ՎԱՀԱՆ ՏԷՐԵԱՆ: Անդարձութիւն
Մենք բաժանուած ենք: Օրերի փոշին
Դեռ չի աղօտել քո դէմքը գունատ.
Բայց ես օտար եմ արդէն այն յուշին,
Ուր վեհ էր երազն ու բախտը ժլատ:
Բայց ես օտար եմ արդէն այն յուշին,
Ուր վեհ էր երազն ու բախտը ժլատ:
Սառն աչքերով եմ նայում ես հեռւում
Մեռած օրերիս ցնորքին հիմա.-
Ուրիշից լսած մի երգ է թւում,
Ու թէ՛ քաղցր է, բայց իմը չէ նա:
Մեռած օրերիս ցնորքին հիմա.-
Ուրիշից լսած մի երգ է թւում,
Ու թէ՛ քաղցր է, բայց իմը չէ նա:
Մենք մնաս բարով չասինք իրարու,-
Ի՞նչ կարիք ի զուր տանջուել ու տանջել:
Մեզ կեանքը նետեց միմեանցից հեռու,
Եւ մենք չուզեցինք մէկմէկու կանչել:
Ի՞նչ կարիք ի զուր տանջուել ու տանջել:
Մեզ կեանքը նետեց միմեանցից հեռու,
Եւ մենք չուզեցինք մէկմէկու կանչել:
Տարիներն անցան, եւ հին օրերին
Նայում եմ ահա անտարբեր սրտով,
Եւ որպէս գերին հլու իր բեռին,
Տանում եմ կեանքի օրերն անվըրդով:
Նայում եմ ահա անտարբեր սրտով,
Եւ որպէս գերին հլու իր բեռին,
Տանում եմ կեանքի օրերն անվըրդով:
Էլ ոչ մի կանչի ես ձայն չեմ տալիս
Ու եթէ յանկարծ խօսքերըդ հնչեն,
Եթէ տեսնեմ քեզ վերադառնալիս,-
Քեզ ինչպէ՞ս կանչեմ.- ես այն չե՛մ, այն չե՛մ:
Ու եթէ յանկարծ խօսքերըդ հնչեն,
Եթէ տեսնեմ քեզ վերադառնալիս,-
Քեզ ինչպէ՞ս կանչեմ.- ես այն չե՛մ, այն չե՛մ:
(1911)
No comments:
Post a Comment