat.am

Stand!

Your feet still have the strength

To tread for centuries.

Stand!

Your hands still have the life

To build.

Stand!

The fire is still in your eyes

To burn.

Stand!

You’re still mad enough

To love

And to yearn still

For life,

And to remember still–

To never forget

That your people

Gave you feet

To walk;

Hands

To build;

A heart

To love;

And life

To live on…

Hasmik Sargsyan, Dec. 1988

Translated by Rupen Janbazian

Quotes for the month of December 2018

«Սփիւռքի առաջին տասնամեակներուն Լեզուն մեր կարօտն էր, յետոյ դարձաւ մեր վահանը, եւ հուսկ ապա՝ մեր գիտակցութիւնը»։


Վեհանոյշ Թեքեան

ԻԳՆԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ: ԵՒ ԲՈԼՈՐ ԱՆՈՆՑ

Եւ բոլոր անոնց համար

          որ կ՚աշխատին այս գիշեր

Անոնց

          որ պահ մը իսկ չեն զգար թէ կաղանդ է

Անոնց համար

          որ կաղանդ չունին

Անոնց

          որոնց համար կաղանդ չէ այս գիշեր

Բաժակս բոլոր անոնց գալիք կաղանդներուն

          ձիւնի նման հալող երազներուն համար կը բարձրացնեմ

Բաժակս բոլոր անոնց հուժկու մկաններուն

          հզօր ուղեղներուն կենաց կը պարպեմ

Բայց

          բայց բաժակս

                  հեծկլտուքի

                            հեծկլտուքի մը նման

                                      փշուր-փշուր

                                                 կը փշրուի

31.12.1975

Սայաթ-Նովա։ Թամամ աշխարհ պըտուտ էկա

Թամամ աշխարհ պըտուտ էկայ, չըթուղի Հաբաշ, նազա՛նի,
Չըտեսայ քու դիդարի պէս` դուն դիփունէն բաշ, նազա՛նի,
Թէ խամ հագնիս, թէ զար հագնիս, կու շինիս ղո՛ւմաշ, նազա՛նի.
Էնդու համա քու տեսնողըն ասում է` վա~շ, վա~շ, նազա՛նի:

Դուն պատուական ջավահիր իս, է՛րնէկ քու առնողին ըլի,
Ով կու գըթնէ, ա՛խ չի քաշի, վա~յ քու կորցընողին ըլի.
Ափսուս վուր շուտով միռիլ է, լուսըն քու ծընողին ըլի.
Ապրիլ էր, մէկ էլ էր բերի քիզի պէս նաղաշ, նազա՛նի:

Դուն էն գըլխէն ջուհարդար իս, վըրէդ զարնըշան է քաշած,
Դաստամազիդ թիլի մէջըն մէ շադա մարջան է քաշած,
Աչքիրըդ` օսկէ փիալա, չարխէմէն փընջան է քաշած,
Թերթերուկըդ նիտ ու նաշտար, սուր ղալամթըրաշ, նազա՛նի:

Էրեսըդ, փարսէվար ասիմ, նըման է շամշ ու ղամարին.
Բարակ մէջքիդ թիրման շալըն նըման է օսկէ քամարին,
Ղալամըն ձեռին չէ կանգնում, մաթ շինեցիր նաղաշքարին.
Յիփ նըստում իս` թութի ղուշ իս, յիփ կանգնում իս` ռաշ, նազա՛նի:

Յիս էն Սայաթ-Նովասին չիմ, վուր աւզի վըրայ հիմանամ.
Աջաբ միզիդ ի՞նչ իս կամում, սըրտէդ մէ խաբար իմանամ.
Դուն` կըրակ, հագածըդ` կըրակ, վո՞ւր մէ կըրակին դիմանամ.
Հընդու ղալամքարու վըրէն ծածկիլ իս մարմաշ, նազա՛նի:

ԼՕԼԱ ԳՈՒՆՏԱՔՃԵԱՆ: Whiskey Bar

Քառասուներորդ փողոցի
վրայ թափառական,

ձմրան առաջին
գիշերները.

մութ է փողոցը
ու մութ են

շարք մը
գինետուները։

Երբ դուռ մը բացուի,
մեղեդիները կը փախչին

կարծես խցանահանէ
մ’արձակուած։

Ներսը մարդիկ նստած,
փոքր ու հեռու կ’երեւին

գինետան կարմիր
լոյսին տակ։

Ուր խաւա՛ր է
բառերը կը ճչա՜ն

կարծես տիրելու
անհրաժեշտութեամբ։

Ինչո՞ւ կը փնտռեմ այս մութ
ու ամայի վայրերը. գուցէ

յուշերը այդ գիշերներուն երբ
փոքր տարիքիս, հօրս հետ

հոն ապահով կը զգայի,
շիշ մը գոգա-գոլա

քիմքս կախարդող
ու ականջներս

մինչեւ ուշ ֆլիբըրի
ձայներով դիւթուած։

Հոն ուր գնչու մը
ժպիտով մը վարդեր

կը հրամցնէր սիրահարներուն
իսկ ուրիշ մը՝ նկարահան

Polaroid պատկեր մը
կը փորձէր ծախել։

Քառասուներորդ փողոցի
վրայ թափառական,

ձմրան առաջին
գիշերները.

մութ է փողոցը
ու մութ են

կարգ մը
յիշատակները։

Նիւ Եորք

Peter Balakian and Susan Barba reading in Cambridge MA, January 25, 2019

A Night of Celebration and Support, Featuring Poets Peter Balakian and Susan Barba," at the Sheraton Commander, January 25, 2019, at 7pm. Tickets will include appetizers and there will be a cash bar. Purchase your tickets now! https://conta.cc/2ECCntn Can't attend? Consider making a donation: http://www.grolierpoetrybookshop.org/Donations.html

Peter Balakian & Susan Barba Poetry Event

Friday, January 25, 2019⋅7:00 – 9:30pm

Sheraton Commander Hotel

16 Garden St, Cambridge, MA 02138, USA

Organizer: Grolier Poetry Bookshop

ՎԵՀԱՆՈՅՇ ԹԵՔԵԱՆ: ԳՈՅԱՍՈՒԶՈՒՄ

Նիկոլ Փաշինեանին

Կը մխայ Երկիրը լռութեան հրդեհի մէջ
Երկիրը՝ պատմութեան շոգի,
Կիրակնամուտի խնկաման՝ շպրտուած
Աւերուած խորանի շեմին.
Այնտեղ հացն է անբորբոս ու բազմադարեան
Քրտնաթաթախ շնչող, արեւելում Բանի,
Երկիրը պիտի մայրանայ կրկին
Երկիրը չ՚երգեր այլեւս անտունին։
Ճշդուած են սահմանները՝ ատամնաշար գայլի
Խօլ պատմութեան մութէն նոյն ոռնոցն է նորէն,
Գերճնշուած աչք՝ ադամամութի ճեղքուած արգանդին
Կաթնագոյն երազի խոշտանգումը կարմիր
Կը ցցուի կրկին։

Կանգնած բարձրաճակատ՝ շոգիին մէջ Երկրի
Գիտէ՛ որ արեւը պիտի գոյատեւէ.
Ոչ զոհ է, ոչ հերոս, ոչ նահատակ, ոչ քուրմ,
Միայն պատարագիչը ազատութեա՜ն տօնի
Արդարութեան ծիածանի:
Հեռուն լեռնաշղթայ եւ միտք խանձող գիշեր
Քովը՝ կիսալեռը իբրեւ ռազմատորմիղ,
Խրթին հարցերուն դէմ ՝ պատասխանն է միակ
Օ գերագոյն սինիզմ։
Եւ ինչպէ՛ս բռնել
Ո՞վ պիտի նկարագրէ ազատութեան հիւլէն,
Կիսաբաց դարպասներուն ցնցումներով լարուած
Ճանկռտելով ներկան, խտացնելով այդտեղ
Լուսարձակո՛ւմը նայուածքի:

Ո՞վ մեռաւ, ուրիշ ո՞վ մեռաւ անցեալ ամիս…

Ծաղկեալ ծիրանին իր հայեացքը թեքեց
Եփրատի կոկորդը խզեց եղերգը հին.
Եղիցի լո՜յս
Ճամբան կորսնցուցած Երկրին մէջ
Պնդացած մկաններ յաղթութիւն կոփեցին։
Տեղ մը հացթուխը իր թոնիրը վառեց
Իսկ խաղողը ճմլեց ստինքներն իր հիւթեղ,
Եւ ծիրանին՝ խոշոր իր կարմրած աչքով
Խեթ խեթ նայեցաւ հին արեւի գահին,
Շինականը պատռե՛ց հողի կուրծքը ծաւի
Եւ երկինքը դիտեց, եւ նայեցաւ հողի՛ն։

Կանգնած են բազմաճակատ՝ տքնանքին մէջ հողի,
Կանգնած են միաճակատ՝ այդ երկունքի կողքին։
Կանգնած է գերհզօր՝ հազար անգամ դրուած
Շիկացնող մահուան սալ ու կռանի միջեւ
Կանգնած է բարձրաճակատ, կիսաբաց շրթներով
Ապստամբութիւնը մերկ։
Ոչ ոք չի կրնար այստեղէն դուրս գալ ուր ամենահեռաւոր
կէտերը կը միանան։ Պիտի հոգիդ վառի ուզես կամ չուզես,
շքեղ ծիրանին միականի դառնայ, խաղողի ճղիկը ճչայ
հնձանի մէջ, ու ցորենը համրօրէն իր մարմինը բաժնէ,
քարի պէս կանգնած ցուլերու ականջին ինը զանգակներ
մինչեւ ղօղանջեն։

Ո՞վ լսեց սոյլը վերջին վանկի
Սկիզբ ու վերջ չունեցող քամին հրաթեւ։
Արեւմարը փռեց ոսկի սաւանը
Եւ կարմիր ու կապոյտ լանջախաչեր դրաւ
Մայրացող Երկրին. ծանրացող ուխտին.
Երկիրը այս անգամ չերգեց Տէր Ողորմեան

Կը շնչէ Երկիրը խնդութեան հեղեղի մէջ։

(Հորիզոն Գրական, Մայիս 2018)

Celebrating the Life and Work of Diana Der Hovanessian

A celebration of the life and work of noted poet, translator, mentor and and longtime New England Poetry Club President, Diana Der Hovanessian 

Sunday, November 4, 2018 at 3 p.m. 

Armenian Cultural Foundation 

441 Mystic Street, Arlington, MA USA 

Admission free and open to the public

This event, sponsored by the Armenian Cultural Foundation, the New England Poetry Club, Friends of the Longfellow House, Armenian International Women’s Association, and National Association for Armenian Studies and Research, along with other organizations, will feature Diana’s poetry and will include perspectives on her various roles of poet, translator, mother, and NEPC president.

Please join us for this special event at the Armenian Cultural Foundation, 441 Mystic Street, Arlington.

A Celebration of the Writings of Russian & Eastern European Poets

A Celebration of the Writings of Russian & Eastern European Poets 

A National Translation Month Program 

at the 

Cornelia Street Café

29 Cornelia Street, New York, NY 

Thursday, September 27th, 2018

Co-Hosts: Claudia Serea & Gordon Gilbert 

Opening Music by Edith Lettner, accompanied by Paul Freefall 

Introductions: Gordon Gilbert & Claudia Serea 

Readers

Claudia Serea - "Give me a body, you mountains," "Quiet," & "The soul of the village" by Lucian Blaga (Romanian, 1895-1961)

Basil Lvoff – "On the earth cruelly minuscule" by Robert Rozhdestvensky (Russian, 1932-94)
& “Sounds’ Summons” by Konstantin Balmont (Russian, 1867-1942)

Anoek Van Praag – “A New Friend” by Dejann Stojanovic (Serbian, 1959- )
& “A Mistake” by Vasko Popa (Serbian, 1922-1991)

Paul Sohar – “The Conscience of Trees” by Zoltán Böszörményi (Hungarian, 1951- )

Olga Rukovets – “untitled #6 ” & “untitled #97” by Lydia Chukovskaya (Russian, 1907-96)

Valery Oisteanu – “Passionnement” by Gherasim Luca (French/Romanian, 1913-94)

J. Lois Diamond – “A Cloud in Trousers – Part 1” by Vladimir Vladimirovich Mayakovsky (Russian, 1893-1930)

Lola Koundakjian – “New York, NY” by Zareh Khrakhouni (Turkish of Armenian descent – 1926-2015)

INTERMISSION

***** music by Edith Lettner with accompaniment by Paul Freefall ******

Natalie Rogers – “Wait for Me” by Konstantin Simonov (Russian, 1915-79)
Ptr Kozlovsky – “Building the Barricade” & “Thoughts of a Fourteen Year-old Nurse" by Anna Swir (Polish, 1909-84)

Larissa Shmailo - " … it's like a rain wall ... " by Alexander Skidan (Russian, 1965- )
& "June 25, 1939" by Arseny Tarkovsky (Russian, 1907-89)

Vladimir Druk – “Alef-Bet” translated by Lev Friedman, read in Russian by author, Vladimir Druk (Russian, 1957- )

Anna Halberstadt – “Lithuanian Sky” by Antanas Jonynas (Lithuanian, 1953- )
& “Fourth” by Kestutis Navakas (Lithuanian, 1964- )

Gordon Gilbert – “ ? ” & “ ? ” by Sergei Esenin (Russian, 1895-1925)

************************************

Final Words: Gordon Gilbert

************************************

Our special thanks to Robin Hirsch, proprietor & Josh Rebell, curator
for having provided us with the opportunity to produce this program.

Michael Keshigian: Blue Ghost

Her eyes
and the lake
are his memories,
cobalt images of clarity
and purity, running deep.
It was in this cove
where the black spotted loon
dove head first
into the heart of blue,
attracting the tender pulse
of her affection
inciting her
to follow the creature
into the watery sweep
tangled with milfoil
that snarled her hair
while the checkered fowl
dutifully hunted
for its young.
Her blue eyes wide,
blended eventually
with the ripple of current
that swept beneath the surface.
He visited that cove often thereafter,
especially those days
where the sun’s gleam
highlighted the blue ghost
within the restless ripples
that will forever
wrap him in riddles.


Previously published in Red River Review

Michael Keshigian, from New Hampshire, had his twelfth poetry collection, Into The Light, released in April, 2017 by Flutter Press. He has been published in numerous national and international journals including Oyez Review, Red River Review, Sierra Nevada College Review, Oklahoma Review, Chiron Review and has appeared as feature writer in over a twenty publications with 6 Pushcart Prize and 2 Best Of The Net nominations. (michaelkeshigian.com)

The Armenian Poetry Project supports the BANNED BOOKS WEEK project

The Banned Books Week Coalition is an international alliance of diverse organizations joined by a commitment to increase awareness of the annual celebration of the freedom to read. The Coalition seeks to engage various communities and inspire participation in Banned Books Week through education, advocacy, and the creation of programming about the problem of book censorship.

Visit your local bookstore and buy a book. Support your local library. Read a poem to a child. Organize a reading. Begin a lending book library. 

Censorship Silences Voices 

Krikor Der Hohannesian: Small Deaths

a phone call in the middle of the night,
the son of a best friend – words
choked by the heave of sobs
erupting from his belly – his father,
a sudden death, and the air whooshes
from my lungs, but no words come…

or others, friends you once
danced and sang with,
still on this earth but many
now lame or raspy-voiced

and you, sister, children
a continent away, living
with angst and two Abyssinians
your comfort at night

or you, brother, your gait
shuffled by the disease
that one day not so distant
has claim on you

or you, dearest, your mother’s
ship long since having left port
on a tide of dementia and you
on the shore still waving
safe journey, safe journey…

and so I watch the insults
pile up and give them names,
like “Arthur” for arthritis, “Nolan”
for no language as I search
for a lost word, “Stenny” for stenosis
when my legs don’t work quite right.

All this we might call aging,
these losses one by one,
or we might call them small deaths,
a collective prelude, as if one’s own demise
will be the symphony of all symphonies.

Previously published in Red River Review

Hagop Merjian: Casting Nets: Gulf of Akaba: Sinai

I saw that he belonged to this sea,
To water, and salt and the flesh of this
First water, and he preyed on it not
With steel and lever, engines and matrix.
Only net.

Witnessed his arachnid fingers, fretting, ·
Sunbrowned tentacles, spinning, spooling
The gossamer web in the lustrous jade of dawn
Light, casting, over-casting, hurling -
Sending with long-limbed lean arcs, the
Small baitfish, squiggling, spine-hooked, out
Over, above, blinding the claw of the sun,
Plop, into the shoal of a million silver sard.
On the edges, lurking, hungered the Akaba 'cuda.
Eel-like arrowed magic, lank teethy snout
Longer than his wrestler's shank body,
Taunter, sporting devourer, feasting on the
Leaping frenzy of the netted school: lambent razor.

It was punishment seeing this gleaming muscle
Lose its invisibility and come to us: taken body.
What was a scream on a line held with blood-cut hands
Took on the shame of shore life: the angry, futile throbbing.

Fearful lest that saber-mouthed rapier-sting
Slash at the gloat of the sun and his hands,
The old Arab split the darted snout, pressed
One jaw, then the other, slow, firm and deathly bray,
Until top, then bottom, cracked and broke on
The trunk of the palm log washed up at his feet.

That done, he began to sing. Or pray.

Ana Arzoumanian reading in New York City

ASA Announces 8th “Arthur Halvajian Memorial” Armenian Poetry Competition

Providence RI —The Armenian Students Association, Inc. is delighted to announce the start of its 8th annual poetry competition. As in the past years, the ASA, Inc. is partnering with the Armenian Poetry Project for the writing competition named in memory of Arthur Halvajian, a trustee who led its Board in sponsoring the first competition.

"In the past, we have enjoyed reading about the winning entries and look forward to reaching out to even more communities in North America" said Alice Movsesian, a member of the ASA, Inc. Board of Trustees as well as its liaison to the competition’s organizing committee.

