Tuesday, July 05, 2016

Վահան Տէրեան։ Թողէք…

Իմ գերեզմանին դուք չըմօտենաք,
Հարկաւոր չէ ինձ ո՛չ ծաղիկ, ո՛չ սուգ.
Յանկարծ կը զարթնի ջերմ լալու փափաք,
Սիրտըս չի գտնի ոչ մի արտասուք։

Իմ գերեզմանը թող լինի հեռւում,
Ուր մահացել են շըշուկ, երգ ու ձայն.
Թող շուրջըս փռուի անանց լըռութիւն,
Թող ինձ չըյիշեն, թող ինձ մոռանան։

Իմ գերեզմանին դուք չըմօտենաք,
Թողէք, որ հանգչի իմ սիրտը յոգնած,
Թողէք, որ լինեմ հեռաւոր, մենակ,
Չըզգամ, որ կայ սէր, ե՛ւ ցընորք, ե՛ւ լա՛ց...

1904

No comments: