Սարմէն։ Ընկուզենին

Պապս մի օր պարտիզում տնկեց մի նոր ընկուզենի.
-- Ինձնից, --  ասաց, -- էս ծառը ձեզ թող յիշատակ-նուէր լինի…

Նորից գարնան զառ հաւքերն են եկել թառել մեր ծառերին,
Ծիծաղում են աղբիւրները, կանաչել է ընկուզենին։

Պապս վաղու՜ց հող է դարձել, պապ եմ դարձել ինքս հիմի,
Եւ թոռներիս հով է անում մի հինաւո՛ւրց ընկուզենի։