ASA National Board Vice President M. Manoog Kaprielian, a staunch supporter of poetry, believes in its power to heal communities and individuals who have settled throughout the United States and Canada.

The Armenian Poetry Project, led by poet Lola Koundakjian, is a research and documentation site for 19th to 21st century Armenian poems and related topics. Currently containing over 3000 poems, it celebrated its 12th anniversary in April.


APP has a worldwide following and releases poems through RSS feeds, Twitter and podcasting.

Rules:

All individuals of Armenian descent, residing in the United States and Canada are invited to submit their work, in English or Armenian for the competition.

• Poems must be original, unpublished and not accepted for publication. 
• They should be written in English or Armenian and not exceed 50 lines.
• Only one original unpublished poem per individual may be submitted.

The deadline for submissions is November 1, 2018; winners will be announced by the jury in December 2018.

Entries should be e-mailed by November 1, 2018 to ArmenianPoetryProject@gmail.com with the subject heading "Halvajian ASA/APP Poetry competition".

The competition groups submissions into three categories; students (ages 12-17), college age (ages 18-22), and adult (ages 23 and older).

A top prize will be awarded for each of the categories in the amounts of US $75 (students), $125 (college age), and $300 (adult).

Each poem submitted by students must be accompanied by the author's full name, age, home address/telephone number, school name and sponsoring teacher's telephone number.

College and adults only add age and contact information.

To learn more about the Armenian Poetry Project visiting http://armenian-poetry.blogspot.com.

The Armenian Students' Association of America, Inc. encourages educational pursuits by Armenians in America and the raising of their intellectual standards, providing financial assistance in the form of scholarships to deserving Armenian students, developing fellowship among them, cultivating in them the spirit of service in the public interest, and acquainting them and the entire American community with Armenian culture.

Alan Whitehorn: Traveling Slower

As I gaze out upon the large intercity expressway,

I know all too well that I am no longer speeding in the fast route.

I am now in the slow lane.

But at least, I am no longer stopped in the parking lot.

And the old engine is still running,

although I can hear creaking sounds that have never be present before.

I just hope the car body and engine hold up a little further.

I still have a long way I want to go.

Diana Der-Hovanessian: Lilac Sunday

Let us agree to meet
here some winter
when the park

gates are locked,
and the arches thinned
of their vaulting green

to climb the wall,
thaw the icicles
and watch the rain

like flowering
cherry and lilacs
that kissed your hair;

some winter
when the fog is heavy,—
to return to this light.

"Lilac Sunday" by Diana Der-Hovanessian, from The Circle Dancers. © The Sheep Meadow Press, 1996

Rupen Khajag: Chip Away

Chip away
At the stone that is life
And see what may lie
At the core,
Deep inside.
See what may come,
What may be
Once you are done
Scraping away
Scratching the surface.
Be the first
To touch your creation
To see the secrets
Stuck inside
All this time.

It is yours.
It is you.

You are a memory
Etched in stone.

Rupen Khajag, 2018


Rupen Khajag is a Canadian-Armenian poet. This work appeared in the Armenian Weekly.

Յովհաննէս Ասպետ։ ԱՆԶՈՒԳԱԿԱՆ ՔԵՐԹՈՂԸ

Մ. Մեծարենցի 64 - որդ մահուն յիշատակին.

ԱՆԶՈՒԳԱԿԱՆ ՔԵՐԹՈՂԸ

Կեանքդ ապրիմ մեռնիմ ծաղիկին նման էր.

Քու անհաս երազիդ խորքերէն մեղմահոս

Ծորան գուսանի երգեցիք սիրոյ տաղեր, 

Ծիածանի նրբագեղ ցոլքեր երկնահոս: 

Հոգեվառ քու նուագիդ յուզումն աղու, 

Անոր լարերը պիտի հնչէն առյաւէտ, 

Ո՜վ անկրկնելի հմուտ արուեստագէտ,

Դուն թարգմանը՝ զգայուն հոգիներու: 

Յովհաննէս Ասպետ

Սիրելի Լօլա, սիրով եւ հաճոյքով կը նուիրեմ Անզուգական Քերթողը բանաստեղծութիւնը Հ. Բ. Հ. -ին. 04 Յուլիս 2018-ին Մ. Մեծարենցի մահուն 110-որդ տարեդարձի կապակցութեամբ. Վերի բանաստեղծութիւնը Մ. Մեծարենցի անմահ յիշատակին ձօնած եմ 11/1972-ին. Կը յուսամ որ Հ. Բ. Հ. ի ընթերցողներուն գրական հաճոյք պիտի պատճառէ. Տողերուս գրողը՝ քեզ կը բարեւէ Յովհաննէս Ասպետ

Տաթև Չախեան։ Սարերում քայլում է ուղտը...

Սարերում քայլում է ուղտը՝

կուզիկ,

լղար,

բազմաչարչար,

բեռան տակ կքած,

արևից խանձված,

անատամ,

հոգնած,

փայլուն ճառերից գլուխն ուռած,

մտքով՝ Անթալիայում ծովափին պառկած...



Ուղտից աջ կրակում են:

Ուղտից ձախ կրակում են:

Ուղտից վեր տեղում չեն:



Ուղտին գնդակ չի դիպչում,

որովհետև... ի՞նչ իմաստ ունի...

Ու ինքն արդեն թքած ունի,

որովհետև ուղտ է,

որովհետև շուրջն անապատ է,

որովհետև ուղտապանը չկա ,

որովհետև կրակում էին...



Հ. Գ.

Տառաճանաչ ուղտին անապատ չեն քշում:

Փամփուշտ խնայելու համար նախ բարձով կոկիկ

փակում են քիթ-բերանը:

Անապատի թվացյալ ազատությունը

չանապատի բացակայությունն է:

Հալումաշ ուղտի անատամ բերանը

մի չորացած բան են գցում,

որ նա ծամելով տարված չնկատի,

որ շուրջը կրակում են...

© 2018 Tatev Chakhian

http://www.tatevchakhian.com

Տաթև Չախեան։ Լեռներով շրջապատված ճահճոտ լճում...

Լեռներով շրջապատված ճահճոտ լճում

ապրում ենք ես ու երկու-երեք միլիոն ծանոթ ձուկ։

Ծովի մասին լսած բիձեքը վաղուց մեռել են։

Ժայռերը չեն շարժվում. հարմարվել ենք։

Ու մենք ձանձրանում ենք առավոտյան,

ու մենք ձանձրանում ենք կեսօրին,

մինչև գալիս է հյուրն ու մի տափակ քար գցում ջուրը։

Մենք՝ հուզմունքից շնչակտուր, թպրտում ենք,

ցատկոտում վեր-վար, բերանքսիվայր

լողում՝ շուրջպար բռնած, ոլոր-բոլոր-մոլոր,

պարուրաձև, գլանաձև, ձվաձև։

Ու մենք ձանձրանում ենք երեկոյան,

ու ձանձրանում ենք գիշերը...

Բացվում է օրը, ու սպասում ենք հյուրին։

Տաթև Չախեան



© 2018 Tatev Chakhian

http://www.tatevchakhian.com

Introducing to our APP audiences: TATEV CHAKHIAN

Tatev Chakhian is an Armenian poet and visual artist, born in Yerevan and currently living in Poland.

In 2016 she published her first volume of poetry titled “unIDentical” which was nominated for the 2018 European Poet of Freedom – the 5th edition of the Literary Award of the City of Gdansk and was published in Polish.

Selections of Tatev's poetry have been translated into various languages and published in anthologies and literary magazines in Austria, Poland, Iran, Russia, Nagorno Karabakh.

In 2016 Chakhian received the annual Obywatelska Polish magazine and the Polish literary award from Dionis Maliszewski. In Armenia, she was honoured with the Sahak Partev first literary prize from Catholicos Garegin II and the literary award of the first lady of Armenia.

She has participated in Poeziefestival Berlin, 2012; Literary Ark, in 2013-2014; and European Poet of Freedom 2018 literary festivals.

Tatev is the editor of www.iranliter.com which showcases translated contemporary Iranian poetry. She works as a teacher, editor and translator.

Her website is http://www.tatevchakhian.com

Quote for the month of May 2018

«Նոր է, նոր, նոր որ անհիմ
Այս հողերէն, թօթուելով մեր կեղծիքները բոլոր,
Այս քաոսէն կը ծնիմ։»

-Տեղատուութիւն եւ Մակընթացութիւն
Նիկողոս Սարաֆեան

It is as new, new, new, that from these foundationless
grounds, shaking off all our fictions,
I am born out of this chaos.

-Ebb and Flow
Nigoghos Sarafian

Translated by Hagop Gulludjian

The independence of the Republic of Armenia was declared on this day 100 years ago

Artsakh

"We Are Our Mountains"

Land-locked island, stye.
You always turn up

in the same idiot’s
eye. The same idiots

who don't get the most
idiotic thing

about you: You were once
Armenian, you are

Hye–

that is, wherever
you are cut off,

scattered, exiled
and/or broken,

wherever you are disenfranchised,
and/or dismembered,

you do and you do not die. You stay put,
and by staying put

—in your mountains,
as in your mass graves— 

you are re-
     membered,

and you multiply.

May 28, 1918-May 28, 1993

Zareh’s poem, composed for the 75th anniversary of the founding of the first Republic of Armenia, was written during the height of the Nagorno-Karabakh War. 

Arpine Konyalian Grenier reading in NYC

SATURDAY MAY 19, 2018 

FROM 4:30 - 6:30 PM 

ARPINE KONYALIAN GRENIER & MINA ZOHAL

Arpine Konyalian Grenier was born & raised in Beirut, Lebanon after the post-Ottoman era induced French rule of the region ended. Four of her collections have been published, another is forthcoming; recent work is at Journal of Poetics Research & Barzakh. She lives & writes in LA.

Mina Zohal is an Afghan American writer living in the United States.

AT THE ZINC BAR

82 WEST 3rd STREET

BETWEEN THOMPSON AND SULLIVAN STS. 

NEW YORK CITY 

$5 admission goes to support the readers 

Curators: 

The Segue Reading Series is made possible by the support of The Segue Foundation. For more information, please visit www.seguefoundation.com or call (212) 614-0505.

Curators: 

APRIL-MAY: Ana Božičević & Mel Elberg

These events are made possible, in part, by the New York State Council on the Arts with the support of Governor Andrew Cuomo and the New York State Legislature.

http://zincbar.com/

APP's 12th anniversary!

Yesterday was APPs 12th anniversary.

We have celebrated it, as we often do, quietly, reading poetry and happy to have achieved a few key points. 

We remain the only website providing audio and text RSS feeds of poems written by Armenians, as well as contemporary authors on Armenian subject matters. 

We continue providing all internet surfers free access to the webpage and audio downloads 24/7/365 via RSS, Twitter and iTunes.

We invite you to join our readers in celebrating APP's broad spectrum:
- independent research of the best Armenian poetry we can find  
- gems by authors from the 19th century to the present
- introduction to out of print books, periodicals and digitized archives
- an index by authors and countries
- experimental works by contemporary authors
- introduction of budding authors, including the APP/ASA poetry competition winners, now in its 8th year
- different languages of expression, mostly Armenian, English or French, with translations provided whenever possible

This project is curated and produced by Lola Koundakjian in New York. To contact APP, send an email to: ArmenianPoetryProject[at]gmail[dot]com.

If YOU ENJOY this website, please consider making a donation via Paypal.com by clicking on the button below. Your donations help maintain the audio website, buy books and replace equipment for the recordings as well as research in libraries. 

հայերէն՝ To view the Armenian characters, setup your browser to view UNICODE (UTF-8) as the character's encoding.




This is a feedburner validator

Յովհաննէս Ասպետ ՄԵՐ ՆԱՀԱՏԱԿՆԵՐՈՒՆ

Ո՜վ Տէր Աստուած,
Մեր նահատակներու
Տառապանքին,
Պաղատանքին,
Ցաւին ու վէրքին,
Անոնց աղօթքի,
Վերջին յոյսին,
Տաժան մահուան,
Անյաղթ հաւատքին
Իրենց լաց ու կոցին մէջ,
Քու արիւնագամ
Խաչին բարձրացան,
Քու ցաւին միաձայն,
Իրենց վերջին շունչով,
Աղերսական կանչերով,
Աղաղակեցին քեզ.
Աստուա՜ծ իմ, Աստուա՜ծ իմ,
Ինչո՞ւ մեզ թողուցիր:

Յովհաննէս Ասպետ

Այս բանաստեղծութիւնը լոյս տեսած է Ֆրանսայի Բանբեր պարբերաթերթի Մարտ-Ապրիլ 2017 թիւին մէջ

ՅԻՇԷՔ Hishek: Armenian Writers on Armenian Genocide Remembrance Day

Tuesday, April 24 at 7 PM - 9 PM

Babycastles, 145 W 14th St, New York, New York 10011

🇦🇲🇦🇲🇦🇲

Alina Gregorian
Christopher Atamian
Aida Zilelian
Lola Koundakjian

🇦🇲🇦🇲🇦🇲

Alina Gregorian is a poet and artist, and author of the chapbooks Flags for Adjectives (Diez) and Navigational Clouds (Monk Books). Some poems can be found in Boston Review, Prelude, BOMB Magazine, among others. Alina lives in Brooklyn, NY and can be found here alinagregorian.com.

Christopher Atamian is a writer and creative producer of Armenian and Italian background and the grandson of Armenian Genocide survivors. He studied comparative literature as an undergrad at Harvard; television and film production at USC Film School and international marketing at Columbia Business School. Apart from creative endeavors and professional activities as a senior executive in leading media companies and consultancies (ABC, Ogilvy & Mather, Hill + Knowlton Strategies), Atamian has concentrated on community activism. He is the former President and a current board member of AGLA New York, and in 2004 founded Nor Alik, a non-profit cultural organization responsible for producing the First New York Armenian International Film Festival. Atamian also co-produced the OBIE Award-winning play Trouble in Paradise in 2006, as well as several music videos and short films. He was selected for the 2009 Venice Biennale on the basis of his video Sarafian’s Desire and received a 2015 Ellis Island Medal of Honor. He continues to contribute critical pieces to leading publications such as The New York Times Book Review, The Huffington Post, SCENES Media and The Weekly Standard. His first book of poetry A Poet in Washington Heights was published this year by Nauset Press and awarded the 2017 Tölölyan Literary Prize. He was born and still resides in New York City with his dog Chip.

Aida Zilelian is a New York City writer. Her novel THE LEGACY OF LOST THINGS was released in March 2015 (Bleeding Heart Publications) and was the recipient of the 2014 Tololyan Literary Award. Her stories have been published in over twenty-five journals and several anthologies. She has been featured on NPR, the New York Times, the Huffington Post, Kirkus Reviews, among other radio and print platforms. She is also the curator of Boundless Tales, the longest-running reading series in Queens, NY. She recently completed her second novel, The Last Echo Through the Plains. Her short story collection These Hills Were Meant for You was shortlisted in the 2018 Katherine Anne Porter Prize.

Lola Koundakjian is a regular reader in New York City and has appeared in four international poetry festivals. She curates a poetry reading series at the Zohrab Information Center in midtown Manhattan, and since 2006, has promoted Armenian culture with texts, translations and audio for the Armenian Poetry Project. She is the author of The Accidental Observer (2011 USA) and Advice to a Poet (2014 Peru; 2015 USA). Her work has also appeared in journals and anthologies on three continents. www.lolakoundakjian.com

Shahé Mankerian: The Last Mosque (video)

“The Last Mosque” on Vimeo: https://vimeo.com/264970774?ref=em-share

The Last Mosque, on the Visible Poetry Project
Animated by Laura N-Tamara
Poem by Shahé Mankerian

Visible Poetry Project pairs 30 poets and filmmakers to collaborate on short films for the month of April - National Poetry Month!

Յովհաննէս Ասպետ։ ԱՍՏՂԻ ՄԸ ՏԱԿ

Ձօնուած Ժօաննային

Յեղ իմ երբեմնի խոհերուս մէջ թախծոտ,
Մենաւոր կայներ կը խորհէի անձկանօք,
Յուշիկ դու եկար իմ մօտը՝ քու խանդոտ,
Սիրող սրտով սփոփելու սրտիս մորմոք:

Մենք աստղի մը տակ եկեր ենք գով գովի,
Անքակտելի սիրով մը սիրեր ենք զիրար,
Դուն ընծայեր ես ինձ քո՛ւ սիրտը կորովի,
Երկնային կայծ մը հրկիզեր է մեզ իրար,

Այն օրէն ի վեր մեր սիրտը ընդմիշտ կ՛այրի:

Յովհաննէս Ասպետ

Poetry reading in Los Angeles

Albert Kapikian: The Foolish Professor (A Double Sonnet)

Now looking up, taking roll, I hear them:
My own two voices (my own forked tongue.)
Am I taking roll or taking names? Starting to lecture
I begin to face them down (my two false choices).

I know there is so little I can convey
yet so much upon which I can insist—
There is the face that can profess
(But that face is false, that face I should resist) 

Yet that face is my form of redress
(Damn all those teachers who taught me what,
not how, to think—!)
I worked hard to get here. So now I get to stress
what I think is right, what I know is wrong. 

(Let them gorge themselves on what I think) 

Let them learn to memorize my song.

My other face is a face to confess
that they cannot find (with a map anyway) 

what I cannot tell them how to possess—
that all I really am
is my syllabus, my opening words
to the class, my ability to inspire others
to the life I have not had—
that I am here to let them go into the places
I cannot map because I cannot, because I could not, 

because I did not learn
how to go—

For now I choose to rule (and play the fool)
As a professor there is nothing I do not know.

This poem appeared in VOLUME 26 2017/2018 of CEAMAG, JOURNAL OF THE COLLEGE ENGLISH ASSOCIATION MIDDLE-ATLANTIC GROUP